Να απολύουν ελεύθερα και μάλιστα με αποδεκατισμένες αποζημιώσεις, ζήτησαν - για την ακρίβεια ξαναζήτησαν - οι βιομήχανοι με το προεκλογικό υπόμνημα του ΣΕΒ προς τους αρχηγούς των κομμάτων! Ακριβέστερα, παρατηρούν ότι "η νομοθεσία περί ομαδικών απολύσεων, αποκλίνει σοβαρά από τα ισχύοντα στην Ευρωπαϊκή Ενωση" και επίσης ότι θα πρέπει να υπάρξει "εναρμόνιση της ισχύουσας νομοθεσίας περί αποζημιώσεων, με κατεύθυνση τη δημιουργία ενιαίας κλίμακας για υπαλλήλους και εργάτες"..! Λίγους μήνες πριν, σε άλλο κείμενο θέσεων του ΣΕΒ (υποτίθεται για την... ανεργία), ήταν ακόμα πιο συγκεκριμένοι στη διατύπωση των... αιτημάτων τους. Συγκεκριμένα ζητούσαν: Να καταργηθεί το όριο του 2% για τις απολύσεις, τουλάχιστον στις μεγάλες επιχειρήσεις. Να καταργηθεί η προβλεπόμενη κρατική έγκριση για τις ομαδικές απολύσεις. Να "αναμορφωθεί η ισχύουσα νομοθεσία" - να καταργηθεί δηλαδή ο νόμος 2112/20 - για την αυξημένη αποζημίωση όσων έχουν υπαλληλική ιδιότητα! Για να κατανοήσει κανείς τι ακριβώς σημαίνει αυτό το τελευταίο μέτρο, να αναφέρουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: Οταν απολύεται ένας εργαζόμενος που έχει υπαλληλική ιδιότητα μετά από 10 χρόνια υπηρεσίας, δικαιούται αποζημίωση ίση με έξι μισθούς. Οταν απολύεται ένας εργατοτεχνίτης με την ίδια υπηρεσία, δικαιούται αποζημίωση ίση με 26 μόλις μεροκάματα, δηλαδή ένα μηνιάτικο! Και η διαφορά μεγαλώνει, όσο αυξάνονται τα χρόνια υπηρεσίας. Προς ποια κατεύθυνση επιδιώκουν βεβαίως την "ενιαιοποίηση" οι βιομήχανοι είναι ολοφάνερο!

Συνοψίζοντας, εξάλλου, τις θέσεις του ο ΣΕΒ, σε πρόσφατο κείμενό του προς την Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, έγραφε: "Οποιαδήποτε πρόταση, διαδικασία ή νομοθετική ρύθμιση δημιουργεί αντικίνητρα για τις επενδύσεις δεν πρέπει να προωθείται, αλλά αντιθέτως όσα τέτοια αντικίνητρα υπάρχουν πρέπει να αφαιρεθούν από το σύστημα των εργασιακών σχέσεων"! Η λογική αυτή, η λογική της "ελαστικοποίησης" και της άρσης των "αντικινήτρων" όχι απλά βρίσκει σύμφωνους τους δικομματικούς "εταίρους", αλλά και έχει υιοθετηθεί ανοιχτά με την αποδοχή από τη μεριά τους των αντίστοιχων οδηγιών της "Λευκής Βίβλου". Να υπενθυμίσουμε, επίσης, ότι ο ίδιος ο ΣΕΒ είχε "καρφώσει" δημοσίως, με ανακοίνωσή του, τον υπουργό Εργασίας του ΠΑΣΟΚ, Στ. Τζουμάκα, ότι είχε αποδεχτεί το αίτημα για την απελευθέρωση των απολύσεων κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχε μαζί του!

Η επαναφορά του πάγιου αιτήματος του ΣΕΒ κατά την προεκλογική περίοδο, δεν έγινε καθόλου τυχαία. Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου θα επανέλθουν δριμύτεροι από την επομένη των εκλογών και σ' αυτό το μέτωπο. Και αυτή τη φορά θέλουν να έχουν αποτελέσματα. Να επιτύχουν αυτό που απέκρουσε μέχρι τώρα το εργατικό κίνημα. Να οδηγήσουν, δηλαδή, το σύστημα των απολύσεων και των αποζημιώσεων στην προ του 1920 (!) κατάσταση. Ξέρουν καλά ότι η "νέα εποχή" του ΠΑΣΟΚ προσφέρεται για κάτι τέτοιο. Οπως προσφέρεται και το "ώρα για δουλιά" της ΝΔ. Θα τους αφήσουμε;