Μετά τις εκατοντάδες απολύσεις, ο όμιλος «Κλωστήρια Νάουσας» του Λαναρά, κλιμακώνει την αντεργατική επίθεση. Αυτή τη φορά μέσα από τον Εσωτερικό Κανονισμό που συνέταξε για τη λειτουργία των κλωστοϋφαντουργικών εργοστασίων του Ομίλου και τον οποίο απέστειλε στα σωματεία απαιτώντας συμφωνία μέχρι τέλος του Μάη.

Ο Λαναράς, αξιοποιώντας το αντεργατικό οπλοστάσιο που του παρέχει η πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ, απαιτεί από τους εργαζόμενους να αποδεχτούν όρους εργασίας δούλου, περιορισμό των εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων τους. Με τον εσωτερικό κανονισμό προβλέπει πως θα μπορεί να μετακινεί τους εργαζόμενους σε όποιο εργοστάσιο του Ομίλου θέλει, στο εσωτερικό της χώρας, ακόμη και στο εξωτερικό. Θα μπορεί να καταργεί τις Συλλογικές Συμβάσεις του κλάδου με ατομικές συμφωνίες και να τους αμείβει ανάλογα με την προσφορά τους και τα οφέλη της εταιρίας. Θα μπορεί να τους μετακινεί σε θέσεις εργασίας άσχετες με την ειδικότητά τους, τους κλέβει το 15λεπτο διάλειμμα. Αυτά και άλλα πολλά αναφέρονται στο σχετικό 17σέλιδο κείμενο. Οι εργαζόμενοι έχουν θορυβηθεί και ήδη τα σωματεία, στα περισσότερα εργοστάσια, ετοιμάζονται να συνεδριάσουν για να το επιστρέψουν ως απαράδεκτο.

Μεταξύ άλλων, ο εσωτερικός κανονισμός, προβλέπει ότι:

«Δεδομένης της επιχειρηματικής δραστηριότητας της εταιρίας και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος (όπως Οινόφυτα, Αυλίδα, Κομοτηνή, Νάουσα, Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη), καθώς και στο εξωτερικό, η εταιρία δικαιούται να ζητάει από τον εργαζόμενο τη μετακίνησή του στα μέρη αυτά για διεκπεραίωση υποθέσεών της, χωρίς αυτό να αποτελεί βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας του».

«Η εταιρία μπορεί να μεταθέσει ή να τοποθετεί πρόσκαιρα τους εργαζόμενους, από το τμήμα εις το οποίο εργάζονται σε άλλο τμήμα σε θέση ίδια ή παρεμφερούς ειδικότητας ή σε άλλο εργοστάσιό της στην ίδια περιοχή, με όχι αποκλειστικά το ίδιο αντικείμενο εργασίας, ανάλογα με τις εκάστοτε εμφανιζόμενες ανάγκες και για κάλυψη αυτών χωρίς αυτό να συνιστά μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων της συμβάσεως εργασίας».

Στον κανονισμό επίσης προβλέπεται, μισθός ανάλογα με τα εταιρικά αποτελέσματα (!), άδεια για τους εργαζόμενους όποτε κρίνει πρόσφορο η επιχείρηση και απόλυση όποτε θέλει. Ενώ με το απλήρωτο διάλειμμα, τίθεται σε εφαρμογή ο «ενεργός» και «ανενεργός» χρόνος εργασίας.

Ενδεικτικά, αναφέρει: «Ο μισθός κάθε εργαζόμενου ορίζεται είτε από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, είτε από ατομικές ή επιχειρησιακές συμφωνίες με στόχο να ανταποκρίνεται στις αρμοδιότητές τους, στην εμπειρία του και στην ατομική του απόδοση, στα πλαίσια κάθε φορά των στόχων και των εταιρικών αποτελεσμάτων».

«Κάθε εργαζόμενος δικαιούται 15 λεπτά διάλειμμα, το οποίο δεν περιλαμβάνεται στο νόμιμο ωράριο και δεν είναι αμειβόμενο».

«Σε περίπτωση χορήγησης ομαδικής άδειας οι μη δικαιούμενοι λήψης ετήσιας άδειας, λαμβάνουν υποχρεωτικά άδεια άνευ αποδοχών».

«Ο προϊστάμενος διατηρεί το δικαίωμα να ζητήσει από τον εργαζόμενο να αναβάλλει την άδειά του για κάλυψη έκτακτων και επειγουσών αναγκών της εταιρίας».

«Η εταιρία διατηρεί το δικαίωμα να αποστείλει γιατρό της προς διαπίστωση της ασθένειας των εργαζομένων της».

Και τέλος έχει δικαίωμα να απολύσει εργαζόμενο χωρίς να του καταβάλει αποζημίωση σε περίπτωση διάπραξης αδικήματος με χαρακτήρα πλημμελήματος.

Την ίδια ώρα, που ο Λαναράς προσπαθεί να βάλει σε εφαρμογή αντεργατικούς νόμους που ήδη έχουν δρομολογηθεί με τη στήριξη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι βιομήχανοι της Βόρειας Ελλάδας επανέρχονται με ένταση στις απαιτήσεις τους για επιτάχυνση των ανατροπών στο Ασφαλιστικό, την κατάργηση των ΣΣΕ και τη γενίκευση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων.

Με πρόσχημα τη μικρή μείωση -όπως ισχυρίζονται- της κερδοφορίας των επιχειρήσεων του βορειοελλαδικού τόξου στην τριετία 2002-2004, και την «κρίση» σε μεταποιητικούς κλάδους όπως η κλωστοϋφαντουργία, η επεξεργασία καπνού κλπ, απαιτούν ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας και κατάργηση των ΣΣΕ. Οπως ενδεικτικά ανέφερε ο πρόεδρος του ΣΒΒΕ, Γ. Μυλωνάς, «σε προβληματικές καταστάσεις θεωρούμε ότι θα πρέπει εργαζόμενοι και εργοδότες σε πιο στενό περιβάλλον να κάνουν διαπραγματεύσεις. Να δεχτούν ακόμη και μειώσεις στις αποδοχές τους», δείχνοντας το παράδειγμα της «Volks Wagen» στη Γερμανία. Ακόμη δήλωσε πως οι εργοδότες θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να απασχολούν τους εργαζόμενους για όσο έχουν δουλιά, χωρίς να δεσμεύονται να τους απασχολούν μόνιμα και σταθερά, ακόμη και να νοικιάζουν εργαζόμενους. Επανέλαβε πως το κράτος θα πρέπει σε περιπτώσεις κλάδων σε κρίση ή σε φθίνουσες περιοχές, να εξετάσει το ενδεχόμενο να τους απαλλάξει τελείως από τις εργοδοτικές εισφορές...