Ο συνθέτης αυτού του προβλήματος (Λ. ΜΠΑΤΑ 1952) μας ζητάει να κάνουμε ΜΑΤ σε (2) δύο κινήσεις. Παίζουν τα λευκά.

Λευκά: Ρθ1, Βη8, Πδ1, Ιγ8, Ιγ7, Αη1, Αθ7,

Στρ. β2, δ4, ε3, η2 (11)

Μαύρα: Ρε4, Πζ5, Πη6, Ιθ8, Αα8, Αβ4.

Στρ. θ4 (7)

Το ισχυρό:

Λευκά: Ρθ2, Πβ8, Πδ3, Ιε3,

Στρ. γ2, δ2, δ6, ε5 (8)

Μαύρα: Ργ5,

Στρ. γ6, δ7, θ4 (4)

Σύνθεση του Φ. Γκίεγκολντ (1971) όπου τα άσπρα κομμάτια παίζουν και κάνουν ΜΑΤ σε (4) τέσσερις κινήσεις.

Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ

Λευκά: Ρδ7, Βη6, Ιε6, Ιδ2, Αδ6 (5)

Μαύρα: Ρδ5, Πζ3, Ιη5, Αα1, Αα2,

Στρ. β7, ζ6 (7)

Παίζουν τα λευκά και κάνουν ΜΑΤ σε (2) δύο κινήσεις.

Η σύνθεση του Νίκου Περγιάλη (1985) σε συνδυασμό με το θέμα W. GRIMSHAW (Αυστριακός συνθέτης του 19ου αιώνα), αποτελούν ένα ευχάριστο και θεαματικό πρόβλημα. 1. Βγ2! (απειλεί 2. Βγ5Χ) 1... β6 2. Βγ6 ματ. Αν 1... Ιε6 ή Ιε4 2. Βε4 ματ. Αν 1... Πγ3 2. Βζ5 ματ. Αν 1... Αγ3 2. ΒχΑα2+ματ!

Η λύση του ισχυρού:

Πολύ ωραίο το «τριάρι» του Κούμπελ. 1.α8 = Ιππος! Ρα5 2. Ιδ6 β5 3. Ιβ7+ματ!