Η τηλεόραση αποτελεί τον αιμοδότη του επαγγελματικού μπάσκετ κι απ' την πορεία της εξαρτάται το μέλλον του ακριβότερου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Από την περίοδο '91 - '92, το κόστος του παραγόμενου επαγγελματικού προϊόντος αυξήθηκε κατά 780%. Στο ίδιο διάστημα, το αντίστοιχο ποσό από την πώληση εισιτηρίων απλώς διπλασιάστηκε και από 641 εκατ. δρχ. έφτασε το 1 δισ.

Πριν πέντε χρόνια η ΕΤ-1 πλήρωσε 320 εκατ. δρχ. για τη μετάδοση ενός αγώνα κάθε Σάββατο. Ο ΑΝΤ-1 για τη μετάδοση δύο αγώνων κάθε Σαββατοκύριακο, πλήρωσε φέτος 2,5 δισ. δρχ. Αρπαξε μάλιστα το πακέτο των μεταδόσεων μέσα από τα χέρια του ΜΕGΑ, καθώς οι αθλητικές μεταδόσεις και ειδικά του μπάσκετ, που παρακολουθείται από μικρούς και μεγάλους, άνδρες και γυναίκες, διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό τις θεαματικότητες, οι οποίες με τη σειρά τους επηρεάζουν προς τα πάνω το κόστος της τηλεοπτικής διαφήμισης.Τα 2,5 δισ. δρχ. είναι τα άμεσα κέρδη του επαγγελματικού μπάσκετ από την τηλεόραση. Τριγύρω από τις τηλεοπτικές μεταδόσεις έχει στηθεί παράλληλα μια ολόκληρη βιομηχανία θεάματος, που πολλές φορές διεκδικεί την καλύτερη μερίδα στη μοιρασιά. Διαφημιστικά γραφεία και μάνατζερ αγοράζουν και πουλούν με ανεξέλεγκτο κέρδος τα πάντα. Από διαφημιστικό χώρο στο γήπεδο, έως και στις φανέλες των παικτών. Στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, αγοράζουν από το ξεκίνημα της περιόδου τα τηλεοπτικά δικαιώματα, ειδικά ξένων ομάδων που θα βρεθούν στο δρόμο ελληνικών και στη συνέχεια διαπραγματεύονται την τιμή πώλησης.

Τα έσοδα των σωματείων από τις διαφημιστικές πινακίδες, σε παιχνίδια που καλύπτονται τηλεοπτικά, κυμαίνονται από 5 έως 30 εκατ. δρχ. Ανάλογα με το όνομα και τη βαθμολογική θέση είναι και τα έσοδα από τη διαφήμιση στη φανέλα, ή την πώληση του ονόματος. Ομάδες που δεν αγωνίζονται σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις διεκδικούν από 20 έως 50 εκατ. δρχ., ενώ για τους πρωταγωνιστές το τίμημα ξεπερνάει και τα 300 εκατ. δρχ.

Η εξάρτηση του επαγγελματικού μπάσκετ από την τηλεόραση είναι το μόνο αρνητικό στην όλη υπόθεση. Με δεδομένα τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ιδιωτικά κανάλια, μια ενδεχόμενη κρίση θα παρασύρει προς τα κάτω και τα οικονομικά των σωματείων.

Ηδη τα πρώτα σημάδια της μετά Μποσμάν εποχής δεν είναι καθόλου ευοίωνα. Η απουσία εθνικής πολιτικής, από πλευράς της γενιάς των νέων αθλητικών παραγόντων που δημιούργησε ο επαγγελματισμός, λειτούργησε αρνητικά στο συναίσθημα των οπαδών, αλλά και των τηλεθεατών. Τα εισιτήρια που κόπηκαν στους πρώτους αγώνες δεν ήταν τα αναμενόμενα, ενώ και η τηλεθέαση δεν έφτασε στα αντίστοιχα περσινά επίπεδα. Πάντως οι προϋπολογισμοί που κατάρτισαν τα ΤΑΚ δεν έχουν προηγούμενο. Απόδειξη ο αριθμός ρεκόρ των 86 μεταγραφών που πραγματοποιήθηκαν την καλοκαιρινή περίοδο. Το ερώτημα είναι, πόσοι από αυτούς θα ισοσκελιστούν στο τέλος της περιόδου.

Ας μη διαφεύγει πάντως της προσοχής, ότι το κόστος του τηλεοπτικού μπασκετικού προϊόντος πηγαίνει εξ ολοκλήρου στις πλάτες του καταναλωτή, καθώς το κόστος διαφήμισης εντάσσεται, και μάλιστα νόμιμα, στην τιμή του διαφημιζόμενου προϊόντος. Το περίεργο στην όλη υπόθεση είναι ότι το ακριβότερο πρωτάθλημα της Ευρώπης επιχορηγείται ετησίως από το κράτος με 630 εκατ. δρχ.!

Γιάννης ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ