Είναι γνωστό ότι η συμφωνία της ΓΚΑΤΤ, με την οποία συμφωνούν και στηρίζουν όλα τα κόμματα - πλην του ΚΚΕ - προβλέπει, γενικά, δραστική μείωση των αγροτικών δαπανών: Μείωση της "εσωτερικής" στήριξης των αγροτικών προϊόντων κατά 36%, μείωση των εξαγωγικών επιδοτήσεων και των δασμών στα εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα κατά 36% επίσης, περιορισμό των εξαγωγών αγροτικών προϊόντων της Κοινότητας κατ' όγκο κατά 21% και, ταυτόχρονα, υποχρεωτική αύξηση των εισαγωγών ομοειδών αγροτικών προϊόντων τρίτων χωρών - κυρίως αμερικανικών - κατ' όγκο τουλάχιστον στο 5% της εσωτερικής κατανάλωσης, στην επόμενη τριετία. Η υλοποίηση αυτών των αποφάσεων στα επόμενα τρία χρόνια και, παραπέρα, η λήψη ακόμα χειρότερων μέτρων στην προοπτική της πλήρους απελευθέρωσης των διεθνών αγορών αγροτικών προϊόντων, αναμένεται να δημιουργήσει εκρηκτική κατάσταση στη χώρα μας. Ηδη, επίσημες προβλέψεις αρμοδίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπολογίζουν στη χώρα μας να μείνουν στην αγροτική παραγωγή μόλις 400.000 αγρότες αντί των 900.000 σήμερα δηλαδή τα 19% του αγροτικού πληθυσμού της χώρας να περιοριστεί στα επόμενα λίγα χρόνια στα 7%.

Ολα αυτά προωθούνται με συγκεκριμένα μέτρα που παίρνονται στην πορεία και θα εφαρμοστούν σε βάρος της γεωργίας και των μικρομεσαίων αγροτών μετά τις εκλογές. Τα μέτρα αυτά έχουν διπλή κατεύθυνση και αφορούν:

Πρώτον τις αντιαγροτικές αποφάσεις της ΕΕ για τη μείωση της παραγωγής των προϊόντων, τη μείωση των τιμών και των ενισχύσεων που ακόμα δίνονται στους αγρότες και στις οποίες συμφωνούν προκαταβολικά σαν υποτακτικοί εταίροι οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων δικομματισμού. Σ' αυτήν την κατεύθυνση πέρσι αποφασίστηκαν τα καταστροφικά μέτρα για το βαμβάκι που τα αποτελέσματα έχουν φανεί άμεσα, καθώς η τιμή παραγωγού, σε ονομαστική αξία, στο βαμβάκι από 300 δραχμές στα 1994 ορίστηκε φέτος στις 183 δραχμές το κιλό - σε πραγματική αξία περίπου στα μισά! Ηδη, φέτος συμφωνήθηκε το νέο καθεστώς για τα οπωροκηπευτικά που όχι μόνον οδηγεί στην πλήρη απελευθέρωση της αγοράς των προϊόντων - κι όποιος επιβιώσει... - αλλά επιβάλλει και την αυτοχρηματοδότηση του τομέα από τους ίδιους τους αγρότες - παραγωγούς φρούτων. Τα δραματικά αρνητικά αποτελέσματα από την υλοποίηση των συγκεκριμένων αποφάσεων θα φανούν στα αμέσως επόμενα χρόνια, οπότε και αναμένεται χιλιάδες μικροαγρότες να υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν τις καλλιέργειές τους.

Σε εξέλιξη βρίσκονται, επίσης, οι συζητήσεις, για να αποφασιστεί το νέο ακόμα χειρότερο καθεστώς για την αμπελοκαλλιέργεια, τα κρασιά που αναμένεται να εφαρμοστεί στα αμέσως επόμενα χρόνια, με κατεύθυνση το μεγαλύτερο περιορισμό και το ξερίζωμα των καλλιεργειών αμπελιού. Το Διευθυντήριο των Βρυξελλών ήδη προωθεί τη μείωση των δαπανών και στην ελαιοκαλλιέργεια, με την αλλαγή του τρόπου επιδότησης αντί της παραγωγής, κατά δέντρο. Και βεβαίως, πρέπει να αναμένεται πριν το 2000 δραματική μείωση και των στρεμματικών ενισχύσεων που δίνονται - για όσα προϊόντα δίνονται... - για την αναπλήρωση μέρους του χαμένου εισοδήματος λόγω αναθεώρησης της ΚΑΠ στα 1992. Γιατί η δέσμευση για τη διατήρησή τους, έστω και υποβαθμισμένων μόνον μέχρι τότε ισχύει, από κει και πέρα ουδείς εγγυάται τη συνέχισή τους...

Δεύτερον, αφορούν μέτρα εσωτερικά που παίρνουν και υλοποιούν τα επιμέρους κράτη - μέλη. Ο λόγος γίνεται, δηλαδή, για τις πολιτικές σκληρής λιτότητας στις εθνικές δαπάνες για τη γεωργία που έχουν ως αποτέλεσμα: Να μη γίνονται τα έργα υποδομής που θα βοηθούσαν π.χ. στην ανάπτυξη της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της γεωργίας. Να μην παίρνονται μέτρα που θα μπορούσαν να στηρίξουν την ντόπια παραγωγή από τις ξένες εισαγωγές, την εξεύρεση νέων αγορών. Να μη χρηματοδοτούνται - προωθούνται τα αναγκαία μέτρα για αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής σύμφωνα με τις πραγματικές δυνατότητες και τις ανάγκες ανάπτυξης της ντόπιας παραγωγής και όχι, βεβαίως, όπως επιβάλλει το Διευθυντήριο της ΕΕ και τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα μέσω της Συμφωνίας της ΓΚΑΤΤ.

Ετσι, μετά τις εκλογές όποια - αυτοδύναμη ή μη - δικομματική κυβέρνηση σχηματιστεί, είναι δοσμένο ότι θα ακολουθήσει πολιτική ακόμα πιο σκληρής λιτότητας, στο όνομα της υλοποίησης των αντιλαϊκών στόχων του Μάαστριχτ. Θα περιορίσει, είναι βέβαιο, τις δαπάνες για τη γεωργία. Κι αυτό σημαίνει πως η μείωση των αγροτικών επενδύσεων θα συνεχίσει και θα ενταθεί και, βεβαίως θα συνεχίσει η αποεπένδυση και η καταστροφή των όποιων παραγωγικών δυνατοτήτων υπάρχουν. Και θα ενταθεί η αποδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής, όπως γίνεται και με τη βιομηχανική παραγωγή.

Από την άλλη, η ανεξέλεγκτη αύξηση των τιμών στα αγροτικά εφόδια θα ενταθεί, εφόσον και οι εταίροι του δικομματισμού είναι θιασώτες της "οικονομίας της αγοράς", της απελευθερωμένης αγοράς (καύσιμα, λιπάσματα, ζωοτροφές, φυτοφάρμακα, αγροτικά μηχανήματα και ανταλλακτικά κλπ). Ετσι, το κόστος παραγωγής θα γίνεται δυσβάστακτο και, βεβαίως, η παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα των προϊόντων μας θα υποβαθμίζονται. Κι αυτό θα οδηγήσει, αλυσιδωτά, στο να κατακλυστεί η χώρα από εισαγόμενα προϊόντα, που θα εκτοπίζουν και την περιορισμένη ντόπια παραγωγή που θα μειώνεται παραπέρα. Ενώ το αρνητικό ισοζύγιο στο εμπόριο αγροτικών προϊόντων, που έχει διαμορφωθεί σε βάρος της χώρας μας, θα συνεχίσει να επιδεινώνεται. Θα μεγαλώνουν οι εισαγωγές στη χώρα μας και θα μειώνονται οι εξαγωγές των δικών μας προϊόντων... Αυτή τη σκληρή προοπτική καλούνται σήμερα να αποτρέψουν οι αγρότες με την ψήφο τους στο ΚΚΕ, να τη μετατρέψουν σε "βόλι" κατά του δικομματισμού και της καταστροφικής πολιτικής του, για τους αγρότες και τη γεωργία μας.