Σε γαλλικές, ιταλικές και ελληνικές ναυτικές δυνάμεις (που αναχώρησαν την Παρασκευή) παραδίδεται για τις επόμενες δύο - τρεις βδομάδες η θαλάσσια «περιφρούρηση» των ακτών του Λιβάνου. Σκοπός τους δε θα είναι βέβαια η προστασία της χώρας από μία νέα ισραηλινή επίθεση, αλλά, μεταξύ άλλων, η διενέργεια νηοψιών στο πλαίσιο εφαρμογής του εμπάργκο όπλων που επιβάλλεται σε βάρος όχι μόνο της «Χεζμπολάχ» αλλά και των άλλων δυνάμεων της λιβανέζικης αντίστασης με την απόφαση 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ...

Ωστόσο, δε θα είναι οι μόνες δυνάμεις της ΕΕ που θα αντικαταστήσουν, έστω και ιδιότυπα, τον ισραηλινό ναυτικό αποκλεισμό. Παρά την υποτιθέμενη «λεπτή» ιστορικά θέση της Γερμανίας, το Βερολίνο θα αναλάβει εξ ολοκλήρου το ναυτικό αποκλεισμό του Λιβάνου στα τέλη του τρέχοντος μηνός ή το πολύ στις αρχές του Οκτώβρη, δίχως να έχει αποφασιστεί χρονικά το τέλος της συγκεκριμένης αποστολής. Μάλιστα, η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, δεν απέκλεισε, την περασμένη Πέμπτη, την αποστολή «αστυνομικών και τελωνειακών αξιωματικών» στο Λίβανο τάχα για να συνδράμουν τις αρμόδιες αρχές του Λιβάνου στην εποπτεία της λειτουργίας λιμανιών και αεροδρομίων.

Δε θα πρέπει, παράλληλα, να περνά απαρατήρητο το γεγονός πως η υποτιθέμενη άρση του ισραηλινού αποκλεισμού το απόγευμα της 7ης του Σεπτέμβρη αφορούσε ουσιαστικά μόνο στο σκέλος των εναέριων συγκοινωνιών. Η άρση του ναυτικού αποκλεισμού αναβλήθηκε για ένα 24ωρο με τα γνωστά προσχήματα των Ισραηλινών περί ανετοιμότητας, έως τότε, των δυνάμεων του ΟΗΕ να παραλάβουν τη σκυτάλη του αποκλεισμού...

Πάντως, η διεθνής υποκρισία περί προσπαθειών με στόχο την αποτροπή νέων εχθροπραξιών στο Λίβανο δε σταματά εδώ. Ηδη, οι εκατοντάδες Ιταλοί, Γάλλοι και όπου να 'ναι και Ισπανοί και αργότερα Τούρκοι κυανόκρανοι (μετά την πρόσφατη απόφαση της τουρκικής Βουλής παρά τις θυελλώδεις λαϊκές αντιδράσεις) αναπτύσσονται σταθερά αλλά διόλου «διακριτικά» στο νότιο τμήμα του Λιβάνου. Είναι χαρακτηριστική, τις τελευταίες μέρες, η αρματωσιά της γαλλικής στρατιωτικής συνδρομής στην αποστολή της UNIFIL. Τα πρώτα 13 γαλλικά άρματα μάχης «Λεκλέρκ» που έχουν ήδη αναπτυχθεί στο Λίβανο θεωρούνται απ' τα ισχυρότερα του είδους που χρησιμοποίησε ποτέ οιαδήποτε «ειρηνευτική» αποστολή των Ηνωμένων Εθνών. Επιπλέον, οι γαλλικές στρατιωτικές δυνάμεις θα είναι εξοπλισμένες με εξεζητημένα συστήματα ραντάρ τύπου «Cobra», με αντιαεροπορικές ρουκέτες μικρού βεληνεκούς και με επίσης μικρού βεληνεκούς πυραύλους εδάφους εδάφους... Σύμφωνα με αξιωματούχους της γαλλικής κυβέρνησης του Προέδρου Σιράκ, το Παρίσι προσπαθεί απλώς «να διαμηνύσει» και στις δυνάμεις της «Χεζμπολάχ» και στο στρατό του Ισραήλ πως θα διεκπεραιώσει «αποφασιστικά» την αποστολή του. Μία αποστολή που στην ουσία θα εξυπηρετήσει σκοπούς στρατού κατοχής και όχι, βεβαίως, την «περιφρούρηση» της ειρήνης...

Ομως, δεν είναι μόνο οι Γάλλοι. Ιταλοί αξιωματούχοι της κυβέρνησης Πρόντι και αξιωματούχοι του ΟΗΕ στη Ν. Υόρκη χαρακτήριζαν, προ ημερών, την ενίσχυση της αποστολής της UNIFIL στο Λίβανο «πείραμα-στοίχημα» που θα κρίνει το μέλλον επόμενων «ειρηνευτικών» αποστολών του (σε διαδικασία «εκσυγχρονισμού») ΟΗΕ σε άλλα σημεία του πλανήτη.

Την απόφαση αποστολής στρατού κατοχής κατήγγειλαν τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Μέσης Ανατολής. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή επίσης εναντιώθηκε στη δήθεν ειρηνευτική αποστολή και καταψήφισε το απαράδεκτο κοινό ψήφισμα στο οποίο κατέληξαν όλες οι πολιτικές δυνάμεις του Ευρωκοινοβουλίου. Ενα ψήφισμα που ουσιαστικά εξισώνει τον θύτη και το θύμα, κάνει λόγο για «σύγκρουση» και «κρίση» στην περιοχή και όχι για πόλεμο και δεν καταδικάζει τα εγκλήματα του Ισραήλ σε βάρος των λαών του Λιβάνου και της Παλαιστίνης.

Με τη στάση του, σε αυτή την κατεύθυνση συνηγορεί και το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), που τελικά δέχεται την αποστολή ως ειρηνευτική, και ορισμένα κόμματα θέτουν κάποιους όρους, που όμως είναι τουλάχιστον αυταπάτη ότι μπορούν να εφαρμοστούν με το σημερινό συσχετισμό δύναμης και το γεγονός ότι ο ΟΗΕ έχει γίνει ιμπεριαλιστικό υποχείριο.