Οι Κουβανοί έχουν δώσει πολλές φορές δείγματα διεθνισμού μέχρι αυτοθυσίας. Ακόμα και πριν την επανάσταση, ο κουβανικός λαός αν και γνώριζε λίγα πράγματα για τον υπόλοιπο κόσμο εξαιτίας του χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και της απόλυτης πρόσδεσης της χώρας στο άρμα των Αμερικανών, ωστόσο συμπαραστάθηκε τόσο σε λαούς της ηπείρου του, όσο και σε πιο μακρινούς. Χίλιοι Κουβανοί πέρασαν τον Ατλαντικό και συμμετείχαν στις Διεθνείς Ταξιαρχίες στον ισπανικό εμφύλιο. Μετά την επανάσταση, ακόμα και τα πρώτα δύσκολα χρόνια της πάλης με την αντεπανάσταση και την ξένη επέμβαση, οι Κουβανοί έδωσαν σπουδαία δείγματα προλεταριακού διεθνισμού - σε σημείο που να κατηγορηθούν από τον ιμπεριαλισμό για "εξαγωγή επανάστασης" - όσο και ανθρωπισμού. Τριάντα εφτά χρόνια μετά, η ίδια διάθεση παραμένει και συνεχίζει να εκφράζεται, στο πλαίσιο, βέβαια, των νέων διεθνών συνθηκών.

Θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν στους εαυτούς τους ότι λόγω της οικονομικής κρίσης δεν μπορούν να προσφέρουν αυτή την υπηρεσία. Δεν το έκαναν. Στα δύσκολα χρόνια 1990-94, αλλά και σήμερα που τα πράγματα έχουν αρχίσει να βελτιώνονται, η Κούβα φιλοξενεί και θεραπεύει χιλιάδες παιδιά που έχουν πληγεί από τις συνέπειες του πυρηνικού ατυχήματος του Τσερνομπίλ. Είναι παιδιά από τη Λευκορωσία, τη Ρωσία και την Ουκρανία. Το μικρότερο απ' αυτά ήταν ενός μηνός, ενώ ένα γεννήθηκε στην Κούβα! Τα παιδιά φιλοξενούνται στο παραθεριστικό συγκρότημα Ταραρά, στην Πλάγια Ντελ Εστε, ανατολικά της Αβάνας. Πριν από την επανάσταση, η περιοχή ανήκε στους πλούσιους, οι περισσότεροι από τους οποίους έφυγαν στο Μαϊάμι, με αποτέλεσμα οι βίλες τους (γύρω στα 500 σπίτια) να περάσουν στο κράτος. Από τότε, οι εγκαταστάσεις χρησιμοποιήθηκαν για τις διακοπές των μικρών Κουβανών, που περνούσαν εκεί 15 μέρες το χρόνο (όλες τις εποχές, γιατί στην Κούβα η εποχή της ξηρασίας που είναι αντίστοιχη του δικού μας χειμώνα δεν είναι ιδιαίτερα κρύα). Γύρω στα 3.500.000 εκατομμύρια παιδιά σχολικής και προσχολικής ηλικίας έκαναν τις διακοπές τους στον Ταραρά μέχρι το 1990, όταν αποφασίστηκε στο εξής να φιλοξενούνται τα παιδιά του Τσερνομπίλ.

Τα παιδιά αυτά χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες, ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασής τους, πριν ακόμα έρθουν στην Κούβα. Για το σκοπό αυτό πηγαίνουν Κουβανοί γιατροί στον τόπο που ζουν τα παιδιά, επιλέγουν εκείνα που μπορούν να θεραπεύσουν και τα κατατάσσουν σε ομάδες. Η πρώτη ομάδα είναι οι βαριές περιπτώσεις που περιθάλπονται στα νοσοκομεία της Κούβας. Η δεύτερη είναι οι μετρίως σοβαρές περιπτώσεις που επίσης περιθάλπονται σε νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας. Η τρίτη ομάδα (γύρω στο 60% των παιδιών) όπως και η τέταρτη που αφορά παιδιά που πάσχουν κυρίως από ψυχολογικά προβλήματα, εξαιτίας των συνεπειών του ατυχήματος στην οικογένειά τους, είναι εκείνα που φιλοξενούνται στον Ταραρά. Σε όλα γίνεται τσεκάπ μόλις φτάσουν στην Κούβα, ενώ για τα παιδιά που θα μείνουν στον Ταραρά υπάρχει ένας γιατρός για κάθε 40 (γενικά στην Κούβα, κάθε οικοδομικό τετράγωνο ή γειτονιά έχει τον δικό της "οικογενειακό γιατρό" όπως ονομάζεται, η αναλογία είναι ένας γιατρός για κάθε 400 άτομα). Ο χρόνος παραμονής των παιδιών είναι 45 μέρες, μέχρι και αρκετά χρόνια για βαριές περιπτώσεις ή παιδιά που δεν έχουν κανέναν να τους περιμένει και ζήτησαν να μείνουν στην Κούβα. Σε 6 βαριές περιπτώσεις έγινε μεταμόσχευση μυελού των οστών, μια πολύ δύσκολη εγχείριση που δε γίνεται σε πολλές χώρες της Γης. Τα 5 απ' αυτά τα παιδιά ζουν ακόμα.

Οταν επισκέφθηκαν οι διεθνείς μπριγάδες τον Ταραρά, υπήρχαν στις εγκαταστάσεις του 230 παιδιά από το Τσερνομπίλ. Οπως μας είπε ο επικεφαλής του καταυλισμού θεραπείας των παιδιών του Τσερνομπίλ, συνολικά έχουν υποβληθεί σε θεραπεία περίπου 60.000 άτομα (παιδιά και συνοδοί, γιατί κάθε 10 παιδιά πρέπει να συνοδεύονται από έναν συνοδό, ενώ κάθε βαριά περίπτωση πρέπει οπωσδήποτε να συνοδεύεται από έναν γονιό).

Οι Κουβανοί μπορεί να πεινάσουν, αλλά δε θα πειράξουν ποτέ το επίπεδο της υγείας και της παιδείας τους, όπως λένε όλοι με απόλυτη βεβαιότητα. Ετσι, ακόμα και στις πιο δύσκολες μέρες της κρίσης, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη, δεν έλειψε τίποτα ούτε από τα παιδιά στον Ταραρά, ούτε από τα παιδιά και τους ασθενείς οπουδήποτε αλλού στην Κούβα. Το κόστος; ρώτησαν μερικοί άπιστοι Θωμάδες μπριγαδίστες. Το κόστος το αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου το κουβανικό κράτος, ενώ οι χώρες προέλευσης καταβάλουν μόνο μέρος των εξόδων μεταφοράς (ούτε καν όλα τα έξοδα μεταφοράς)! Οι συγκρίσεις επιτρέπονται...