Η ποίηση έχασε μια από τις σημαντικότερες, αλλά και σεμνότερες μεταπολεμικές «φωνές» της. Τον 85χρονο Κλείτο Κύρου, ο οποίος «έφυγε» προχτές σε νοσοκομείο της γενέτειράς του Θεσσαλονίκης, νικημένος από μακρόχρονη βασανιστική αρρώστια, για να «συναντήσει» τον νεανικό του φίλο Μανόλη Αναγνωστάκη. Σύμφωνα με την επιθυμία του, η σορός του θα αποτεφρωθεί στη Βουλγαρία και η στάχτη του θα σκορπιστεί στον Ολυμπο.

Ο Κλείτος Κύρου γεννήθηκε το 1921. Σπούδασε Νομικά, βιοπορίστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος, αλλά αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία. Φοιτητής στην κατοχή, εντάχθηκε δραστήρια στο ΕΑΜ και ήταν μέλος της συντακτικής ομάδας του ΕΑΜίτικου περιοδικού των φοιτητών του ΑΠΘ «Ξεκίνημα», ενώ μετά τον πόλεμο μετείχε ενεργά στους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες.

Στα Γράμματα εμφανίστηκε το 1949, με την ποιητική συλλογή «Αναζήτηση», εμπνευσμένη από μνήμες του, αγώνες και πρόσωπα της κατοχής. Η συλλογή που τον καταξίωσε ήταν οι «Κραυγές της νύχτας». Ασχολήθηκε με την ποίηση, τη μετάφραση, το θέατρο, την κριτική κινηματογράφου και την καλλιτεχνική φωτογραφία. Η ποιητική δουλιά του αριθμεί 13 συλλογές και αρκετές μεταφράσεις θεατρικών και ποιητικών έργων. Τιμήθηκε με το βραβείο της Ελληνικής Εταιρίας Μεταφραστών, το 1992, για τη σπουδαία μετάφρασή του στο θεατρικό έργο του Μάρλοου «Δόκτωρ Φάουστους» και το 1994 για το δράμα του Σέλεϊ «Οι Τσέντσοι». Το 1988 του απονεμήθηκε το Β΄ Κρατικό Βραβείο για τη συλλογή του «Τα πουλιά και η αφύπνιση», αλλά δεν το δέχτηκε και το περσινό Μεγάλο Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του.