Φτηνό παιχνίδι εντυπωσιασμού, επιφανειακή κριτική στην κυβερνητική πολιτική και πάνω απ' όλα στήριξη, με θρησκευτική ευλάβεια, στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ και των επιταγών του ΠΟΕ, είναι τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν τις προγραμματικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την αγροτική πολιτική, όπως αυτές δημοσιοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία ξεκίνησε χτες και ολοκληρώνεται σήμερα με την ομιλία του προέδρου του, Γ. Παπανδρέου.

Η προσπάθεια αποπροσανατολισμού της μικρομεσαίας αγροτιάς από τη ρίζα των προβλημάτων της, που δεν είναι άλλη από την πολιτική ξεκληρίσματος που επιτάσσει η νέα ΚΑΠ και πιστά εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι εμφανής από την πρώτη κιόλας παράγραφο των θέσεων. Προσπαθεί να πείσει το ΠΑΣΟΚ, ότι η δραματική κατάσταση που βιώνουν οι μικροί και φτωχοί Ελληνες αγρότες οφείλεται στην κακοδιαχείριση της σημερινής κυβέρνησης, στην... απειρία και την ατολμία της να διαπραγματευτεί με... σθένος στις Βρυξέλλες υπέρ των αγροτικών δικαίων. Φτάνει μάλιστα στο σημείο να χαρακτηρίζει τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των Βρυξελλών τον Οκτώβρη του 2002, που καθόρισαν το χρηματοδοτικό πλαίσιο των δαπανών για τις επιδοτήσεις της ΚΑΠ μέχρι και το 2013 και την ψήφιση τον Ιούνη του 2003, επί ελληνικής Προεδρίας, της καταστροφικής μεταρρύθμισης της ΚΑΠ, περίπου ως... δώρα του ΠΑΣΟΚ προς τους αγρότες, τα οποία η ΝΔ δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί. Τονίζεται μάλιστα ότι «οι δύο αυτές αποφάσεις δημιούργησαν ένα πολυετές πλαίσιο σταθερότητας και προοπτικής για τους αγρότες», όταν είναι γνωστό πώς τον Οκτώβρη του 2002 «κουτσουρεύτηκαν» οι δαπάνες για τη γεωργία με σκοπό την ενίσχυση της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Αμυνας της ΕΕ - των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών της Ευρωένωσης δηλαδή - αλλά και της ΚΑΠ που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ, η οποία ουσιαστικά ρίχνει την ταφόπλακα πάνω στη μικρομεσαία αγροτιάς της χώρας μας.

Το «λιβάνισμα» της νέας ΚΑΠ και του ΠΟΕ γίνεται σχεδόν σε κάθε σημείο των προγραμματικών θέσεων του ΠΑΣΟΚ, όπου αλλού χαρακτηρίζεται ως «αναπτυξιακή πτυχή και εκσυγχρονιστικό εγχείρημα», αλλού ως «εργαλείο άσκησης αγροτικής πολιτικής» και αλλού ως «αναπότρεπτη, επείγουσα και ωφέλιμη για την ελληνική και ευρωπαϊκή γεωργία».

Το ταξικό μίσος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, απέναντι στη φτωχομεσαία αγροτιά και στους αγώνες που ανέπτυξε τα προηγούμενα χρόνια διεκδικώντας την επιβίωσή της, απορρέουν από κάθε σελίδα των προγραμματικών θέσεων.

Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των προηγούμενων ετών χαρακτηρίζονται ως «έντονος πολιτικός λαϊκισμός», ενώ τα αγωνιστικά αιτήματα ζωής που διαμορφώθηκαν από τις Επιτροπές Αγώνα των αγροτών χαρακτηρίζονται ως «ανεύθυνα συνθήματα». «Λαϊκισμός» είναι για το ΠΑΣΟΚ ο αγώνας για την απορρόφηση του συνόλου της αγροτικής παραγωγής και η διεκδίκηση καλύτερων τιμών στα αγροτικά προϊόντα, ώστε να καλύπτουν κατ' ελάχιστο το κόστος παραγωγής, «ανεύθυνο σύνθημα» ήταν επίσης η διεκδίκηση καλύτερων όρων ζωής στην ύπαιθρο...

Φυσικά και το διεκδικητικό αγροτικό κίνημα είναι κάτι περισσότερο από ενοχλητικό για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, γιατί γνωρίζει ότι ένα εύρωστο και συνεπές αγροτικό κίνημα μπορεί να αποτελέσει μοχλό ανάσχεσης της αντιδραστικής πολιτικής τους. Γι' αυτό και ξεκινώντας από επιφανειακές επισημάνσεις περί «παρακμής του» θέτει ως πρωταρχικό στόχο την αλλαγή της δομής του ώστε «να ανταποκριθεί στη νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα». Μόνο που στην παρακμή του αγροτικού κινήματος οδήγησε ο κυβερνητικός συνδικαλισμός των πρασινογάλαζων αγροτικών στελεχών που κάθε άλλο παρά την υπεράσπιση των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς είχαν κατά νου όλα τα προηγούμενα χρόνια. Οι όποιες αλλαγές επιθυμεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ απλούστατα στοχεύουν στην ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση του αγροτικού κινήματος και στην πολιτική απάθεια των μικρομεσαίων αγροτών.

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θέτει ξεκάθαρα το στόχο της για την αγροτική οικονομία που οραματίζεται: «Στόχος της πολιτικής μας, αναφέρεται χωρίς περιστροφές, είναι η μεγέθυνση της αγροτικής εκμετάλλευσης και η συγκέντρωση του πολυτεμαχισμένου κλήρου». Σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να μη φαίνεται το πού το πάνε εκεί στο ΠΑΣΟΚ, όμως η προσεκτική ανάγνωση των κειμένων δείχνει τις προθέσεις τους: «Οι εθνικές πολιτικές που στοχεύουν στην ενίσχυση των ελληνικών προϊόντων ζωικής και φυτικής παραγωγής, στην κατά προτεραιότητα ενίσχυση επενδύσεων που μεταποιούν και διακινούν θα πρέπει κατά προτεραιότητα να κατευθύνονται σε συλλογικές πρωτοβουλίες και δράσεις, που λειτουργούν ως υγιείς επιχειρήσεις και με ανταγωνιστικούς όρους». Το παραπάνω, σε συνδυασμό με τη θέση για «συμβολαιοποίηση της ελληνικής γεωργίας με μεγάλες μονάδες μεταποίησης και εμπορίας» (μία κατεξοχήν πολιτική της νέας ΚΑΠ και βασική επιδίωξη των πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα), δείχνει ξεκάθαρα ότι το ΠΑΣΟΚ με ζήλο επιδιώκει την τσιφλικοποίηση της ελληνικής γεωργίας και την άμεση μετατροπή των φτωχομεσαίων αγροτών σε άκληρους εργάτες γης.

Τελικό συμπέρασμα από τα παραπάνω είναι ότι το ΠΑΣΟΚ για ένα ακόμη κεντρικό πολιτικό ζήτημα, στην προσπάθειά του να αντιπολιτευτεί τη ΝΔ, επί της ουσίας ενισχύει και υπερασπίζεται την πολιτική της, σε σημείο τέτοιο που αν κρύψουμε το λογότυπο του κόμματος από τα κείμενά του, να μην μπορούμε να ξεχωρίσουμε για το αν πρόκειται περί κειμένου του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ...