Η πολιτική λιτότητας αποτελεί σήμερα έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες, που δημιουργούν προβλήματα στην παραγωγή και στασιμότητα στη βιομηχανία.

Η αποκαλυπτική αυτή τοποθέτηση αποκτά ιδιαίτερη σημασία και βάρος, επειδή δε γίνεται από τον πρώτο τυχόντα, αλλά από το ίδιο το ίδρυμα μελετών του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ).

Ειδικότερα, στην "Οικονομική Συγκυρία" του Ιούνη, το μηνιαίο τεύχος που εκδίδει το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), αναφέρονται και τα εξής αποκαλυπτικά: "Η ανεπάρκεια της συνολικής ζήτησης αποτελεί την τελευταία περίοδο έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες που δημιουργούν προσκόμματα στην παραγωγή, τους τελευταίους δε μήνες φαίνεται ότι εμφανίζει προβλήματα και η ζήτηση εξωτερικού".

Από την τοποθέτηση αυτή, γίνεται εμφανές ότι οι βιομήχανοι εντοπίζουν το σημαντικότερο πρόβλημα της παραγωγής στην ανεπαρκή ζήτηση, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, η οποία όμως με τη σειρά της οφείλεται στη μείωση των λαϊκών εισοδημάτων, λόγω εφαρμογής της μακροχρόνιας πολιτικής λιτότητας. Μιας πολιτικής στην οποία οι ίδιοι πρωτοστατούν.

Σε άλλο σημείο του κειμένου, αναφέρουν ότι "οι εκτιμήσεις και οι προβλέψεις των επιχειρηματιών παραμένουν διστακτικές, καθώς τα δεδομένα αυτής της περιόδου υποδηλώνουν ότι η βιομηχανία βρίσκεται σε μια στάσιμη πορεία".

Στην προκειμένη περίπτωση, βλέπουμε να επιβεβαιώνεται η μαρξιστική θέση, σύμφωνα με την οποία η ανάπτυξη του καπιταλισμού συμβαδίζει με την ανάπτυξητων αντιθέσεών του, οι οποίες από κάποιο σημείο και μετά θα πρέπει να αποκαταστήσουν τις ισορροπίες τους μέσω των οικονομικών κρίσεων. Οι βιομήχανοι, μετά από την εφαρμογή ενός 10ετούς προγράμματος λιτότητας, διαπιστώνουν σήμερα ότι έχει διαταραχτεί η ισορροπία της προσφοράς και της ζήτησης εμπορευμάτων, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε να τη χαρακτηρίζουν σαν έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες που δημιουργούν προσκόμματα στην παραγωγή.