Μια μεγάλη παράσταση, ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στη "Ζιζέλ",μια αξέχαστη εμπειρία θα ζήσουμε και μια απίστευτη απόλαυση θα μας χαρίσει τη Δευτέρα στις 23.00 η ΕΤ - 1. "Τα μπαλέτα της Πετρούπολης", εκείνα τα μοναδικά που όλος ο κόσμος γνωρίζει ως "Μπαλέτα Κίροφ", θα χορέψουν μπροστά στα έκπληκτα μάτια των θεατών το αριστούργημα του Ρομαντικού Μπαλέτου, που πρωτοπαρουσιάστηκε στις 28 Ιούνη του 1841 από την Οπερα του Παρισιού και πέρασε στην ιστορία για πάντα.

Το έργο είναι εμπνευσμένο από ένα έργο του Χάινε, το λιμπρέτο της "Ζιζέλ" ανήκει στους Βερνουά ντε Ζορζ, Γκοτιέ και Κοραλί και η χορογραφία είναι των Ζακ Κοραλί και Ζιλ Περό. Η μουσική είναι του Αντολφ Ανταμ και εκείνοι που δίδαξαν τους ρόλους είναι οι: Καρλότα Γκρίζι, Λισιέν Πετιτά και Αντελ Ντιμιλάτρ. Η παράσταση που θα παρακολουθήσουμε παρουσιάστηκε στο θέατρο Μαρίνσκι της Πετρούπολης και τους κύριους ρόλους ερμηνεύουν οι: Ζιζέλ - Γκαλίνα Μαζέντσεβα, Μίρτα - Τατιάνα Τερέχοβα, Αλμπρεχτ - Κονσταντίν Ζακλίνσκι. Η "Ζιζέλ" θεωρείται η πεμπτουσία του Ρομαντισμού και το μπαλέτο δεν άργησε να παρουσιαστεί σε όλες τις πρωτεύουσες του κόσμου, ενώ η ηρωίδα, η Ζιζέλ, κατέκτησε την καρδιά κάθε χορεύτριας που τη χόρεψε ή που ονειρεύτηκε ότι κάποτε θα 'ρχόταν και η δική της σειρά να τη χορέψει. Η αρχική παραγωγή του Παρισιού παρουσιάστηκε για τελευταία φορά το 1868. Οι σύγχρονες παραγωγές της "Ζιζέλ" βασίζονται στην παράδοση της Πετρούπολης, συγκεκριμένα στην παραγωγή του 1884 του Μάριου Πετιπά, πάνω στην οποία στηρίχτηκε ο Ντιαγκίλεφ, όταν ξανάφερε το μπαλέτο πίσω στη Δύση με τα Ρώσικα Μπαλέτα του το 1911.

Η Ζιζέλ είναι μια χωρική από την περιοχή του Ρήνου. Είναι ερωτευμένη με τον Αλμπρεχτ, χωρίς να γνωρίζει ότι είναι δούκας και αρραβωνιασμένος με τη Ματίλντε, κόρη του δούκα του Κούρλαντ. Ο Αλμπρεχτ ανταποκρίνεται στον έρωτα της Ζιζέλ, προκαλώντας τη ζήλια του δασονόμου Ιλαρίονα, που και αυτός αγαπά απελπισμένα τη Ζιζέλ. Σε μια κυνηγετική έξοδο του δούκα και της αυλής του, ο Ιλαρίονας αποκαλύπτει την πραγματική ταυτότητα του Αλμπρεχτ. Η Ζιζέλ δεν αντέχει την αποκάλυψη, χάνει τα λογικά της και πεθαίνει.

Στη δεύτερη πράξη, εκεί που ο Αλμπρεχτ και ο Ιλαρίονας έρχονται να εναποθέσουν λουλούδια στον τάφο της αγαπημένης τους, εμφανίζονται οι Βίλοι, η ενσάρκωση των κοριτσιών που αγαπούσαν το χορό και πέθαναν πριν από τη μέρα του γάμου τους. Τα πεθαμένα κορίτσια αρχίζουν να λικνίζονται κάτω από το χλομό φως της σελήνης, ανακαλύπτουν τον Ιλαρίονα και τον τιμωρούν. Τον σπρώχνουν μέσα στη λίμνη. Και εκείνος χάνεται. Οταν οι Βίλοι ετοιμάζονται να εκδικηθούν και τον Αλμπρεχτ, η Ζιζέλ ανασταίνεται, μόνο και μόνο, για να τον προστατεύσει. Χορεύει μαζί του μέχρι την αυγή, μέχρι τη στιγμή, δηλαδή, που οι Βίλοι είναι αναγκασμένες να επιστρέψουν στον τάφο τους. Ο Αλμπρεχτ σώζεται και η Ζιζέλ, ήσυχη πια, πέφτει ξανά να κοιμηθεί αιώνια.