Βρισκόμαστε στην αυγή του 20ού αιώνα. Οι Γάλλοι υπερηφανεύονται για τον Πύργο που έχτισε ένα χρόνο νωρίτερα ο μηχανικός Α. Αϊφελ. Ο Φρ. Ζέπελιν κάνει την πρώτη πτήση του με αερόστατο και στην Ιταλία δολοφονείται ο Βασιλιάς Ουμπέρτος Α από τον αναρχικό Αντζελο Μπρέτι, ως εκδίκηση για το λουτρό αίματος στο Μιλάνο το 1898, όταν χτυπήθηκε βίαια με πυροβολικό η εξέγερση των εργαζομένων.

Προς τιμήν του Πιερ Ντε Κουμπερτέν, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1900 ανατέθηκαν στο Παρίσι. Η γαλλική πρωτεύουσα ήταν από τις ωραιότερες ευρωπαϊκές πόλεις. Χρήματα για τη διεξαγωγή των αγώνων δε βρέθηκαν και ο Κουμπερτέν θεωρεί ως αναγκαστική λύση τη σύνδεση των αγώνων με τη διεθνή έκθεση. Οταν, όμως, οι οργανωτές της έκθεσης ενημερώθηκαν για τις αθλητικές εκδηλώσεις που προγραμμάτιζε ο Κουμπερτέν, εξεγέρθηκαν. "Το σχέδιό σας, είναι ένα τίποτα. Ολοι θα πεθάνουν από ανία παρακολουθώντας τους δικούς σας αγώνες που διέπονται από αυστηρούς κανόνες. Χρειαζόμαστε κάτι το εκκεντρικό. Οι ερασιτέχνες σας δε μας ενδιαφέρουν. Μας χρειάζονται πραγματικοί επαγγελματίες αθλητές", ήταν η απάντηση.

Μετά από αυτή την εξέλιξη, ο Κουμπερτέν γράφει με πίκρα στο ημερολόγιό του: "Εάν υπάρχει κάποιος τόπος στον κόσμο όπου υπάρχει πλήρης αδιαφορία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τότε αυτός ο τόπος είναι το Παρίσι".

Οι αγώνες κινδύνευσαν να μη διεξαχθούν. Τελικά η ολυμπιακή επιτροπή της Γαλλίας συμφώνησε με τους οργανωτές της διεθνούς έκθεσης κι εντάχτηκαν στο πρόγραμμά της ως είδος διασκέδασης.

Ο Κουμπερτέν που τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε κινήσει ουρανό και γη, να πείσει την ελληνική κυβέρνηση να μην απορρίψει την οργάνωση των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων, ουσιαστικά βρέθηκε εκτός οργανωτικής επιτροπής. Κίνηση προσβλητική για τον αναβιωτή των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, που έχει όμως τις εξηγήσεις της. Παραμονές του 20ού αιώνα, οι φιλελεύθεροι δημοκράτες, στους οποίους συγκαταλεγόταν ο Κουμπερτέν, πέρασαν στην αντιπολίτευση από το κόμμα του Κλεμανσό. Επιπλέον, οι οργανωτές της έκθεσης φοβήθηκαν ότι οι αγώνες θα αποσπούσαν την προσοχή των θεατών από τα εμπορεύματά τους.

Οι αγώνες του Παρισιού αποδείχτηκαν οι πιο μακρόχρονοι στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Η τελετή έναρξης έγινε στις 20 Μάη και λήξης στις 28 Οκτωβρίου. Πέντε μήνες αγώνων, με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα κανείς να μην γνωρίζει επίσημα το σύνολο των νικητών και των αριθμό των μεταλλίων που απονεμήθηκαν. Ο δόκτωρ Μεζέ μιλάει για 98 νικητές σε 15 αθλήματα, οι αθλητικές ομοσπονδίες αναφέρουν 56 νικητές σε 9 αθλήματα. Στην πραγματικότητα ήταν τόσο εύπλαστο το πρόγραμμα, που κανείς δεν κατάλαβε ποια από τα αγωνίσματα που διεξήχθηκαν συμπεριλαμβάνονταν στο επίσημο πρόγραμμα και ποια όχι. Χαρακτηριστικό της ανοργανωσιάς, η απουσία κορυφαίων αθλητών από αγωνίσματα του στίβου. Η οργανωτική επιτροπή, φοβούμενη ότι δε θα υπάρχει προσέλευση κόσμου στους αγώνες της 14ης Ιουλίου που οι Γάλλοι γιόρταζαν την κατάληψη της Βαστίλλης, μετέφεραν τους αγώνες για την επομένη. Ηταν όμως Κυριακή, με αποτέλεσμα Αμερικανοί και Βρετανοί να μη συμμετάσχουν στους αγώνες για θρησκευτικούς λόγους.

Οι αγώνες πέρασαν στην ιστορία ως "Ολυμπιάδα του χάους". Καθώς ολόκληρη Γαλλία δε διέθετε και δεν μπόρεσε να κατασκευάσει ένα στάδιο αντάξιο των Ολυμπιακών Αγώνων και της Αθήνας, οι αγώνες έγιναν στο γυμναστήριο "Κρουά Κατλάν" του μεγαλύτερου γαλλικού συλλόγου "Ρασίνγκ Κλαμπ". Ηταν ένα ακατάλληλο για αγώνες στάδιο, χωρίς εξέδρες, στο ξακουστό παρισινό δάσος της Βουλόνης, το οποίο έβριθε πελώριων δέντρων, τα οποία η οργανωτική επιτροπή των αγώνων είχε αναλάβει και την ευθύνη να σεβαστεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και σήμερα Γάλλοι και Γερμανοί διεκδικούν για λογαριασμό τους το χρυσό μετάλλιο στην τετράκωπο με πηδαλιούχο. Τι να πει όμως και ο Μισέλ Τατού που νίκησε στο αγώνισμα των 40 χιλιομέτρων. Μετά από 12 χρόνια οι διοργανωτές ανακάλυψαν ότι η απόσταση ήταν ουσιαστικά ίδια με το Μαραθώνιο και τον τίμησαν εκ των υστέρων με χρυσό μετάλλιο.

Στους αγώνες του Παρισιού συμμετείχαν 1.330 αθλητές, ανάμεσά τους και 6 γυναίκες που αγωνίστηκαν ανεπίσημα στο τένις και το γκολφ, από 21 χώρες. Κατά άλλους στους αγώνας πήραν μέρος 1.066 αθλητές από 20 χώρες και διεκδίκησαν τα μετάλλια σε 65 αγωνίσματα 15 αθλημάτων. Η Ινδία έγινε η πρώτη εκπρόσωπος της Ασίας σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα αγωνίσματα στίβου έγιναν τον Ιούλιο, της κολύμβησης και της κωπηλασίας τον Αύγουστο, της ποδηλασίας το Σεπτέμβριο.

Τέσσερα νέα αγωνίσματα περιλάμβανε το πρόγραμμα των αγώνων. Το ακόντιο (διεξήχθη σε άθλιες συνθήκες εξαιτίας των δέντρων), η κωπηλασία, το πόλο και η ιστιοπλοϊα. Στους αγώνες επίδειξης συμπεριλήφθηκαν η σχοινοβασία, το ποδόσφαιρο και το ράγκμπι.

Στο στίβο καταρρίφθηκαν 14 ολυμπιακά ρεκόρ από τα οποία τα 6 ήταν ταυτόχρονα και παγκόσμια. Οι Αμερικανοί αθλητές κυριάρχησαν σε 17 από τα 24 αγωνίσματα. Κορυφαίος αθλητής των αγώνων αναδείχτηκε ο Αλβιν Κρένζλαϊν, με 4 χρυσά μετάλλια στα 60μ., 110 και 200μ εμπόδια, καθώς και στο μήκος. Τρία χρυσά στο μήκος, ύψος και τριπλούν άνευ φοράς κατέκτησε ο Αμερικανός Ρέι Εουρι, που πέρασε τα νεανικά του χρόνια σε αναπηρικό καροτσάκι εξαιτίας μιας ασθένειας. Ο Ρέι με κουράγιο και καθημερινές ασκήσεις ξεπέρασε το πρόβλημά του κατακτώντας συνολικά στις Ολυμπιάδες του 1900 και 1904, 8 χρυσά μετάλλια. Δύο χρυσά και τρία χάλκινα μετάλλια κατέκτησε ο Ιρβιν Μπάκστερ. Πρώτευσε στο επί κοντώ με 3.30, στο ύψος με 1.90 και ήταν δεύτερος και στα τρία αγωνίσματα άνευ φόρας.

Στην ξιφασκία οι οργανωτές επινόησαν αγώνες για ερασιτέχνες, αλλά και επαγγελματίες. Οι Γάλλοι ήταν κορυφαίοι στο άθλημα και με τον τρόπο αυτό θέλησαν να κατακτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα μετάλλια, κάτι που το κατάφεραν κερδίζοντας 3 χρυσά, 4 ασημένια και 3 χάλκινα.

Στην κολύμβηση για πρώτη φορά συμπεριλήφθηκε αγώνισμα με την πλάτη τα 200 ύπτιο με νικητή τον Γερμανό Χόπενμπεργκ με 247. Στα 200μ., 1.000μ. και 4.000μ. ελεύθερο κυριάρχησαν οι Αμερικανοί.

Περισσότερα μετάλλια, 26 χρυσά, 36 ασημένια και 33 χάλκινα κατάκτησαν οι Γάλλοι αθλητές. Ακολούθησαν οι Αμερικανοί με 20 - 15 - 16 και οι Βρετανοί με 17 - 8 - 12.

Οι αγώνες δεν προκάλεσαν ουδεμία εντύπωση και έμειναν στην ιστορία μόνο για τις επιδόσεις των αθλητών του στίβου. Οπως έγραψε το επίσημο όργανο των αγώνων "Υπαίθρια ζωή": "Οι θεαταί ήσαν αραιοί, η πλειονότης δε Αμερικανοί. Οι ολίγοι προσελθόντες Γάλλοι εζήλευαν κάπως αυτούς τους ωραίους και νέους Αμερικανούς αγωνιστάς, των οποίων η υπεροχή δεν αφορούσε μόνο την αθλητικήν πλευράν αλλά και τη φυσικήν κομψότητα. Εξάλλου, κατά την εκτέλεσιν των άθλων των έδειχναν μίαν λελογισμένην αντίληψιν αποδεικνύουσαν τη σοβαρότητα του χαρακτήρος των.

Ενα ρεκόρ που κατέρριψαν ή μια νίκη που εκέρδισαν δεν τους κάνει να αφήσουν τη σοβαράν των εμφάνιση. Δεν επιζητούν τα μειδιάματα και τας επευφημίας. Εχουν πάντοτε μίαν μετριοφροσύνην η οποία προσθέτει ακόμη περισσότερον στις επιτυχίες των. Εις το πρόσωπόν των δεν απεικονίζονται παρά δύο και μόνον συναισθήματα, το της χαράς διά την επιτυχίαν και το της επιθυμίας να κάνουν κάτι καλύτερον... Το ρεκόρ εσόδων δεν υπερέβη τα 3.000 εισιτήρια, είμεθα δεν πολύ μακράν από τις 60.000 των Αθηνών".