«Αυτή είναι η εικόνα των σχολείων, αυτή είναι!», κραύγαζε χτες, δήθεν, αγανακτισμένος ο Ν. Χατζηνικολάου, για να συμπληρώσει αμέσως μετά: «Οχι, βέβαια σε όλα, αλλά σε πολλά...». «Εντρομοι», δήθεν, και οι άλλοι δημοσιογράφοι - θυμήθηκαν ξάφνου ότι είναι και... γονείς - για όλα αυτά που γίνονται στα σχολεία των «παιδιών μας». Ολοι αυτοί που δε βρήκαν λέξη τόσο καιρό για τα πραγματικά αιτήματα των μαθητών, που δεν έκαναν ούτε ένα ρεπορτάζ για την πλούσια σε δημιουργικότητα ζωή μέσα στις καταλήψεις, εμφανίζονται τις τελευταίες μέρες με ένα υποκριτικό ενδιαφέρον για τα παιδιά των καταλήψεων, των κινητοποιήσεων και των αγώνων, αλλά κυρίως για τα... υπόλοιπα παιδάκια που θέλουν να μάθουν, θέλουν τα σχολεία τους ανοιχτά, και οι γονείς τους, τους δρόμους ανοιχτούς για να πηγαίνουν ανενόχλητοι στις δουλιές τους...

«Φροντιστήρια εγκληματιών τα σχολεία!», είπε ο Γ. Τράγκας. Και για να γίνουν οι απαραίτητοι συνειρμοί «έπεφταν» τα στημένα βίντεο από τις καταλήψεις, όπου υποτίθεται πως οι μαθητές μαθαίνουν πώς να φτιάχνουν μολότοφ με μπουκάλια μπίρας. Το θέμα του πάνελ - βέβαια - ήταν ο βιασμός μιας μαθήτριας από ανηλίκους, αλλά «κόλλαγε» με τα «άλλα όργια» που συντελούνται στις καταλήψεις. Κι αυτό που τους κάθεται στο λαιμό, αυτό που δεν μπορούν να χωνέψουν με τίποτα, είναι ότι οι μαθητές έχουν δίκαια αιτήματα κι ότι τα υπερασπίζονται με αξιοπρέπεια, με ζωντάνια. Και προπάντων, σε αντίθεση με κάποιους «ενήλικους», που σοκάρονται δήθεν με όσα «συμβαίνουν στα (υπό κατάληψη) σχολεία». Τους κάθεται στο στομάχι, ότι κάποιοι «καταληψίες» τους διδάσκουν τι θα πει «ψηλά το κεφάλι»... Και δεν το κρύβουν.