Χίλαρι | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Χίλαρι

Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ

Τώρα που κόπασε ο θόρυβος και μπήκαν τα πιστόλια στις θήκες. Τώρα που έπαψαν τα σκυλιά να κατουράνε στους κήπους του προεδρικού και του πρωθυπουργικού μεγάρου. Τώρα που οι πράκτορες γύρισαν στην πατρίδα τους, παίρνοντας μαζί τους την ικανοποίηση, πως η Ελλάδα - γι' αυτούς - "καλά κρατεί", πρέπει να πούμε μερικές κουβέντες και να βγάλουμε μερικά χρήσιμα συμπεράσματα.

Κυρίες και κύριοι, δικαίωμά σας είναι να δέχεστε να σας ψάχνουν. Να απλώνουν τα χέρια τους επάνω σας και να σας ταπεινώνουν. Η ζωή σας σας ανήκει και μπορείτε να την καταναλώνετε όπως θέλετε. Δικαίωμά σας ακόμα να θεωρείτε την προσβολή "ψιλά γράμματα" μπροστά στην "πρόσκληση σε γεύμα". Εχετε όλα τα δικαιώματα των αποικιοκρατούμενων, αφού έτσι νιώθετε.

Αυτά όταν εκπροσωπείτε μόνον τον εαυτό σας. Οταν έχετε να κάνετε μόνο με τη δική σας περηφάνια. Οταν κουβαλάτε μόνον τη δική σας ιστορία. Οταν, όμως, από παραξενιά της ζωής, εκπροσωπείτε - με τον έναν ή τον άλλο τρόπο - ένα έθνος, μια χώρα, είναι άλλα τα δικαιώματά σας και άλλες οι υποχρεώσεις σας. Σε αυτή την περίπτωση δεν μπορούν τα σκυλιά να κατουράνε όπου θέλουν. Δεν μπορούνε τα άλλα σκυλιά - τα όρθια - να βάζουνε θρασύτατα κάτω από τα φουστάνια σας καθρέφτες, για να βλέπουν τα εσώρουχά σας. Δεν επιτρέπεται να δείχνετε τα εσώρουχά σας. Στη χώρα σας είστε δεν περνάτε τελωνείο. Δεν επιτρέπετε σε κανέναν να σας ψάχνει!

Και αφήστε αυτή την άνοστη καραμέλα περί "Ξένιου Δία". Οταν κάποιος θέλει να δικαιολογήσει την υποταγή του δεν είναι ανάγκη να τα φορτώνει στους θεούς. Ομολογήστε - οριστικά - ότι μοιάζετε με εκείνο το υπηρετικό προσωπικό ξενοδοχείου του περασμένου αιώνα, που ένας κρατούσε την ομπρέλα, ο άλλος το ξεσκονόπανο, ο τρίτος έστρωνε το χαλί και ο τέταρτος έπεφτε στα τέσσερα, για να πατήσει πάνω του ο πελάτης, για να δέσει τα κορδόνια του. Ομολογήστε - για να εξιλεωθείτε - πως ζηλέψατε αφόρητα την κοπέλα με τα τζιν που κατέβαζε τις τουαλέτες από το αεροπλάνο και πως θα θέλατε να είστε εσείς στη θέση της. Να είστε εσείς αυτοί που θα μεταφέρατε τις βαλίτσες. Που θα κρατούσατε τα καπέλα. Τις πάνες της μικρής...

Κυρίες και κύριοι, με τη συμπεριφορά σας δεν προσβάλατε μόνον το λαό μας. Δεν τον κάνατε να νιώθει ανοιχτή τη γης να τον καταπιεί. Να κρύβει το πρόσωπό του, για να προστατευτεί από την αθλιότητα. Να καταριέται και να μουντζώνει. Πέρα από τους ανθρώπους προσβάλατε και τα αγάλματα. Την απλότητα της Ακρόπολης, τη λιτότητα των Δελφών, την Ολυμπία και τα λουλούδια της περιοχής. Δεν αφήσατε τίποτα όρθιο με την κακή αισθητική που παρουσιάσατε. Με όλο αυτό το κιτσαριό, που θύμιζε πάρτι σε ράντσο της Αριζόνας. Αγώνες με λάσο και με σφαγές και γδάρσιμο Ινδιάνων. Που θύμιζε τις ταμπέλες νέον έξω από τα καζίνο του Λας Βέγκας.

Αυτοί οι αργόσυρτοι διδασκαλικοί λόγοι της Χίλαρι, λόγοι που λέγονται μόνο σε λαούς με ειδικές ανάγκες, σας αποκάλυψαν. Τα ταπεινωμένα χειροκροτήματά σας σε κάθε τρύπια κορόνα της περί δημοκρατίας σάς μαρτύρησαν. Οι πομπές με τους γορίλες της και τις προσβολές τους έκαναν στο τοπίο - και στους ανθρώπους του - να μοιάζει με περιοχή που πάνω της πέρασε η ασχήμια και άφησε τα καταστροφικά σημάδια της. Εφτασαν τρεις μόνον μέρες, για να φανεί η απόλυτη γύμνια σας. Τρεις μόνον μέρες, για να αποδειχτεί πως είστε ανέτοιμοι - και ανίκανοι - να υπερασπιστείτε το λαό μας και την ιστορία του. Τρεις μόνον μέρες, για να ξαναζήσουμε το δόγμα, "στρατηγέ μου ο στρατός σου"! Τρεις μόνον μέρες για να επιστρέψουμε στο 1950!

Κυρίες και κύριοι δε φυλάγονται έτσι οι Θερμοπύλες. "... τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών, / τα δύσκολα και τα ανεκτίμητα Εύγε, / την Αγορά, το Θέατρο και τους Στεφάνους". / Αυτά πρέπει να αποζητάτε... Και αυτά δεν μπορεί να σας τα δ.ωσει η Χίλαρι. "... και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάνετε";