Διευρύνεται ο κύκλος των ιδιωτικοποιήσεων το 1996, καθώς η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να τηρήσει τις υποσχέσεις της προς τους βιομηχάνους για επιστροφή όλων των επιχειρήσεων, που πέρασαν στον έλεγχο του δημοσίου καταχρεωμένες απ' τους ιδιώτες, στην περιβόητη ιδιωτική πρωτοβουλία. Στα πλαίσια αυτά και προκειμένου να προετοιμάσει το έδαφος, η ηγεσία του υπουργείου Βιομηχανίας έχει αφήσει ήδη να διαρρεύσει η απόφασή της για ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ, που αποτελεί μια απ' τις μεγαλύτερες μονάδες της βαριάς βιομηχανίας της χώρας, καθώς και το μεγαλύτερο παραγωγό σιδερονικελίου στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, η κυβέρνηση έχει αρχίσει ήδη τις απαραίτητες διαδικασίες για την απαλλαγή της επιχείρησης απ' το βάρος των χρεών της, προκειμένου να προσελκύσει το ανάλογο ενδιαφέρον από επενδυτές. Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι τα 50 δισ. χρέη που έχει συσσωρεύσει μέχρι σήμερα η επιχείρηση εξαιτίας της πολιτικής υπονόμευσης, που άσκησαν την τελευταία δεκαετία η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, θα μεταφερθούν στο δημόσιο ως βαριά κληρονομιά, τα οποία θα κληθούν να ξεχρεώσουν οι Ελληνες φορολογούμενοι, στο όνομα του "εκσυγχρονισμού" και της "ανταγωνιστικότητας" των επιχειρήσεων.

Η κυβερνητική απόφαση για ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ σηματοδοτεί την έναρξη ενός ακόμη σκανδάλου εις βάρος του ελληνικού δημοσίου και αυτό πιστοποιείται, όχι μόνο απ' τη βαρύτητα της ΛΑΡΚΟ για την ελληνική βιομηχανία, αλλά και απ' το χρόνο που επέλεξε η κυβέρνηση να την ιδιωτικοποιήσει. Σύμφωνα με εκτιμήσεις βιομηχανικών κύκλων, τα αμέσως επόμενα χρόνια προβλέπεται ανάκαμψη της διεθνούς αγοράς νικελίου και εκτιμάται ότι η ΛΑΡΚΟ θα επανακτήσει την ισχυρή της θέση - του πάλαι ποτέ κολοσσού, που έφτασε να απασχολεί μέχρι και 7.000 προσωπικό - στις βιομηχανικές αγορές. Ηδη, μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, όπως η γερμανική "Κρουπ" και η βρετανική "Μπρίτις Στιλ", εκτιμώντας την επερχόμενη συγκυρία, έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για την εξαγορά της ΛΑΡΚΟ.