Η Ελλάδα ήταν το πρώτο μεταπολεμικό θύμα στην Ευρώπη του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και η επιλογή του στόχου στα Βαλκάνια είναι εμφανής. Η "Χέραλντ Τρίμπιουν" έγραφε τότε: "Δεν εκλέξαμε την Τουρκία και την Ελλάδα... επειδή είναι φωτεινά παραδείγματα Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά επειδή αποτελούν τη στρατηγική είσοδο στη Μαύρη Θάλασσα και στην καρδιά της Σοβιετικής Ενωσης".

Η επέμβαση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα έγινε σε μια κρίσιμη στιγμή με το μεταβαρκιζιανό τρομοκρατικό καθεστώς. Η άρχουσα τάξη βρισκόταν στα πρόθυρα της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής χρεοκοπίας. Σκοπός ήταν να δοθούν στηρίγματα στο μοναρχοφασισμό, να οξυνθεί ο εμφύλιος πόλεμος, να χτυπηθεί το λαϊκοδημοκρατικό κίνημα για να πραγματοποιηθούν τα εγκληματικά σχέδια των ΗΠΑ και να μετατραπεί η Ελλάδα σε πολεμικό προγεφύρωμα ενάντια στις Λαϊκές δημοκρατίες και την ΕΣΣΔ.

Το ΚΚΕ σάλπισε τον αγώνα της αντίστασης του λαού ενάντια στους νέους εισβολείς. Η ΚΟΜΕΠ στο τεύχος του Απρίλη το 1947 έγραφε: "Ο λαός μας σε ριζική αντίθεση με τους αλαλαγμούς των προδοτών αποκρούει κάθε είδους επέμβαση και την παραμικρότερη επιβουλή της ανεξαρτησίας του από οπουδήποτε και αν προέρχεται. Η λευτεριά και η ανεξαρτησία ενός Εθνους δεν παζαρεύεται με δολάρια. Θέλει τη φιλία και τη βοήθεια όλων των λαών... Δε δέχεται προ πάντων να μεταβληθεί η χώρα του σε πεδίο νεοφασιστικής αντίδρασης... Η απομάκρυνση των ξένων από τη χώρα μας θα αφαιρέσει το κυριότερο έρεισμα του μοναρχοφασισμού και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια ομαλή εσωτερική ζωή με την κατάπαυση του εμφυλίου πολέμου και την αποκατάσταση των ελευθεριών του".

Για την υλοποίηση των στόχων του "Δόγματος Τρούμαν" ο ρους της επέμβασης έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Στις 20 Ιούνη 1947 υπογράφηκε στην Αθήνα η συμφωνία μεταξύ των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και της Ελλάδας "προς πρόληψιν οικονομικής κρίσεως, προαγωγήν της εθνικής ανασυγκροτήσεως και αποκατάστασιν της εσωτερικής γαλήνης". Φυσικά, δεν πρόκειται για συμφωνία αλλά επιβολή των ΗΠΑ, οι όροι υπαγορεύθηκαν από τους Αμερικανούς και η ελληνική κυβέρνηση υπέκυψε και τους αποδέχτηκε. Ο Α. Θ. Αγγελόπουλος στο βιβλίο του "Οικονομικά" σημειώνει: "η ελληνική κυβέρνηση είδε την αμερικανική βοήθεια σαν τη μόνη σανίδα σωτηρίας και την αποδέχτηκε, ανεξάρτητα από τους όρους που περιείχε".

Η υποτακτική διάταξη του άρθρου 8 της "συμφωνίας" στην οποία επέβαλαν οι ΗΠΑ ταπεινωτικούς όρους και υποχρεώσεις προς την ελληνική κυβέρνηση είναι πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα της δουλοφροσύνης της ντόπιας άρχουσας τάξης. Το άρθρο αυτό της συμφωνίας έλεγε: "Η ελληνική κυβέρνησις θέλει προβεί εις πάσαν ενέργειαν, την οποία ήθελε ζητήσει ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών διά την ασφάλειαν παντός αντικειμένου, υπηρεσίας ή πληροφορίας... Δεν εθέλει μεταβιβάζει άνευ της συγκαταθέσεως του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών δικαίωμα ή κατοχήν οιουδήποτε τοιούτου αντικειμένου ή πληροφορίας, ουδέ θα επιτρέπει άνευ τοιαύτης τινός πληροφορίας παρ' ουδενός".

Η "Κομμουνιστική Επιθεώρηση" στο τεύχος του Ιούλη 1947 δημοσίευσε κύριο άρθρο με τον τίτλο "Συμφωνία προδοσίας". Στο άρθρο τονίζεται ότι η "συμφωνία" είναι τόσο ταπεινωτική που "η ελληνική κυβέρνηση υποβιβάζεται σε απλό εκτελεστικό όργανο που βρίσκεται κάτω από τις διαταγές του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών χωρίς κανένα δικαίωμα, ανεξαρτήτως δράσης... υπάρχουν οπωσδήποτε και άλλοι μυστικοί όροι που τους κρύβουν από τον ελληνικό λαό".

Εκτός από το πολιτικό και στρατιωτικό μέρος παραδίδονταν όλοι οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της Ελλάδας χωρίς καμιά διάκριση στις αμερικανικές πολυεθνικές. Ετσι η Ελλάδα δενόταν χειροπόδαρα στα νύχια των βασιλιάδων του δολαρίου με οδυνηρές συνέπειες για το μέλλον και το λαό της. Το άρθρο της ΚΟΜΕΠ που αναφέραμε, σημείωνε: "Και τον ταπεινωτικό αυτό όρο που καταπατεί το πρωταρχικό δικαίωμα κάθε κράτους τον υπόγραψε χωρίς δισταγμό η κυβέρνηση της δοσίλογης μοναρχοφασιστικής Δεξιάς, κάτω από τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες του Κέντρου".