Ξέφυγε εντελώς από τον έλεγχο της κυβέρνησης και ο πληθωρισμός, που "τρέχει" ήδη με ρυθμό 8,5% (αντί στόχου 5%). Με βάση τη δυσμενή πορεία του πληθωρισμού, στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης κάποιοι ερωτοτροπούν με την ιδέα να μην καταβληθεί ή να "ετεροχρονιστεί" η αύξηση του 3,3% - 3,5%, που δικαιούνται την 1η Γενάρη 1996 οι μισθωτοί και συνταξιούχοι του δημοσίου.Η αύξηση αυτή, αποτελεί διορθωτικό ποσό, ώστε να καλυφθεί η διαφορά μεταξύ των πενιχρών αυξήσεων του 2,5% + 2,5% που δόθηκαν φέτος (τις υπολογίζουν 5%) και πληθωρισμού, που στην καλύτερη περίπτωση θα κλείσει στο τέλος του 1996 στο 8,3%.

Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε και ο πληθωρισμός καταγράφεται στα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδας (ΕΣΥΕ) που δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, ο τιμάριθμος τον περασμένο μήνα Σεπτέμβρη παρουσίασε αύξηση 3%, όσο δηλαδή και το Σεπτέμβρη του 1995. Η εξέλιξη αυτή του τιμαρίθμου είχε σαν συνέπεια ο επίσημος πληθωρισμός να τρέχει φέτος το Σεπτέμβρη - σε δωδεκάμηνη βάση - με ρυθμό 8,5%,έναντι 8,4% πέρσι την ίδια περίοδο. Με δεδομένο ότι έχουν συμπληρωθεί τα 3/4 του χρόνου, ο πληθωρισμός το Δεκέμβρη του 1996 θα κλείσει, στην καλύτερη περίπτωση, με ρυθμό 8,3% (αρχή - τέλος), ενώ πέρσι το Δεκέμβρη έτρεχε με ρυθμό 8,1%.

Σε μέσα επίπεδα (σύγκριση εννιαμήνου Γενάρης - Σεπτέμβρης 1996 με το αντίστοιχο διάστημα του 1995), ο πληθωρισμός έτρεχε με ρυθμό 8,7%. Αυτό σημαίνει πως στο τέλος του 1996, ο πληθωρισμός σε μέσα επίπεδα, θα κλείσει στην καλύτερη περίπτωση γύρω στο 8,6%,ποσοστό που είναι υπερτριπλάσιο του ρυθμού πληθωρισμού στο σύνολο των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το γεγονός ότι φέτος ο πληθωρισμός θα είναι περίπου 60% πάνω από το στόχο που είχε θέσει η κυβέρνηση με το πρόγραμμα "σύγκλισης", επιβεβαιώνει την εκτίμηση σχετικά με την αναποτελεσματικότητα της πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας, για την αντιμετώπιση των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων της χώρας. Η έξαρση λοιπόν που παρουσιάζει ο πληθωρισμός, προκαλεί πρόσθετα - στα ήδη υπαρκτά και μεγάλα - οικονομικά προβλήματα της χώρας, τα οποία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να λύσει με την ένταση και σκλήρυνση της πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων.

Το πρώτο πρόβλημα, είναι η αφερεγγυότητά της απέναντι - όχι στους εργαζόμενους - στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών, γιατί δεν κατάφερε να εκπληρώσει το στόχο για τη συγκράτηση του πληθωρισμού στο 5% (όπως είχε δεσμευτεί με το πρόγραμμα "σύγκλισης"), παρά το γεγονός ότι και το 1996 εφάρμοσε εισοδηματική πολιτική μείωσης των μισθών και συντάξεων.

Το δεύτερο πρόβλημα, είναι ότι η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να καλύψει τη διαφορά μεταξύ εισοδηματικής πολιτικής και πληθωρισμού το 1996, με τη χορήγηση διορθωτικού ποσού. Ετσι, το διορθωτικό ποσό (περίπου 3,3%) που πρέπει να χορηγήσει το δημόσιο στους υπαλλήλους του και συνταξιούχους την 1η Γενάρη 1997, θα προκαλέσει πρόσθετη δαπάνη στο νέο κρατικό προϋπολογισμό, για τον οποίο η κυβέρνηση αναζητεί μέτρα και ημίμετρα, που να περικόπτουν τις δαπάνες και να αυξάνουν τα έσοδα, ώστε να περιορίσει τα ελλείμματα κοντά στους στόχους του προγράμματος "σύγκλισης".

Μπροστά σ' αυτές τις δυσκολίες κατάρτισης του νέου προϋπολογισμού, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν εξετάζει το ενδεχόμενο να ρίξει "νερό στο μύλο" της αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής, αλλά, εμμένοντας δογματικά στην εκπλήρωση των δεσμεύσεων του προγράμματος "σύγκλισης" και της Συνθήκης του Μάαστριχτ, εξετάζει ακόμη και το ενδεχόμενο να "φάει" τις αυξήσεις του 3% - 3,5% που δικαιούνται οι εργαζόμενοι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με τη μορφή διορθωτικού ποσού.

Λ. Τ.