Για το 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, η ιστορική φιλολογία ελάχιστα ασχολείται, άλλοτε από ελλιπή πληροφόρηση, άλλοτε από άγνοια και κακές εκτιμήσεις, άλλοτε από αντιδραστική διάθεση και σκοπιμότητα. Η ελλιπής πληροφόρηση δικαιολογείται, ως ένα βαθμό, γιατί είναι γνωστά όσα επακολούθησαν τον τερματισμό του 8ου Συνεδρίου. Στις 31 Μάρτη 1946 γίνανε οι νόθες βουλευτικές εκλογές σε συνθήκες βίας, τρομοκρατίας, εγκλημάτων των φασιστικών συμμοριών, με χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές, πολλές χιλιάδες καταδιωκόμενους κ.ά. Ο τότε πρωθυπουργός Θ. Σοφούλης είχε ομολογήσει - αν και πρόεδρος της κυβέρνησης!!! - στη "Σικάγο Τρίμπιουν", το προεκλογικό καθεστώς: "Πώς θα γίνουν εκλογές - αναρωτιόταν - όταν υπάρχει στη χώρα μας ανοιχτή τρομοκρατία συμμοριών και αντιδραστικών οργανώσεων;".

Στις αρχές του ίδιου μήνα (Μάρτης 1946) ο Τσόρτσιλ κηρύσσει στο κολέγιο Ουέστμινστερ του Φούλτον, στο Μισούρι των ΗΠΑ, τον ψυχρό πόλεμο,με την παρουσία, στην ομιλία του, του ίδιου του Τρούμαν. Την ώρα που οι φασίστες υποτακτικοί του στην Ελλάδα, με την αιματηρή βία του αγγλικού ιμπεριαλισμού έσφαζαν, σκότωναν, εκτελούσαν, βασάνιζαν, καταδίωκαν, λήστευαν... τα καλύτερα παιδιά του ελληνικού λαού, ο Αγγλος μπόσης βεβαίωνε: "Μόνο η Αθήνα με τη δόξα της είναι ελεύθερη ν' αποφασίζει, με παρουσία παρατηρητών, για το μέλλον της, στις εκλογές".

Είναι, επίσης, γνωστό ότι το γνήσιο 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ ακυρώθηκε ταχύτατα, με την αρμονική συνεργασία εργατοκάπηλων, κυβέρνησης και ανάξιων λειτουργών της... "Δικαιοσύνης"!

Οι ιστορικοί του εργατικού κινήματος δεν μπήκαν στον κόπο, ούτε το "Ριζοσπάστη" της εποχής να ξεφυλλίσουν, ενώ καταφεύγουν σ' ένα πλήθος αξιόλογων, μαζί και ασήμαντων, στοιχείων. Η αλήθεια ήταν - πιο χρήσιμο - να κουκουλωθεί. Από το στόχαστρο των "ερευνητών"... ξεγλίστρησε και ο ηρωισμός, εκείνη η υπέροχη πάστα εκπροσώπων της τάξης τους, που, περνώντας μέσα από περιοχές που οργίαζαν οι εγκληματικές συμμορίες, έφταναν στην Αθήνα να εκπληρώσουν το ταξικό τους χρέος, μη γνωρίζοντας αν θα φτάσουν - τελικά - στο 8ο Συνέδριο ή αν θα ξαναγυρίσουν στα σπίτια τους. Πολλοί απ' τους συνέδρους δολοφονήθηκαν, εκτελέστηκαν, βασανίστηκαν, διώχτηκαν κ.τ.λ.στον Εμφύλιο. Αυτοί δεν "παίζανε" με το συνδικαλισμό, τον πλήρωναν με ΑΙΜΑ.

"Ελλιπής", λοιπόν, η πληροφόρηση των "ιστορικών" μας, για το 8ο γνήσιο Συνέδριο, ενώ καθόλου δε λείπει η σκοπιμότητα, η χυδαιότητα και η αντιδραστικότητα, χρήσιμες για μια δημόσια θέση, σε υπουργεία, υπηρεσίες, πανεπιστήμια κ.α.

Η θλιβερή αυτή κατάσταση μάς υποχρέωσε, τιμώντας τους πρωτοπόρους συντρόφους μας, πενήντα χρόνια μετά, να αναζητήσουμε πηγές για το συνέδριο αυτό και να τις βρούμε - κύρια - στο "Ριζοσπάστη".