- Εδώ και πολλά χρόνια διεκδικείτε την αλλαγή της εργασιακής σχέσης. Τι σημαίνει αυτό, ποιο είναι το εργασιακό σας καθεστώς;

- Είναι πάνω από μια δεκαετία που διεκδικούμε το αυτονόητο, να θεωρούμαστε εργαζόμενες, μια και η σύμβασή μας είναι σύμβαση έργου για δέκα μήνες. Μ' αυτή τη σύμβαση, πληρωνόμαστε 5.700 δραχμές για κάθε αίθουσα που καθαρίζουμε, ο αριθμός των οποίων όμως δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 18. Δηλαδή, ο ανώτερος μισθός μόλις που αγγίζει τις 102.000 δραχμές μεικτά και είναι ελάχιστοι αυτοί οι μισθοί. Βέβαια, δε δικαιούμαστε δώρα, επιδόματα, άδειες κλπ. Οσο για τις συνθήκες εργασίας; Ολη μέρα είμαστε μέσα στη βρωμιά, μέσα στα φάρμακα και τα απορρυπαντικά. Ολα αυτά δημιουργούν προβλήματα στην υγεία. Και βέβαια, έχουμε να αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία, την πίεση και τους εκβιασμούς που δεχόμαστε. Βλέπετε, υπεύθυνοι για τις συμβάσεις είναι οι διευθυντές των σχολείων. Αυτοί προτείνουν ποιες καθαρίστριες πρέπει να προσληφθούν, άρα πρέπει να τα "έχεις καλά" μαζί τους αν θες την ανανέωση της σύμβασης, αλλιώς μπορείς να βρεθείς στο δρόμο. Το ότι η δουλιά μας βρίσκετε στα χέρια τους, τους κάνει να αυθαιρετούν πολλές φορές.

- Από τις επαφές σας με τους αρμοδίους τι έχει προκύψει;

- Κατ' αρχάς να πω ότι όλοι παραδέχονται ότι το αίτημά μας πρέπει να ικανοποιηθεί. Αλλά εδώ και χρόνια δεν έχει γίνει τίποτα. Το υπουργείο Παιδείας μάς στέλνει στο Εσωτερικών και αντίστροφα. Ολοι δηλώνουν αναρμόδιοι. Ακόμα και η διυπουργική επιτροπή που είχε συσταθεί για να μελετήσει το αίτημά μας τελικά δεν κατέληξε σε κανένα πόρισμα. Τελευταία, ο εμπαιγμός έγινε και εκβιασμός. Μετά από μια κινητοποίησή μας, παράγοντας του υπουργείου Παιδείας μάς απείλησε ότι δε θα πάρουμε την αύξηση του 8% που μας είχαν υποσχεθεί, αν δε σταματούσαμε τις κινητοποιήσεις. Τελικά, η αύξηση δε δόθηκε. Από το υπουργείο Παιδείας μάθαμε ότι αρμόδια για τη χορήγησή της είναι η ΚΕΔΚΕ. Τώρα πώς έγινε αυτό, πού θα βρεθούν τα χρήματα, δεν το ξέρουμε. Στην τελευταία μας κινητοποίηση, πριν μια βδομάδα περίπου, διαπιστώσαμε ότι το υπουργείο Παιδείας δε μας δέχεται καν για διάλογο, αφού όταν φτάσαμε εκεί δε δέχτηκε κανένας αρμόδιος να συναντηθεί μαζί μας και μας παρέπεμψαν για μια ακόμα φορά στο υπουργείο Εσωτερικών. Είναι τραγικό να εμφανίζονται δυο υπουργεία της ίδιας κυβέρνησης ότι δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να αποφασίσουν. Το πιο πιθανό είναι ότι δε θέλουν να το κάνουν. Αυτό λοιπόν που έχει προκύψει είναι ότι μας εμπαίζουν. - Πως σκοπεύετε να αντιμετωπίσετε αυτόν τον εμπαιγμό;

- Στον εμπαιγμό απαντούσαμε και θα απαντάμε με αγώνα. Παρ' όλες τις προσπάθειές τους να μας κοροϊδέψουν, δε θα τα καταφέρουν. Επιμένουμε ότι αρμόδιο είναι το υπουργείο Παιδείας. Αφού δεν υπάρχει κάτι που να βεβαιώνει το αντίθετο, εμείς εκεί θα απευθυνόμαστε. Πρέπει επιτέλους να πάρει τέλος αυτή η ιστορία. Εμείς δεν έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε. Δεν ξέρουμε τίποτα άλλο να κάνουμε εκτός απ' αυτό που κάνουμε τόσα χρόνια. Παλεύουμε, βγαίνουμε στους δρόμους και διεκδικούμε ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.

Β. Ν.