Τη βδομάδα που πέρασε, δεκατρείς ελληνικές ομάδες αγωνίστηκαν στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Αριθμός που δεν έχει προηγούμενο. Ανάλογη είναι και η εκπροσώπηση των άλλων χωρών. Κι επειδή "ουκ εν τω πολλώ το ευ", η μεγάλη πλειοψηφία των εκατοντάδων παιχνιδιών που διεξάγονται εβδομαδιαία, δεν ενδιαφέρουν κανέναν.

Η στροφή της ΦΙΜΠΑ προς τον άκρατο επαγγελματισμό και η πολιτική ενοποίησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μακροπρόθεσμα οδηγούν σε μαρασμό το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τα πρώτα συμπτώματα είναι ήδη ορατά και στο άμεσο μέλλον θα έχουμε:

• Υποβάθμιση θεσμών όπως το Ευρωπαϊκό Κύπελλο και το Κύπελλο Κόρατς. Οι ομάδες που συμμετέχουν είναι πάρα πολλές και τα ονόματα "κράχτες" ελάχιστα. Η παρουσία των κορυφαίων ομάδων στην ευρωλίγκα, έχει αγωνιστικές και οικονομικές επιπτώσεις στις δύο άλλες διοργανώσεις.
• Σταδιακά θα υποχωρεί η δημοτικότητα του κορυφαίου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Με την ευρωλίγκα, ο αριθμός των παιχνιδιών που θα δώσει κάθε ομάδα αυξήθηκε, αλλά το ενδιαφέρον μειώθηκε. Καμιά ομάδα πλέον δεν αποκλείεται, αλλά το ενδιαφέρον κορυφώνεται το Μάρτη μεταξύ τεσσάρων πέντε ομάδων.
• Η πολιτική ενοποίησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, υποβάθμισε αντί να αναβαθμίσει τα πρωταθλήματα πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Σουηδία, Ολλανδία, Γερμανία, Αγγλία, έχασαν τους καλύτερους παίκτες τους. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται όλο και περισσότερο σε Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία κατά πρώτο λόγο και Γιουγκοσλαβία, Κροατία, Ρωσία κατά δεύτερο.
• Η παραγωγική διαδικασία οδηγείται σε αφανισμό. Το σύνολο των ομάδων αναζητεί έτοιμες λύσεις, και η πολιτική του πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκού, αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν. Ελάχιστοι εμπιστεύονται παγκόσμιους πρωταθλητές όπως οι δικοί μας έφηβοι και κανένας επαγγελματίας προπονητής δεν έχει την υπομονή και το κουράγιο να χρεωθεί τα αναπόφευκτα λάθη τους.
• Τα εκατοντάδες εκατομμύρια που διακινούνται, συγκεντρώνονται όλο και σε λιγότερες τσέπες, με τους μάνατζερ, παίκτες και προπονητές να παίρνουν τη μερίδα του λέοντος.
• Ο άκρατος επαγγελματισμός και το κυνήγι της διάκρισης με κάθε μέσο, αφαίρεσε από τα σωματεία την αγνότητα, το ρομαντισμό και το συναίσθημα πάνω στα οποία οικοδόμησαν επί δεκαετίες την ιστορία τους. Η ομάδα δεν είναι πλέον το αποκορύφωμα της αθλητικής δραστηριότητας στην πόλη ή τη γειτονιά. Περισσότερο θυμίζει περιοδεύοντα θίασο και το ζητούμενο είναι το παραγόμενο θέαμα.

Η πρόθεση της ΦΙΜΠΑ να δημιουργήσει το 2000 το ευρωπαϊκό ΝΒΑ είναι δεδομένη. Αλλο όμως ΗΠΑ κι άλλο Ευρώπη, γι' αυτό δεν είναι δεδομένα και τα αποτελέσματα. Αν συνεχιστεί η πολιτική που θέλει στην πρώτη γραμμή την ποσότητα και σε δεύτερη την ποιότητα, το πιθανότερο είναι να υπάρξει στροφή προς τις ρίζες και ενίσχυση των εθνικών πρωταθλημάτων. Προς το παρόν η ποσότητα και δη των παιχνιδιών που μεταδίδονται τηλεοπτικά, έχουν κουράσει ψυχολογικά τη φίλαθλο κοινή γνώμη, με συνέπειες που θα φανούν ίσως και τον επόμενο χρόνο.

Γιάννης ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ