ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ: Η ομάδα... τρίτης γενιάς. Απόγονος της πανίσχυρης Σοβιετικής Ενωσης και της βραχύβιας Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών. Η Ρωσία ευελπιστεί στον αγωνιστικό χώρο να αποδειχθεί "συγγενής" της πρώτης και όχι της δεύτερης, που στο περασμένο πρωτάθλημα απογοήτευσε. Ακόμα και οι ημεδαποί δημοσιογράφοι την έχουν χαρακτηρίσει ομάδα των ανεπίσημων αφού εκεί "κεντάει". Την κρίσιμη όμως στιγμή πέφτει σε... χειμερία νάρκη. Είναι υποχρεωμένη να επωμιστεί το βάρος της προϊστορίας, που δημιούργησε στο θεσμό η Σοβιετική Ενωση, η οποία σε 83 αγώνες έχει 48 νίκες, 21 ισοπαλίες, 14 ήττες και 153 - 61 γκολ.

ΠΩΣ ΠΡΟΚΡΙΘΗΚΕ: Στα προκριματικά εντυπωσίασαν με τις εμφανίσεις και την παραγωγικότητά τους. Το... παράδειγμα του Καυτατζογλείου είναι χαρακτηριστικό. Τερμάτισαν πρώτοι και αήττητοι στον 8ο όμιλο με 26 βαθμούς. Στους 10 αγώνες είχαν 9 νίκες, 2 ισοπαλίες και 34 - 5 γκολ.

ΤΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΤΗΣ: Ο Ολεγκ Ρομάντσεφ στηρίζεται κυρίως (επιθετικά εξ ολοκλήρου) στους "λεγεωνάριους". Απέκλεισε τους Κουλκόφ, Γιουράν (Μίλγουολ), Σουστίκοφ (Τορπέντο Μόσχας), Καρλάτσεφ (Λοκομοτίβ Μόσχας), Ρατσένκο (Λα Κορούνια). Υποχρέωσε τους παίχτες του (ακόμα και τους πιο ατομιστές) να παίζουν με ομαδικό πνεύμα.

Επίσης, έριξε βάρος στην επίθεση και αν κρίνουμε από την προκριματική φάση μάλλον δικαιώθηκε. Εφαρμόζει το 3 - 5 - 2 με ζώνη στην άμυνα. Στηρίζεται στους Ονόπκο, Τσιμπαλάρ, ώστε να αποκτά τη δυνατότητα να αντεπιτίθεται και ίσως να αιφνιδιάζει.

ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΤΗΣ: Ο Βίκτορ Ονόπκο είναι το "μυαλό" της ομάδας, αλλά και ο παίχτης - "κλειδί" σε κάθε τακτική που εφαρμόζει ο Ρομάντσεφ. Εχει εκπληκτική φυσική δύναμη, αντοχή, ενώ διαπρέπει και στο σκοράρισμα.

Ο Αντρέι Καντσέλσκις έδειξε τις ικανότητές του στη Μάντσεστερ Γιουνάιντετ και την Εβερτον. Είναι εξαιρετικός διεμβολιστής, ταχύτατος, με ιδανική ντρίπλα.

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Ο Ολεγκ Ρομάντσεφ γεννήθηκε στις 4/1/1954 στη Μόσχα. Μεγαλούργησε τη δεκαετία του 1970 με τη φανέλα της Σπαρτάκ Μόσχας. Την προπονητική του καριέρα την άρχισε από ομάδες Γ Εθνικής. Το 1989 ανέλαβε το τιμόνι της ομάδας, με την οποία δοξάστηκε, και την οδήγησε στην κατάκτηση τριών συνεχόμενων πρωταθλημάτων. Πριν από δύο χρόνια ανέλαβε παράλληλα με τη Σπαρτάκ την Εθνική Ρωσίας, όμως, στη συνέχεια αφοσιώθηκε πλήρως στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του.