Το προεκλογικό θερμόμετρο των παροχών και της υποσχεσιολογίας, από τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά και κάποια μικρότερα - πλην του ΚΚΕ - ανεβαίνει. Παρατηρείται και η σύγκλισή τους, που επιτάσσει η Συμφωνία του Μάαστριχτ και συντελείται στα πλαίσια των ολοκληρώσεων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Θα σταθώ στην πολιτιστική ολοκλήρωση, που ιδιαίτερα πρέπει να απασχολεί όλους τους πνευματικούς ανθρώπους, αφού αποτελεί μέγιστο κίνδυνο, που κατατείνει να εξαφανίσει τον εθνικό μας πολιτισμό, γενικότερα, την πολιτιστική μας ταυτότητα.

Τι έχουν να πουν τα κόμματα που ψήφισαν τη Συμφωνία του Μάαστριχτ για την πολιτιστική ολοκλήρωση, που αποτελεί θανάσιμο για τον πολιτισμό μας κίνδυνο - με το άρθρο 125 - αλλά και τη νομοθετική μας δέσμευση; Φυσικά δε λένε τίποτα. Στη σχετική παράγραφο του άρθρου 125, αναφέρεται αόριστα ότι η ΕΕ "θα" βοηθήσει στην ανάπτυξη του πολιτισμού των κρατών - μελών της. Ολοι έχουν διαπιστώσει, ότι η "πολιτιστική βοήθεια" της ΕΕ στη χώρα μας, συνίσταται στην υποκουλτούρα, την εξαχρείωση, την εμπορευματοποίηση της γυναίκας, το έγκλημα, τα ναρκωτικά, τη ληστεία και τόσα άλλα φθοροποιά, που "προσφέρουν" η δορυφορική, κρατική και ιδιωτική ραδιοτηλεόραση, εξαφανίζοντας τις λαϊκές πολιτιστικές παραδόσεις μας.

Αλλη χαρακτηριστική σχετική παράγραφος των άρθρων της Συμφωνίας του Μάαστριχτ, για την οποία θα έπρεπε να αποφανθεί με δημοψήφισμα ο λαός, είναι η αναφορά στη "διάδοση της ιστορίας των λαών της Ευρώπης". αλλά, είδαμε, την ανεπίτρεπτη "ιστορία" του Γάλλου Ντιροζέλ, που χρηματοδοτήθηκε από την ΕΕ, με όσα λαθεμένα έγραψε για τον πολιτισμό και την ιστορία μας. Και η παράγραφος, που αφορά τις διαδικασίες - όχι της πνευματικής, καλλιτεχνικής και οπτικοακουστικής παραγωγής - αλλά μόνο της διακίνησης και εκμετάλλευσής της, εκφράζει τη φιλοσοφία του Μάαστριχτ και στηρίζει το "ενδιαφέρον" των σχετικών μονοπωλίων. Σήμερα όλα αυτά ενισχύονται και από το νόμο για τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα, που εξασφαλίζει τον έλεγχο των "πολιτιστικών" μονοπωλίων της ΕΕ και των ΗΠΑ.

Για τη Συμφωνία του Μάαστριχτ και την πολιτιστική ολοκλήρωση, οι θέσεις του ΚΚΕ είναι γνωστές και ξεκάθαρες. Το χρέος των πνευματικών ανθρώπων, ως ταγών της πολιτιστικής ανέλιξης του λαού μας, είναι βαρύτατο. Ας το κατανοήσουν. Η εθνική πολιτιστική μας ύπαρξη κινδυνεύει. Τα λογοτεχνικά σωματεία και ο καθένας από τη θέση του, πρέπει επίμονα και δυναμικά να αγωνιστούν για το πολιτιστικό μέλλον αυτού του λαού. Του λαού, που το δικαιούται.