Φόβους για την εκδήλωση μιας συντονισμένης προσπάθειας με απώτερο στόχο την κατάλυση της Συνθήκης της Λωζάνης διατυπώνει η Αθήνα, παρακολουθώντας - ως θεατής - την έντονη στρατιωτικοδιπλωματική δραστηριότητα της Αγκυρας στο Βόρειο Ιράκ, η οποία, πρέπει να σημειωθεί, εκδηλώνεται με τη συμπαράσταση και τη βοήθεια της Ουάσιγκτον.

Οπως εκτιμούν πηγές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, απώτερος στόχος της τουρκικής δραστηριότητας στο Βόρειο Ιράκ, είναι ο έλεγχος των πλούσιων σε κοιτάσματα πετρελαίου περιοχών της Μοσούλης και του Κιρκούκ. Οι περιοχές αυτές βρίσκονται στο Βόρειο Ιράκ, εντός της "νεκρής ζώνης" που επιχειρεί να δημιουργήσει η Τουρκία, με τη βοήθεια της Ουάσιγκτον, προβάλλοντας ως πρόσχημα την προστασία των τουρκικών συνόρων από την "τρομοκρατική" δράση των Κούρδων. Σύμφωνα με τις ανησυχίες του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, τυχόν δημιουργία μιας τέτοιας ζώνης υπό την επίβλεψη των τουρκικών όπλων, θα αποτελέσει την απαρχή των διαδικασιών για την κατάλυση της Συνθήκης της Λωζάνης και ένα "επικίνδυνο προηγούμενο" που θα θέσει σε σοβαρή δοκιμασία τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, καθώς τα ελληνοτουρκικά σύνορα ρυθμίζονται από τις διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάνης.

Τις ελληνικές ανησυχίες, διατύπωσε με "κομψό" τρόπο ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, απαντώντας στην επιστολή του Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον. Οπως είναι γνωστό ο Πρόεδρος των ΗΠΑ με επιστολή του από τις 3 Σεπτέμβρη πληροφορούσε τους ηγέτες των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ (και τον Ελληνα πρωθυπουργό) για την αμερικανική επίθεση στο Ιράκ και ζητούσε από τους συμμάχους του ΝΑΤΟ (και από την Ελλάδα), να συμπαραταχτούν για τη διασφάλιση των τουρκικών συμφερόντων στην περιοχή. Με την επιστολή αυτή ο Αμερικανός Πρόεδρος προετοίμαζε το έδαφος για τη δραστηριοποίηση της τουρκικής στρατιωτικής μηχανής, η οποία ήδη έχει κληθεί να επιβάλει το "αμερικανικό δίκαιο" στην περιοχή.

Ο Ελληνας πρωθυπουργός απάντησε στον Αμερικανό Πρόεδρο, τρεις μέρες μετά, στις 6 Σεπτέμβρη, όταν ήδη η στρατιωτική μηχανή της Τουρκίας, "κατευθύνονταν" προς το Β. Ιράκ. Στην επιστολή του ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν τολμά να προβάλλει διαφωνίες ή αντιρρήσεις, ούτε για τις αμερικανικές επιθέσεις στο Ιράκ, αλλά ούτε και για την επαπειλούμενη τουρκική εισβολή. Αρκείται απλώς, να επισημάνει τους κινδύνους ότι η Τουρκία "αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάνης", η οποία καθορίζει τα σύνορα αυτής της χώρας από το 1923 και να εκφράσει την ελπίδα πως "η κατάσταση στο Ιράκ θα επιλυθεί σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ", υποστηρίζοντας, ταυτόχρονα, "όλες (ακόμη και τους βομβαρδισμούς άραγε;) τις προσπάθειες προς αυτόν τον σκοπό".

Στην επιστολή του προς τον Πρόεδρο Κλίντον ο Κ. Σημίτης καταλήγει, διατυπώνοντας, απλώς, την ανησυχία για την τουρκική δραστηριότητα, η οποία "έχει άμεσο αποσταθεροποιητικό αποτέλεσμα στην περιοχή, παραβιάζει βασικές αρχές του Διεθνούς Δικαίου, διαγράφει αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών και δημιουργεί ένα πολύ επικίνδυνο προηγούμενο για την περιοχή και αλλού".