Η κυβέρνηση και οι σύμβουλοί της, μέσα στη μέθη της "νίκης" αντικατέστησαν την πραγματικότητα με τα επιθυμητά γι' αυτούς σχήματα, με αποτέλεσμα να είναι ανίκανοι σήμερα να λύσουν τις αντιφάσεις της πολιτικής τους. Τρία "λάθη" έκανε η κυβέρνηση, που εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο να διορθωθούν, αφού αυτό θα σήμαινε και την αυτοκατάργησή τους.

• Λάθος πρώτο: Η κυβέρνηση αντικατέστησε την απαιτούμενη για την αποδοχή της πολιτικής της, λαϊκή πλειοψηφία, με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Με απύθμενη αλαζονεία επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους ότι την ενέκρινε η πλειοψηφία του λαού, δηλαδή το 41%! Αν όμως η πραγματικότητα αντανακλάται αναστραμμένη στο κεφάλι τους, δε σημαίνει ότι αναστρέφεται και η ίδια. Με 41% όσο και να χτυπιέσαι, μειοψηφία παραμένεις και, πολύ περισσότερο, όταν ούτε κι αυτό το 41% σε ακολουθεί.
• Λάθος δεύτερο: Το να αποσπάς από το λαό την κοινοβουλευτική πλειοψηφία με υπόσχεση για καλυτέρευση των όρων ζωής, δε σημαίνει ότι εγκρίθηκε εκ προοιμίου και εν λευκώ κάθε σκληρό μέτρο σε βάρος του. Η κυβέρνηση, δυστυχώς γι' αυτήν, έτσι ερμήνευσε την ψήφο, παρερμηνεύοντας την πρόθεση και την επιθυμία όσων την ψήφισαν. Γι' αυτό και σήμερα, ούτε τη δική τους έγκριση έχει. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται πως οι πράξεις της έχουν γενικό πρόβλημα νομιμότητας. Αυτή η νομιμότητα όμως είναι το κλειδί για κάθε πράξη, εκτός κι αν της αρκεί η νομιμότητα που της δίνει η ολιγαρχία του πλούτου.
• Λάθος τρίτο: Η κυβέρνηση υπερεκτίμησε τις δυνάμεις της και τις δυνάμεις της ολιγαρχίας να κρατούν σε διαρκή παραπλάνηση το λαό για τις προθέσεις τους. Κόντρα στα μέσα "ενημέρωσης", στους κονδυλοφόρους και τους "αναλυτές" της κυβέρνησης, ο λαός αρνείται τους μονόδρομους της ΟΝΕ και της λιτότητας και αμφισβητεί ανοιχτά πλέον αυτή την επιλογή.

Σήμερα, για κάθε κυβέρνηση που ακολουθεί το δρόμο της ΟΝΕ και του Μάαστριχτ, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Τα ψεύτικα είδωλα έπεσαν, οι μύθοι αποδείχτηκαν σκληρά μέτρα, τα οράματα της "Ενωμένης Ευρώπης" παραγέμισαν από φτωχούς, άνεργους, άστεγους. Αυτό που παρατηρείται σήμερα στη χώρα μας το βλέπουμε να γίνεται και σε όλα σχεδόν τα κράτη της ΕΕ. Γι' αυτό και ο γενικός ξεσηκωμός του λαού μας, συνδέεται με ένα γενικότερο ξεσηκωμό των ευρωπαϊκών λαών κατά της ΟΝΕ και των πολιτικών που πηγάζουν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Αμφισβητείται σε όλη την ΕΕ, αυτή η πολιτική και ο λαός μας δεν είναι μόνος στον αγώνα του. Επιβάλλεται πλέον ο συντονισμός όλων των πρωτοπόρων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού μετώπου επίθεσης ενάντια σ' αυτές τις πολιτικές.

Αν θέλαμε να κάναμε μια γενικότερη εκτίμηση όλων αυτών των γεγονότων, θα μπορούσαμε να πούμε ότι για το ευρωπαϊκό όραμα των πολυεθνικών και της ΕΕ άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Από δω και πέρα το όραμα αυτό μόνο θα ξεφτίζει και θα αποδιοργανώνεται κάτω από τις λαϊκές κινητοποιήσεις μέχρι τη συντριβή του και την αντικατάστασή του με το όραμα μιας Ευρώπης, ισότιμα συνεργαζόμενων λαών, χωρίς το καπέλο των πολυεθνικών και των ανεξέλεγκτων οργάνων τους.

Είναι πλέον προφανές ότι δε βρισκόμαστε ούτε σε στιγμιαία έκρηξη του λαού ούτε σε μάχες οπισθοφυλακών του. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέας ποιότητας αγώνες που μόλις ξεκινούν και συγκροτούν αντικειμενικά ένα πλατύ μέτωπο όλων των λαϊκών τάξεων κόντρα στις πολιτικές των μονοπωλίων και των πολυεθνικών. Αν η κυβέρνηση δεν ερμηνεύσει έτσι τις κινητοποιήσεις, μοιραία θα είναι ανίκανη να λύσει την αντίφαση ανάμεσα στο δικό της ξεφτισμένο όραμα και το όραμα του λαού για το μέλλον της χώρας μας.

* Ο Διονύσης Κορφιάτης είναι πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ