Βλέποντας τις φωτογραφίες από τη νέα ιμπεριαλιστική σφαγή, αυτή τη φορά στην Κάνα του Λιβάνου, θέλησα κι εγώ να γράψω δυο λέξεις, όπως φαντάζομαι το θέλησαν και το έκαναν δεκάδες άλλοι δημοσιογράφοι. Το αποφάσισα καθότι έπιασα τον εαυτό μου πεισματικά να αρνείται να δει αυτές τις φωτογραφίες. Γιατί κάπου με την άκρη του ματιού μου, συγκράτησα ένα κοριτσάκι, νεκρό, στα χέρια ενός πατέρα, ένα μικρό «μελανουράκι» ίδιο με μια αγαπημένη μου ανιψιά. Κι ένα βρέφος, νεκρό κι αυτό, ξέπνοο, με τη γαλάζια πιπίλα του κρεμασμένη ακόμα από το λαιμό και τα μαγουλάκια του φουσκωτά όμοια με αυτά του δικού μου παιδιού. Ακουσα στην ΤV κι αυτόν τον Μπους, να εγκαλεί τη Συρία και το Ιράν ότι υποστηρίζουν την τρομοκρατία. Ιδιος σκατόψυχος με τον προκάτοχό του Κλίντον, που έδειχνε - κι αυτός μέσω TV - στα όπου Γης Αμερικανάκια πού ήταν στο χάρτη το Κόσσοβο και γιατί έπρεπε να μπουκάρουν. Εγινα...

Μετά, λόγω επαγγελματικής ιδιοτροπίας, πήρα τις εφημερίδες και φωτοτύπησα τα ρεπορτάζ, τα άρθρα, τις ανταποκρίσεις που αφορούσαν στη σφαγή και συνοδεύονταν από τις προαναφερόμενες φωτογραφίες. Τράβηξα ένα χοντρό ντοσιέ από το ράφι, όπου σε θεματικές ενότητες είχα καταχωρίσει δεκάδες αντίστοιχα άρθρα και φωτογραφίες από (τα αναφέρω με τη σειρά καταχώρισης κι όπως ορνιθοσκάλισα πρόχειρα τους τίτλους) ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΙΡΑΚ 1991, ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ, ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ, ΙΡΑΚ 2003. Ανοιξα, λοιπόν, μια νέα ενότητα ονομάζοντάς τη ΛΙΒΑΝΟΣ 2006, γιατί στην προηγούμενη ιμπεριαλιστική επίθεση ήμουν πολύ μικρός κι ανίδεος για να ανοίξω αρχείο.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, ίσως - και δυστυχώς - οι περισσότεροι, που αρνούνται πεισματικά όχι απλά να δουν μια έτσι κι αλλιώς τρομακτική φωτογραφία, αλλά ακόμα και να ακούσουν, να συνειδητοποιήσουν τι και γιατί συμβαίνει, πόσο και πώς τους αφορά. Το μυαλό τους δεν έχει χώρο για τέτοιες «βαριές», «δύσπεπτες» «λεπτομέρειες» της ζωής. Σκέφτομαι ότι αν αυτή η αναλογία δεν αντιστραφεί, αν οι περισσότεροι δεν αντιδράσουν, δεν αντισταθούν, σε όποιο μέτωπο βρουν πιο κοντινό τους, πολιτικό, συνδικαλιστικό, εργατικό, αντιιμπεριαλιστικό, νεολαιίστικο, αυτοδιοικητικό ή άλλο, σε όποια μάχη, μικρή ή μεγαλύτερη, τοπική ή γενικότερη, αν δε στείλουν το δικό τους - φαινομενικά μικρό - βόλι, τότε οι συσχετισμοί θα παραμείνουν αμετάβλητα δυσμενείς. Οι λίγοι θα παραμείνουν λίγοι, οι φωνές τους δυνατές αλλά ακόμα αδύναμες για συνολική αλλαγή. Κι εγώ θα συνεχίσω, γραφικός, να χρεώνω το λογιστήριο της εφημερίδας, για διαρκώς ογκούμενα ντοσιέ με ονόματα κατεστραμμένων χωρών, πόλεων κι ανθρώπων.