Του Γιάννη Ιωάννου από το ΕΘΝΟΣ

Η συντρόφισσα Παναγιώτα δεν κάνει δημόσιες σχέσεις. Εξακολουθεί να θεωρεί υπέρτατη τιμή και αξία ότι ήταν και παραμένει κομμουνίστρια.

Τα τσακάλια έρχονται πάντα μετά τη μάχη. Ως ζώα, κινούνται από το ένστικτο της επιβίωσης, τρώνε μόνο όταν άλλοι έχουν ήδη δώσει τη μάχη. Δεν έχουν νόηση, δεν μπορείς να κατηγορήσεις ένα ένστικτο.

Τι κάνεις, όμως, όταν έρχεται ο άκαπνος, που έχει νόηση και συμπεριφέρεται σαν τσακάλι;

Μπορείς να φωνάξεις μόνο: Ξεβρακώσου! για να 'ναι η ξεφτίλα απόλυτη

για τα νοήμονα τσακάλια, άνθρωποι σαν την Παναγιώτα είναι ένοχοι, γιατί όταν με εντολή Εβερτ τους πετσόκοψαν στο Σύνταγμα, την άλλη μέρα διαδήλωσαν πάνω απ' τα φέρετρα πως, όταν ο λαός έχει να διαλέξει ανάμεσα στις αλυσίδες και τα όπλα, διαλέγει τα όπλα

για τα νοήμονα τσακάλια, αξία έχει η επικράτηση της αντεπανάστασης, γιατί αφήνει πίσω της νεκρούς μαχητές της επανάστασης

για τα νοήμονα τσακάλια τρόπος πάλης είναι ο «κοινωνικός αυτοματισμός». Ερχεται σα συνέχεια του διαίρει και βασίλευε (στις μέρες που ακολουθούν θα προβληθούν, οργανωμένοι απ' αυτούς που σκοτώνουν τους αγώνες, κι άλλοι βιασμοί μαθητριών, ώσπου από ιερή αγανάκτηση να φτάσεις να πάρεις τουφέκι να καθαρίσεις αυτούς τους «αναρχικούς» που καταλαμβάνουν τα σχολεία). Πρόσεχε, για σένα ξερογλείφονται τα νοήμονα τσακάλια.

Ασχετο: Διαβάζεις κάτι κλάψες για το μετά του αγώνα των δασκάλων και δεν καταλαβαίνεις αν είναι από πραγματική θλίψη, ή μια ύπουλη χαρά. Μη μπερδεύεσαι. Κοίτα πώς μεγάλωσε σε δυο βδομάδες η μονάκριβή σου στην κατάληψη και ξέρεις τι είναι χρήσιμο να νιώσεις. Ακου τον μπόμπιρα το γιο σου να σου λέει με μάτια που λάμπουν «μπαμπά, αύριο θα γυρίσει ο κύριος Ευθύμης στο σχολείο, θα μας πει για την απεργία» και ξέρεις ποιος κέρδισε και τι...