Μήνας κατάθεσης προϋπολογισμών των αθλητικών ομοσπονδιών, ο Δεκέμβρης. Τριάντα μία μέρες, η μια δυσκολότερη από την άλλη για την ΓΓΑ, ειδικά φέτος που το ταμείον είναι μείον. Ας είναι καλά οι βουλευτικές εκλογές, που εκτόξευσαν τις έκτακτες επιχορηγήσεις στο επίπεδο των τακτικών. Ευκαιρίας δοθείσης λοιπόν, κι επειδή το ελληνικό κράτος, συγκριτικά με τον πληθυσμό του, είναι πρωταθλητής κόσμου στα έξοδα για αθλητικές δραστηριότητες και μάλιστα σε εποχή άκρατου επαγγελματισμού, μια ματιά στον προϋπολογισμό που κατέθεσε η ομοσπονδία πάλης για το 1997 μπορεί να οδηγήσει σε χρήσιμα συμπεράσματα.

Ενα δισεκατομμύριο 228.700.000 δρχ., ζητάει το άθλημα των Ολυμπιονικών για το νέο έτος. Με δεδομένη την πολιτική λιτότητας που προβλέπει ο νέος προϋπολογισμός και για την ΓΓΑ, σε καμιά περίπτωση δε θα πάρει αυτά τα χρήματα, ούτε περισσότερα από πέρυσι. Αυτό δεν είναι, όμως, το ζητούμενο. Το ερώτημα είναι αν τα χρήματα επενδύονται αποδοτικά, προς όφελος των αθλουμένων και των σωματείων που καλούνται να ανακαλύψουν και να αναδείξουν τα ταλέντα.

Το 10% του προϋπολογισμού της ΕΟΦΠ, δηλαδή 118.700.000, προορίζονται για διοικητικές δαπάνες. Εξ αυτών, 92 εκατ. για αποδοχές και εισφορές του προσωπικού, ποσό που καθένας μπορεί να μεταφράσει, όπως θέλει. Για τον ίδιο σκοπό πάντως, η Ομοσπονδία Μπάσκετ, με δεκαπλάσια σωματεία στη δύναμή της και 300.000 αθλητές στα μητρώα της, ξοδεύει το 6% του ετήσιου προϋπολογισμού της, δηλαδή 90 εκατ. δρχ.

Το μεγαλύτερο κονδύλι της ΕΟΦΠ προορίζεται για διοργάνωση αγώνων. Τα πρωταθλήματα Ελλάδας θα κοστίσουν 263 εκατ. δρχ. Τα διεθνή τουρνουά "Ακρόπολις", "Αλεξάνδρεια", "Αχίλλεια" 72 εκατ. δρχ. και η συμμετοχή στο παγκόσμιο και ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, καθώς και στους Μεσογειακούς Αγώνες 100 εκατ. δρχ.

Το κόστος της εθνικής ομάδας υπολογίζεται να φτάσει το 1997 στα 280 εκατομμύρια. Από αυτά, 70 εκατ. θα διατεθούν για τη διαμονή των αθλητών της Εθνικής στους ξενώνες του ΟΑΚΑ, 60 εκατ. για καμπ προετοιμασίας, 40 εκατ. είναι οι μισθοί των ομοσπονδιακών και 130 εκατ. των σωματειακών προπονητών, 30 εκατ. θα δοθούν για πριμ στην περίπτωση που υπάρξουν διακρίσεις, ενώ 80 εκατ. θα εισπράξουν ως οδοιπορικά οι 40 αθλητές, που θα επιλεγούν να στελεχώσουν τα εθνικά συγκροτήματα.

Πάνω - κάτω οι διεθνείς παλαιστές εισπράττουν ετησίως από 1 έως 3 εκατ. δρχ., περιμένοντας τη διάκριση για κάτι περισσότερο. Μισθοί πείνας, αν υπολογίσει κανείς ότι τα περισσότερα παιδιά δεν έχουν άλλη απασχόληση και σπανίως πληρώνονται στην ώρα τους.

Από τον Ιούλη είναι απλήρωτοι οι διεθνείς. Οι αθλητές, που εκπροσώπησαν τα ελληνικά χρώματα στην Ατλάντα. Δεν υπάρχουν χρήματα, απαντάει, ελαφρά τη καρδία, η ομοσπονδία και επιρρίπτει τις ευθύνες στην ΓΓΑ, κατηγορώντας την για ασυνέπεια στην εκπλήρωση του προϋπολογισμού. Δεν τελειώνουν, όμως, εδώ τα προβλήματα των διεθνών. Επειδή τα ταμεία της ΕΟΦΠ είναι άδεια, διώχτηκαν από τους ξενώνες του ΟΑΚΑ. Καταργήθηκαν, δηλαδή, για τέσσερις και πλέον μήνες οι εθνικές ομάδες. Με δεδομένο ότι στην πλειοψηφία τους οι παλαιστές προέρχονται από την επαρχία, άλλοι κίνησαν για τα πατρικά τους, ενώ ορισμένοι περιπλανήθηκαν στο πεζοδρόμιο για τον επιούσιο. Κι όλο αυτό το διάστημα χωρίς προπόνηση, μακριά μάλιστα από τα σωματεία τους, ως αντίδραση για την πολιτική της ΕΟΦΠ.

Αν οι διεθνείς καλούνται να ονειρευτούν το αύριο, ζώντας στην αβεβαιότητα και με ψίχουλα, είναι ακόμα χειρότερη η κατάσταση στους συλλόγους, εκεί που οι αθλητές βάζουν κι από την τσέπη τους για να κάνουν πρωταθλητισμό. Αν δε έλειπε το μεράκι ορισμένων και το ποντιακό στοιχείο που λατρεύει το άθλημα, τα 100 εκατ., που έχει εντάξει η ομοσπονδία στον προϋπολογισμό της για αγορά υλικού, θα ήταν αχρείαστα.

Ο Ατλαντας Καλλιθέας, που την τρέχουσα περίοδο συγκέντρωσε 228 βαθμούς από τους 1.417, οι οποίοι μοιράστηκαν στα πρωταθλήματα ελευθέρας, επιχορηγήθηκε με 4 εκατ. δρχ. Αν υπολογισθεί ότι κατέβασε στα πρωταθλήματα παίδων, νέων, εφήβων και ανδρών, πάνω από 100 παλαιστές, σε καθέναν από αυτούς αντιστοιχεί το ποσό των 40.000 δρχ. Ενάμιση ζευγάρι παπούτσια δηλαδή... κι ένα σάντουιτς. Και να σκεφθεί κανείς ότι ο Ατλαντας, όπως κι ο Εθνικός Αθηνών, η Τρίκκη Τρικάλων και κάνα δυο δεκάδες ακόμα σωματεία, δεν είναι ο οποιοσδήποτε σύλλογος, ούτε από τις δεκάδες σωματεία - σφραγίδες, που σιτίζονται μόνο και μόνο για να διαμορφώνουν πλειοψηφίες. Είναι ο μόνιμος τροφοδότης της Εθνικής Ομάδας Ελευθέρας. "Τριπλασιάστε μας την επιχορήγηση και ο Ατλαντας υπόσχεται να μεγαλώσει Ολυμπιονίκες", είχε διαμηνύσει το 1976 στον τότε ΓΓΑ ο προπονητής Γ. Δεσκουλίδης.Οι 170.000 έγιναν 500.000 και οι παλαιστές του Ατλαντα από το 1980 έως το 1988 έφεραν στην Ελλάδα τρία ολυμπιακά μετάλλια.

Είκοσι χρόνια μετά, ο Ατλαντας καλείται να αναδείξει Ολυμπιονίκες, ξοδεύοντας 4 εκατ. ετησίως. Πώς να κρατήσει, όμως, στην παλαίστρα τα νέα ταλέντα; "Πολύ φοβάμαι ότι το μετάλλιο του Χολίδη στη Σεούλ θα βάλει φρένο στην ανάπτυξη της ελληνικής πάλης. Χρησιμοποιήθηκε έξυπνα από την ΕΟΦΠ για να καλύψει όλα τα προβλήματα. Αθλητίατροι δεν υπάρχουν, επιμόρφωση προπονητών δε γίνεται, οι ιατρικές εξετάσεις είναι άγνωστες για τους περισσότερους αθλητές, τα χρήματα μοιράζονται σε 100 συλλόγους, ενώ δουλεύουν 15. Δυστυχώς, η ΕΟΦΠ δε στήριξε ποτέ τους αθλητές, ώστε να μην παρακαλάνε αριστερά και δεξιά για το μεροκάματο. Δεν είναι σε θέση αυτοί που διοικούν να καταλάβουν ότι ο αθλητισμός δεν είναι μόνο επίδοση, αλλά και τρόπος ζωής και πολιτισμός", είχε δηλώσει στις 22 Απρίλη 1989 στο "Ρ" ο Κ. Μωυσιάδης. Δυστυχώς για την πάλη, η ζωή τον δικαίωσε. Το μετάλλιο του Χολίδη ήταν το τελευταίο Ολυμπιακό, ενώ οι "μεταγραφές" από την πρώην ΕΣΣΔ βοήθησαν μόνο τη βιτρίνα του αθλήματος.

Εφτά χρόνια αργότερα, ένας άλλος προπονητής, ο Π. Κόκκινος,εκφράζει το ίδιο παράπονο. "Δυστυχώς, χτίζουμε στην άμμο. Ερχονται τα παιδιά κοντά μας σε ηλικία 10-12 χρόνων, δουλεύουμε μαζί τους, έχουν προδιαγραφές να κάνουν πρωταθλητισμό και στα 18-19 τους τα χάνουμε. Δεν έχουν κίνητρο να συνεχίσουν. Αυτή τη στιγμή, ο Ατλαντας έχει 10 φαντάρους. Κανένας δεν υπηρετεί σε μονάδα σωματικής αγωγής. Τι να έρθει να κάνει μετά;".

Η συζήτηση στο γυμναστήριο του Ατλαντα, λίγο πριν οι παλαίστρες γεμίσουν με καλογυμνασμένα κορμιά για το πρωτάθλημα συλλόγων της Αττικής, έχει ανάψει. Τα ερωτήματα πολλά και η αμφισβήτηση αναμενόμενη. "Η ομοσπονδία έχει φτιάξει μια πυραμίδα και κοιτάζει μόνο την κορυφή, αδιαφορώντας για τη βάση", λέει κάποιος από τους παρευρισκόμενους. "Ο Ατλαντας με 50 εκατ. δρχ. μπορούσε να κάνει δουλιά, που για τη φέρει σε πέρας η ομοσπονδία χρειάζεται 1 δισ.", συμπληρώνει κάποιος άλλος, κι άντε να τον αμφισβητήσεις. Πού να βρει, όμως, το δίκιο του; Ακόμα και ο ηθοποιός Β. Καζάν, που ήρθε για τους αγώνες και έπεσε πάνω στη συζήτηση, δεν έκρυψε την έκπληξή του.

Λύσεις για να σταματήσει η πάλη να τρώει τα παιδιά της δε λείπουν. Τουλάχιστον σε επίπεδο προτάσεων. Η ενίσχυση των σωματείων που ασχολούνται ενεργά με το άθλημα και η χορήγηση κινήτρων στους αθλητές, είναι το κλειδί στην όλη υπόθεση, σύμφωνα με τον Π. Κόκκινο, που καταθέτει τις προτάσεις του στο "Ρ":

• Επαγγελματική εξασφάλιση και καλός μισθός στους διεθνείς, ώστε να λειτουργούν ως παράδειγμα για τους μικρότερους.
• Στους τρεις πανελληνιονίκες μισθός 200, 170 και 150.000, αντίστοιχα.
• Μισθός μειωμένος κατά 30% στους τρεις πρώτους πρωταθλητές στην κατηγορία των εφήβων και 60% στην κατηγορία των παίδων.

Οπως υπολόγισε ο προπονητής του Ατλαντα, η όλη διαδικασία θα κοστίσει στην ομοσπονδία 200 εκατ δρχ., 120 επιπλέον από αυτά που δίνονται σήμερα στους διεθνείς για οδοιπορικά. "Αντί ο ΕΟΦΠ να σπαταλάει τα χρήματα σε αγώνες της πλάκας, ας μειώσει τις τεχνικές επιτροπές από εφτά σε τέσσερις, ώστε το άθλημα να μπει σε μια διαφορετική πορεία. Σε μια τετραετία, η πάλη θα ανέβει κατακόρυφα", υποστηρίζει ο Π. Κόκκινος.

Ο λόγος πλέον στους έχοντες και κατέχοντες. Στον ΓΓΑ και τη διοίκηση της ομοσπονδίας.

Γιάννης ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ