Το Διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μετά την αναθεώρηση της ΚΑΠ για τους τομείς των σιτηρών, ελαιούχων και πρωτεϊνούχων προϊόντων, των κτηνοτροφικών προϊόντων, του καπνού κτλ., ήδη προωθεί την αναμόρφωση του καθεστώτος στον αμπελοοινικό τομέα. Στόχος, βεβαίως, είναι ο περιορισμός των δαπανών της Κοινότητας, που υλοποιείται με τη γνωστή Συμφωνία της ΓΚΑΤΤ για: Μείωση της παραγωγής και των τιμών, μείωση των εξαγωγών και των εξαγωγικών επιδοτήσεων στον αμπελοοινικό τομέα και, ταυτόχρονα, αύξηση των εισαγωγών κρασιού από τρίτες εκτός Κοινότητας χώρες (ΗΠΑ, Ν. Ζηλανδία, πρώην σοσιαλιστικές χώρες κ. ά.). Συγκεκριμένα, η αναθεώρηση του καθεστώτος στον αμπελοοινικό τομέα βασίζεται στην επιβολή πλαφόν - σημείο αναφοράς στην παραγωγή, σε συνδυασμό με την προώθηση της εκρίζωσης μεγάλων εκτάσεων με αμπέλια και με αποστάξεις μεγάλων ποσοτήτων κρασιού - κι αυτό ενώ τα αποθέματα έχουν περιοριστεί δραστικά τα τελευταία χρόνια. Αποκαλυπτικό για την υποκρισία και τα συμφέροντα που στηρίζουν οι εταίροι είναι το γεγονός πως ενώ επιβάλλονται τα παραπάνω περιοριστικά μέτρα στο όνομα του περιορισμού των δαπανών στο κρασί, ταυτόχρονα το Διευθυντήριο επιτρέπει τη χρησιμοποίηση ζάχαρης, πριμοδοτώντας τις βόρειες χώρες της ΕΕ για την παραγωγή υποβαθμισμένης ποιότητας κρασιών. Κι αυτό ενώ θα μπορούσε με τη χρησιμοποίηση συμπυκνωμένου γλεύκους και τη βελτίωση των υποβαθμισμένων κρασιών να ενισχύσει και την ποιοτική παραγωγή κρασιού επίσης, με μειωμένες δαπάνες...

Η καταστροφική πολιτική που εφαρμόζεται από την ΕΕ έχει, ήδη, οδηγήσει σε αδιέξοδο την αμπελοκαλλιέργεια στη χώρα μας, καθώς το ξερίζωμα και η εγκατάλειψη των αμπελώνων έχουν φτάσει σε οριακά επίπεδα. Βεβαίως, για τις μέχρι τώρα αρνητικότατες εξελίξεις στην αμπελοκαλλιέργεια έχουν μεγάλες ευθύνες και οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων. Γιατί περιορίζονται στην εφαρμογή των καταστροφικών μέτρων που αποφασίζονται, κάθε φορά, στις Βρυξέλλες. Αρνούνται πεισματικά να πάρουν τα μέτρα που ζητούν οι αμπελουργοί και η κλαδική οργάνωσή τους η ΚΕΟΣΟΕ, για τη στήριξη του εισοδήματος των παραγωγών, για τη στήριξη και ανάπτυξη της αμπελοκαλλιέργειας. Κι αυτό αφορά την παραγωγή επιτραπέζιων σταφυλιών (η παραγωγή τους ιδιαίτερα στην Κρήτη έχει γίνει, πλέον, ασύμφορη), τη σταφιδοπαραγωγή της χώρας μας, η οποία (με την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς που προηγήθηκε) έχει περιοριστεί σε δραματικά επίπεδα, και, βεβαίως, τα κρασάμπελα, όπου φτάσαμε στο οριακό σημείο να μην μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες της χώρας μας!

Μπροστά στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η αμπελοκαλλιέργεια, η κυβέρνηση οφείλει επιτέλους να αντιδράσει, να αρνηθεί την εφαρμογή του νέου καταστροφικού καθεστώτος που προωθείται με την αναθεώρηση στον αμπελοοινικό τομέα. Σε κάθε περίπτωση, πέρα από την κινητοποίηση όλων των φορέων και των αμπελουργών για να μην περάσουν τα καταστροφικά μέτρα της ΕΕ και να ελαχιστοποιηθούν, σε τελική ανάλυση, οι αρνητικές επιπτώσεις από την αναθεώρηση της ΚΟΑ, η κυβέρνηση οφείλει να πάρει εθνικά μέτρα για τη στήριξη της αμπελοκαλλιέργειας, όπως απαιτεί η κεντρική κλαδική συνεταιριστική ένωση αμπελουργών χρόνια τώρα.

Ειδικότερα, επιβάλλεται να σταματήσει η επιδότηση του ξεριζώματος και να ενισχυθεί με εθνικά μέτρα η ποιοτική βελτίωση της παραγωγής κρασιού, με την αναδιάρθρωση και τον εκσυγχρονισμό των αμπελουργικών εκμεταλλεύσεων, εξασφαλίζοντας την απαιτούμενη χρηματοδότηση. Σε συνεργασία με το Εθνικό Ιδρυμα Αγροτικών Ερευνών (ΕΘΙΑΓΕ) να εξασφαλιστεί η ποικιλιακή αναδιάρθρωση και να στηριχτεί η εξασφάλιση του κατάλληλου φυτωριακού υλικού για τα αμπέλια. Να στηριχτεί η προβολή και προώθηση του ελληνικού κρασιού και οι συνεταιριστικές οργανώσεις του κλάδου με πρώτη την ΚΕΟΣΟΕ. Τέλος, να παρθούν μέτρα αποτροπής των εισαγωγών φθηνού, υποβαθμισμένου κρασιού και να προστατευτεί η ελληνική οινοπαραγωγή και οι καταναλωτές από την κερδοσκοπία και με τη μείωση του συντελεστή ΦΠΑ, την εξυγίανση του κυκλώματος διανομής κτλ.