Απέλπιδες, όσο και προκλητικές, προσπάθειες κάνει η ηγεσία του σωματείου των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, για να αποφύγει τις τεράστιες ευθύνες της για την εικόνα μαρασμού που εμφανίζει το ναυπηγείο. Σε προχτεσινή της ανακοίνωση, υμνολογεί το ιδιόμορφο καθεστώς του 51 - 49% και επιρρίπτει ευθύνες "σε μια μικρή ομάδα που ακολουθεί συνειδητή πολιτική διάλυσης, με εντολή κομματικού φορέα, προκειμένου να δικαιωθούν οι στόχοι του ενάντια στο Μάαστριχτ"!

Και τολμά να ισχυρίζεται αυτά, όταν η ίδια υπέγραψε την περιβόητη συμφωνία, που οδήγησε σε 1.000 και πλέον απολύσεις, συναίνεσε στην παράδοση του ναυπηγείου στα "νύχια" της πολυεθνικής και πρωτοστάτησε στην προώθηση της διπλής ειδικότητας και των ευέλικτων μορφών εργασίας. Και πάνω απ' όλα, όταν η συρρίκνωση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και των άλλων ναυπηγείων της χώρας αποτελεί επιλογή της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Ποια ντροπή, όμως, μπορεί να συναισθανθεί μια τέτοια ηγεσία, όταν την ίδια μέρα που ο Σκαραμαγκάς θρηνούσε ένα νεκρό εργάτη και παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες για ανυπαρξία μέτρων προστασίας, ο πρόεδρος της ΤΡΙΑΙΝΑΣ μιλούσε για "ικανοποιητικά μέτρα προστασίας" και "για κακιά στιγμή";