Με τη φράση «η τέχνη οφείλει να επισημαίνει τα κοινά» παρουσίασε το Φεστιβάλ Ecofilms (Ρόδος, 20-25/6) η καλλιτεχνική του διευθύντρια, Λουκία Ρικάκη, κατά τη διάρκεια χτεσινής συνέντευξης Τύπου. Θα προβληθούν 114 ταινίες (οι 40 στο πληροφοριακό τμήμα) από 39 χώρες, καλύπτοντας όλες τις θεματικές ενότητες του φεστιβάλ: Ανθρωπος και περιβάλλον, κοινωνικά κινήματα, «παράπλευρες απώλειες», ποιότητα ζωής, κ.ά.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει αφιερώματα στη Ρόδο και τα Δωδεκάνησα, με σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό από ελληνικά αρχεία (1954-1988), στον παλαίμαχο Ελληνα κινηματογραφιστή Γιώτη Παπαθανάση, στην προστασία του περιβάλλοντος και των υδάτινων πόρων (Μεσόγειος, Μεξικό) και έκθεση φωτογραφίας από τους Υγροτόπους της Μεσοποταμίας στο Ιράκ.

Το κεντρικό αφιέρωμα είναι στον 84χρονο Αμερικανό λιθουανικής καταγωγής κινηματογραφιστή Τζόνας Μέκας, ο οποίος θεωρείται ένας εκ των πρωτοπόρων του αμερικανικού ανεξάρτητου κινηματογράφου στις αρχές της δεκαετίας του '50. Για την ιστορία να θυμίσουμε (βλ. «Ρ» 11/2/2006) ότι τους λόγους που τον οδήγησαν να εγκαταλείψει την πατρίδα του στη διάρκεια του πολέμου, τους αναφέρει ο ίδιος σε μακροσκελή συνέντευξη στο διαδικτυακό περιοδικό «Senses of cinema» τον Ιούνη του 2001. Συμμετείχε σε οργανωμένη αντισοβιετική προπαγάνδα και το έσκασε για τη Βιέννη, όπου πιάστηκε από τους ναζί και στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Σήμερα ο Μέκας απολαμβάνει όλες τις τιμές από τη Λιθουανία, την ίδια στιγμή που το καθεστώς έχει επιδοθεί σε ένα σύγχρονο «κυνήγι μαγισσών» εναντίον των κομμουνιστών. Το Φεστιβάλ επικεντρώνεται στο έργο του, ωστόσο, αν ισχύει η αρχική φράση της διευθύντριάς του, τότε, αντικειμενικά, αποτελεί και πολιτική επιλογή, πέρα από προθέσεις.