Με «λάφυρο» τους 80 κερδισμένους δήμους, τους οποίους στήριξε ο ΣΥΝ, η ηγεσία του μετά το τέλος των τοπικών εκλογών το έριξε στις... θριαμβολογίες. Βασικά συστατικά στοιχεία αυτής της «επιτυχίας», κατά τον ΣΥΝ, ήταν «τα ψηφοδέλτια συσπείρωσης των δυνάμεων της ευρύτερης Αριστεράς» και η «σύγκρουση με τους εκπροσώπους του δικομματισμού»! Αυτή η διαπίστωση θα μπορούσε, ομολογουμένως, να αποτελέσει και το... πολιτικό ανέκδοτο του μήνα. Ειδικά, δε, στο σημείο εκείνο, όπου αναφέρεται, πως η πολιτική συμμαχιών του... συγκρούστηκε με το δικομματισμό (και παραλίγο να τον κατατροπώσει), ο ΣΥΝ, δίνει τα ρέστα του. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι διαφορετική...

Στο βωμό των κερδισμένων δήμων και της ικανοποίησης των προσωπικών φιλοδοξιών των στελεχών του για δημαρχιακό θώκο, για τον ΣΥΝ, οι όποιες συμμαχίες, είχαν ως «άστρο» το δόγμα «όλα για την καρέκλα». Στον αστερισμό αυτού του δόγματος καταδείχτηκε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο μέσα από τις υπόγειες, ισόγειες και υπέργειες, τις επίσημες και ανεπίσημες συνεργασίες του με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, ότι, με αυτά τα κόμματα, δεν έχουν τόσο έντονες τις πολιτικές διαφορές, αλλά τις... διαχειριστικές διαφορές. Στα πλαίσια αυτά, η... ποικιλία στο πανέρι των συμμαχιών του ΣΥΝ είναι τέτοια που κανείς χάνει το λογαριασμό.

Παράδειγμα 1ο: Στο Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας, ο νεοεκλεγείς δήμαρχος με τον ΣΥΝ, Στ. Κόντος, αφού, «ατύχησε» να αποσπάσει την επίσημη στήριξη του ΠΑΣΟΚ (τον τελευταίο χρόνο, στην προσπάθειά του αυτή, δεν άφησε εκδήλωση για εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ μαζί με τον τοπικό γραμματέα του ΣΥΝ - μέχρι και στην κοπή της πίτας παραβρέθηκε), κατάφερε και τα «βρήκε» με μια ομάδα πρώην και νυν δημοτικών συμβούλων τόσο από τη δημοτική παράταξη του ΠΑΣΟΚ, όσο και αυτή της ΝΔ. Αυτό το συνονθύλευμα, με τις ανάλογες στηρίξεις στο δεύτερο γύρο, «έδωσε» το δήμο στον ΣΥΝ.

Παράδειγμα 2ο: Στο Δήμο Πετρούπολης, η συνεργασία του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ και η εκλογή του Στ. Βλάχου ως δημάρχου, ήταν τόσο... εποικοδομητική για τον ΣΥΝ που πήρε μόλις 3 έδρες από τις 16. Τη μερίδα του λέοντος (11) απέσπασε το ΠΑΣΟΚ και 2 έδρες οι «συνεργαζόμενοι» ενός τμήματος της ΝΔ.

Παράδειγμα 3ο: Στο Δήμο Λυκόβρυσης, να στηρίζουν επίσημα τον υποψήφιο δήμαρχο, Δ. Φωκιανό, και ο ΣΥΝ και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αυτή η τριπλή συμμαχία αποτυπώνει με τον πιο σαφή τρόπο τις «διαφορές» τους. Στο κομματικό τεφτέρι του ΣΥΝ, ο Δήμος Λυκόβρυσης καταγράφεται ως ένας από τους 80 δήμους που κέρδισε.

Παράδειγμα 4ο: Να στηρίζει τον «αντάρτη» του ΠΑΣΟΚ στην Πάτρα, Γ. Δημαρά (νωρίτερα είχε ζητήσει ανεπιτυχώς «χρίσμα» τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από τη ΝΔ) με το τραγελαφικό της υπόθεσης να έγκειται στο γεγονός, ότι, ο Αλέκος Αλαβάνος, σε επίσκεψή του στην Πάτρα, τονίζει πως αυτό το σχήμα είναι σε θέση να χτυπήσει το... δικομματισμό, όταν την ίδια στιγμή ο Δημαράς δήλωνε ότι η ψήφος στον συνδυασμό του δεν είναι ψήφος καταδίκης στην πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ!

Παράδειγμα 5ο: Να στηρίζει ο ΣΥΝ στο Δήμο Συμπολιτείας στην Αχαΐα, το συνδυασμό του κ. Κωνσταντίνου (ΠΑΣΟΚ) και ταυτόχρονα το διακεκριμένο στέλεχός του και πρώην γραμματέας της ΝΕ Αχαΐας του ΣΥΝ, Βασίλης Τσονάκας, να συμμετέχει σε άλλο ψηφοδέλτιο και συγκεκριμένα σε αυτό του κ. Καλογερόπουλου (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ).

Υπάρχουν κι άλλα, πολλά περισσότερα, με διάφορες παραλλαγές και ίσως και πιο εύστοχα παραδείγματα των «πληθωρικών» συμμαχιών του ΣΥΝ, από τα παραπάνω. Ωστόσο, όλες τους, έχουν μια κοινή συνισταμένη. Στηρίζουν μια συγκεκριμένη πολιτική - άλλωστε έχει συμφωνηθεί και αποφασιστεί στα κορυφαία όργανα της ΤΑ, όπως ΚΕΔΚΕ και ΕΝΑΕ από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ - η οποία είναι διαμετρικά αντίθετη με τα συμφέροντα του λαού και της νεολαίας. Η φορολογική εξουσία, η εισαγωγή ελαστικών σχέσεων εργασίας, οι ιδιωτικοποιήσεις, ακόμα και στον πιο πολιτικά αδαή, δεν μπορούν να κατανοηθούν ως φιλολαϊκές προτάσεις. Η πολιτική συμμαχιών του ΣΥΝ, είτε γίνεται με «αντάρτες», είτε με «ανεξάρτητους», είτε με έναν ή και με τους δύο φορείς του δικομματισμού, πολύ απλά, όχι μόνο δεν επιτρέπει την ανατροπή του δικομματισμού αλλά αντίθετα τον ενδυναμώνει.