Σε αναζήτηση της χαμένης ταυτότητας έχει αποδοθεί η Νέα Δημοκρατία, καθώς όπως ήταν αναμενόμενο ο ενθουσιασμός από την εκλογή του νέου προέδρου με την πάροδο του χρόνου υποχωρεί και το κόμμα έρχεται αντιμέτωπο με το πραγματικό του πρόβλημα που δεν είναι άλλο από το χρόνιο πολιτικό αδιέξοδο. Ετσι διάφορα επιτελεία, αλλά και ο φιλικός προς τη ΝΔ Τύπος άρχισαν να εμφανίζουν την εκλογή του Κ. Καραμανλή ως μια νέα αρχή, που δεν έχει να κάνει μόνο με την αλλαγή προσώπου στην ηγεσία, αλλά σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα για την ανασυγκρότηση ολόκληρης της "παράταξης" που κατ' αντιδιαστολή με την "κεντροαριστερά" του Κ. Σημίτη μπορεί να προσδιορίζεται και ως ο βασικός πόλος της "κεντροδεξιάς".

Οι σχεδιασμοί αυτοί δεν αφορούν μόνο το κόμμα της ΝΔ, αλλά κατά τα φαινόμενα αποτελούν τμήμα ενός ευρύτερου σχεδιασμού για την πιο αποτελεσματική συνέχιση της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, που θα περάσει από την αντιπαράθεση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στον "ανταγωνισμό" "κεντροδεξιάς - κεντροαριστεράς". Με αυτό το δεδομένο μόνο τυχαίες δεν ήταν οι δηλώσεις πρωτοκλασάτων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που χαιρέτισαν την εκλογή του Κ. Καραμανλή και τη συνακόλουθη συζήτηση για την "κεντροδεξιά", καθώς διείδαν ότι έτσι και η αντιπαράθεση μπορεί να ενισχύεται, αλλά και τα σχέδιά τους για την προώθηση της "κεντροαριστεράς" διευκολύνονται.

Ηδη η συζήτηση για την "ανασυγκρότηση της μεγάλης παράταξης της κεντροδεξιάς" έχει αρχίσει να τροφοδοτείται από τη φημολογία για την επιστροφή στελεχών, που έχουν κατά καιρούς αποχωρήσει από τη ΝΔ (Παπακωνσταντίνου, Ανδριανόπουλος), ενώ τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούν και τα σενάρια περί "απορρόφησης" της Πολιτικής Ανοιξης.

Το όλο εγχείρημα, παρά τους σχεδιασμούς που γίνονται, δεν είναι μια τόσο εύκολη υπόθεση, καθώς πλέον η διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων στα βασικά πολιτικά θέματα είναι ανύπαρκτη και ως εκ τούτου το επιχείρημα περί διαφορετικών πολιτικών χώρων δεν πείθει, πράγμα που αναγνωρίζουν ακόμα και επιφανή στελέχη του κόμματος.

Ετσι όσοι περίμεναν από τον Κ. Καραμανλή "έναν νέο πολιτικό λόγο" μάλλον απογοητεύτηκαν και αυτό όχι γιατί ο νέος πρόεδρος στερείται ικανοτήτων, αλλά γιατί είναι αναγκασμένος να ακολουθεί μια πολιτική που με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα ακολουθεί μέχρι σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Στις μέχρι τώρα παρεμβάσεις του ο Κ. Καραμανλής απλώς επαναλαμβάνει το κλασικό επιχείρημα της ΝΔ ότι "το ΠΑΣΟΚ μας αντιγράφει" ενώ σπεύδει να δηλώνει ότι θα "χειροκροτεί κάθε θετικό βήμα της κυβέρνησης". Ως τέτοια βήματα φυσικά εννοεί κάθε μέτρο που θα εντείνει τις αντιλαϊκές επιλογές και ήδη προσδιόρισε μερικά από αυτά, αναφέροντας τις ιδιωτικοποιήσεις και τις περικοπές των δημόσιων δαπανών.

Αυτό που χαρακτηρίστηκε ως "δυστοκία" του νέου προέδρου να παρουσιάσει τις δικές του πολιτικές θέσεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά η περιγραφή του αδιεξόδου της ΝΔ, η οποία δεν έχει να παρουσιάσει κάτι το διαφορετικό ή εναλλακτικό από την κυβερνητική πολιτική. Οπως ήδη φάνηκε και από τις πρόσφατες εκλογές το "πολιτικό κλαψούρισμα" ότι "εμείς μπορούμε να υλοποιήσουμε καλύτερα αυτήν την πολιτική" δεν είναι επαρκές όχημα, για να οδηγήσει τη ΝΔ στην εξουσία, αλλά, αντίθετα, αποδεικνύεται τελείως αναποτελεσματικό όχι μόνο για το συγκεκριμένο κόμμα, αλλά προκαλεί και δυσλειτουργίες συνολικά στο πολιτικό σύστημα.

Το κατεστημένο δεν είδε με καλό μάτι το ότι η ΝΔ στις πρόσφατες εκλογές εμφανίστηκε αδύναμη να απορροφήσει την όποια δυσαρέσκεια προκύπτει από την κυβερνητική πολιτική.

Στην αδυναμία αυτή το κατεστημένο είδε κινδύνους να ξεφύγουν τα πράγματα και να αναπτυχθούν ανεπιθύμητες παρενέργειες εξ ου και η σχετική φιλολογία περί "κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς". Μέσω αυτού του σχήματος επιχειρείται το "πλάτεμα" των χώρων που καλύπτουν τα δύο κόμματα του κατεστημένου, προκειμένου η απορρόφηση των "κραδασμών" να "καναλιζάρεται".

Πλάτεμα, όμως, που σε καμία περίπτωση δε θα επιτρέπει για το χώρο της ΝΔ "παρεκτροπές", όπως η έστω και φραστική στήριξη των κινητοποιήσεων, την οποία παρείχε ο τέως πρόεδρος της ΝΔ, στήριξη που "μόλυνε" τους οπαδούς του κόμματος με το μικρόβιο της συμμετοχής σε αγώνες. Αλλωστε, ο νέος πρόεδρος έσπευσε να δώσει τα διαπιστευτήριά του στη "συναινετική λογική" δηλώνοντας - χωρίς εμφανή αφορμή - ότι "δεν είναι όλα τα αιτήματα όσων κινητοποιούνται δίκαια", ενώ συνεργάτες του έλεγαν ότι ο Κ. Καραμανλής δε θα διολισθήσει στον "λαϊκισμό", εννοώντας την τακτική που ακολουθούσε ο Μ. Εβερτ.

Ο στόχος του εγχειρήματος είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρος: Με "κεντροαριστερά" ή με "κεντροδεξιά" το θέμα είναι να διαιωνίζεται η πολιτική της άρχουσας τάξης και να υπάρχει η απρόσκοπτη και χωρίς ανεπιθύμητες παρεκτροπές, εναλλαγή στην εξουσία. Εξίσου σημαντικής σημασίας όμως είναι και η παράλληλη προσπάθεια να μη φθαρεί στα μάτια του κόσμου η νεοφιλελεύθερη πολιτική που πρακτικά και τα δύο κόμματα ασκούν προκαλώντας τη λαϊκή αγανάκτηση. Προσπάθεια, όμως, που εκ των πραγμάτων έχει πολλές δυσκολίες. Εύγλωττη ήταν η επισήμανση της εφημερίδας "Αδέσμευτος Τύπος", η οποία προειδοποίησε τον Κ. Καραμανλή ότι η άποψη πως το ΠΑΣΟΚ με τις αντιλαϊκές του επιλογές αντιγράφει την πολιτική της ΝΔ μπορεί να οδηγήσει σε μία συνολική απαξίωση του "φιλελευθερισμού" άρα και σε φθορά της ίδιας της ΝΔ. Η παραπάνω επισήμανση - που έχει τη δική της αξία - καταδεικνύει ανάγλυφα όχι τόσο το "ψάξιμο" της ΝΔ, αλλά τους φόβους του κατεστημένου για τη φθορά της πολιτικής που εφαρμόζεται μαζί με τη φθορά των κομμάτων του κατεστημένου, πράγμα που θα οδηγήσει σε κινδύνους καθόλου ανύπαρκτους του ίδιου του πολιτικού συστήματος. Δείχνει ακόμη τις δυσκολίεςτου πειράματος της"κεντροδεξιάς" και την προσπάθεια διαφύλαξης από κακοτοπιές της "αναγεννημένης" ΝΔ. Φαίνεται πως η κυρίαρχη τάξη διερευνά και δοκιμάζει μορφές και τρόπους ανασύνθεσης των πολιτικών της δυνάμεων, ώστε να γίνεται πιο "εύπεπτη" η αντιλαϊκή πολιτική. Δεν ξεχνά πως δεν είναι μόνη της, αλλά έχει και ταξικό αντίπαλο με τη δική του λανθάνουσα σήμερα αλλά ανερχόμενη αντικειμενικά δυναμική.

Γιάννης ΦΩΤΟΥΛΑΣ