Οι τραπεζοϋπάλληλοι βλέπουν χρόνο το χρόνο να μειώνεται το εισόδημά τους, αλλά και να χειροτερεύει η εργασιακή θέση τους. Οι αναδιαρθρώσεις, οι συγχωνεύσεις, το κυνήγι της "ανταγωνιστικότητας", οι ιδιωτικοποιήσεις,είναι παράγοντες χειροτέρευσης της θέσης των εργαζομένων και αφαίρεσης των δικαιωμάτων τους. Η "ανταγωνιστικότητα" είναι η λέξη - κλειδί και λόγος ισχυρός για να δικαιολογηθεί η οποιαδήποτε επίθεση σε αυτά τα δικαιώματα και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Οι τραπεζοϋπάλληλοι αριθμούν σήμερα 55.000 και προβλέπεται να αυξηθεί η απασχόληση, επειδή εκτιμάται ότι το τραπεζικό σύστημα δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί στη χώρα μας, όσο αλλού. Η κατάσταση αυτή όμως θα ανατραπεί κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, λόγω των νέων τεχνολογιών που καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο έδαφος. Ενδεικτικό είναι ότι σύμφωνα με τους επίσημους υπολογισμούς η συγχώνευση της Εμπορικής με την Ιονική Τράπεζα,θα έχει σαν αποτέλεσμα την απόλυση 5.000 εργαζόμενων!

Προς το παρόν οι κρατικές τράπεζες ακολουθούν με συνέπεια και ένταση το παράδειγμα των ιδιωτικών στο θέμα της "ανταγωνιστικότητας". Οι τράπεζες αυτές επιχειρούν να μειώσουν το λεγόμενο "λειτουργικό κόστος".Η μείωσή του δεν απαιτεί μόνο συρρικνώσεις και αναδιαρθρώσεις που οδηγούν σε μείωση υποκαταστημάτων και διευθύνσεων. Σε μεγάλο βαθμό έχει να κάνει και με τη μείωση του "εργασιακού κόστους" και τη μείωση προσωπικού. Το ότι οι κρατικές τράπεζες έχουν εδώ και χρόνια επιβαρυνθεί από τις πελατειακές σχέσεις που επέβαλαν τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δε μειώνει το μέγεθος του κοινωνικού προβλήματος από τις απολύσεις.

Η επίτευξη της μείωσης του λειτουργικού κόστους για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας έχει σημαντικές επιπτώσεις στα δικαιώματα των εργαζομένων. Αιτήματα δεν ικανοποιούνται και γίνεται σκληρή επίθεση σε δικαιώματα κατακτημένα με σκληρούς αγώνες εδώ και χρόνια. Ενα απλό παράδειγμα είναι αυτό του ωραρίου συναλλαγών, που από κατάκτηση τείνει να γίνει "όνειρο". Μάλιστα τον τελευταίο καιρό ακούγονται και δειλές φωνές συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ που λένε ότι αν υπάρχουν πελάτες και μετά τις 2.30, ίσως θα πρέπει να εξυπηρετηθούν...

Η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και στο θεσμό των συλλογικών συμβάσεων εργασίας έχει εκδηλωθεί από παλιά και με πολλούς τρόπους. Πρόσφατα ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας Θ. Καρατζάς,στην ομιλία του στην εκδήλωση για τα 70 χρόνια της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών,σημείωσε ότι: "Εφτασε η ώρα να αναγνωρίσουμε ότι η ευελιξία και η δυναμικότητα των οργανισμών, δε συνάδει με τον προσδιορισμό των αμοιβών και των επαγγελματικών προοπτικών των εργαζομένων μέσω των κριτηρίων της αρχαιότητας και του κλιμακίου".Στην ίδια εκδήλωση έκανε λόγο και για την ενδυνάμωση της παρουσίας ιδιωτών στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα.

Η ΟΤΟΕ έχει προσπαθήσει, χωρίς αποτέλεσμα, να παρέμβει στο χώρο των ιδιωτικών τραπεζών, ελληνικών και ξένων, και να δημιουργήσει σωματεία εκεί που δεν υπάρχουν. Οι ιδιωτικές τράπεζες έχουν σταθερό μέτωπο απέναντι στο συνδικαλισμό ή οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια συλλογικής διεκδίκησης, τις συλλογικές συμβάσεις, τις υπουργικές αποφάσεις που τους επιβάλλουν τα παραπάνω. Αυτή η επίθεση εκφράζεται και με τη σταθερή προσφυγή τους ενάντια στο νόμο που επιτρέπει την υποχρεωτική εκτέλεση της κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Στο μεσοδιάστημα και αφού δεν μπορούν ακόμα να χτυπήσουν επίσημα τις συλλογικές συμβάσεις, φροντίζουν να τις υπονομεύουν. Ετσι ορισμένα επιδόματα, όπως το ανθυγιεινό (12%), το ταμειακό, επίδομα πτυχίου και άλλα ειδικά - κατά περίπτωση - δεν τα χορηγούν. Επίσης δε χορηγούν, την πρόσθετη άδεια των επτά ημερών, σε όσους ασκούν ανθυγιεινή εργασία, αλλά και την κανονική ετήσια άδεια - με το πρόσχημα των υπηρεσιακών αναγκών - την οποία μερικές φορές δεν μπαίνουν στον κόπο ούτε να την πληρώσουν ή να τη μεταφέρουν στο επόμενο έτος!

Τα κείμενα έγραψε ο Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ