ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ

Η χαμένη τιμή του πολιτικού συστήματος γίνεται, για άλλη μια φορά, αντικείμενο συζητήσεων και διαξιφισμών, με αφορμή την εξαγγελία του πρωθυπουργού περί αναστολής της δίωξης των πολιτικών προσώπων για τις υποθέσεις της ΑΓΕΤ και των τηλεφωνικών υποκλοπών. Πολλά τα ερωτηματικά για τους στόχους της κίνησης αυτής, αφού ηχούν ακόμα στα αυτιά των Ελλήνων πολιτών οι ομιλίες των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που ζητούσαν και ψήφιζαν τις παραπομπές. Εύλογα θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος: Και τι μεσολάβησε από τον περασμένο Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα;

Επιχειρήθηκε να δοθούν διάφορες απαντήσεις στο ερώτημα αυτό από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και άλλα κυβερνητικά στελέχη. Κοινός τόπος των απαντήσεων ήταν η αναγκαιότητα της υπεράσπισης της πολιτικής ομαλότητας και της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος, ενόψει κρίσιμων προβλημάτων που απαιτούν ευρύτερες συμφωνίες. Οχι μόνο ο ελάχιστος χρόνος που μεσολάβησε από τις αποφάσεις για τις παραπομπές, αλλά και η μέχρι σήμερα συμπεριφορά της κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος του ΠΑΣΟΚ καθιστούν ανυπόστατη αυτή την επιχειρηματολογία. Οσο για το επιχείρημα ότι οι παραπομπές αποφασίστηκαν με την κατά συνείδηση ψήφο των βουλευτών που τότε λειτούργησαν υπό τη δικαστική ιδιότητα που τους παρέχει ο νόμος, ενώ τώρα καλούνται να αποφασίσουν με την πολιτική τους ιδιότητα, μόνο χαμόγελα μπορεί να προκαλεί.

***

Ολοι γνωρίζουν, και πολύ περισσότερο αυτοί που τα λένε, ότι οι επίσημες δηλώσεις των τελευταίων ημερών δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές προθέσεις και τους πραγματικούς στόχους που υποκρύπτονται. Αυτό που προβάλλει σαν πιθανότερο συμπέρασμα, είναι ο πολιτικός συμψηφισμός που επιχειρείται μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ενας συμψηφισμός με τις παραπομπές για τις υποθέσεις της Τράπεζας Κρήτης και των υποκλοπών, το καλοκαίρι του 1989. Ενας συμψηφισμός που σέρνει το πολιτικό σύστημα στο χαμηλότερο σημείο του, στο όνομα μάλιστα της διάσωσης του κύρους και της αξιοπιστίας του.

Η ανάγκη της διατεταγμένης και συντεταγμένης αλλαγής του πολιτικού σκηνικού σε όλες τις εκδοχές της απαιτεί την άμβλυνση των διαφορών μεταξύ των δυο μεγάλων πολιτικών σχηματισμών, που εκ περιτροπής νέμονται την κυβερνητική εξουσία. Η ανάγνωση των μηνυμάτων για τη νέα χρονιά επιβεβαιώνει αυτή την ανάγκη και οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, τόσο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όσο και η Νέα Δημοκρατία τη συμμερίζονται. Δεν υπάρχει σχεδόν καμία από τις βασικές επιλογές, είτε αφορούν στην οικονομική πολιτική, είτε στην εξωτερική πολιτική, όπου να μην διαπιστώνεται, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, "συναίνεση". Οι μοναδικές μεταξύ τους διαφορές αφορούν στην ικανότητα του ενός ή του άλλου στη διαχείριση αυτής της πολιτικής.

Προς την αιτούμενη από εξωγενείς και εγχώριους παράγοντες "συναίνεση" κινούνται, ούτως ή άλλως, οι εξελίξεις. Αυτή, εξάλλου, είναι και η δικλείδα ασφαλείας για την ομαλή και χωρίς κραδασμούς συνέχιση της ίδιας πολιτικής, ακόμα και αν θα χρειαστούν ανακατατάξεις στα πολιτικά κόμματα. Η συνέχιση της πολιτικής αυτής είναι ο μοναδικός απαράβατος όρος, που επιβάλλεται στο πολιτικό παιχνίδι. Η "αξιοπιστία", η "φερεγγυότητα", η "ομαλότητα" είναι όροι κενοί περιεχομένου για το παιχνίδι αυτό, πολύ περισσότερο, όταν χρησιμοποιούνται από τους κατ' εξοχήν αναξιόπιστους και αφερέγγυους.

Η πολιτική της λιτότητας, η αδιαμαρτύρητη εκχώρηση όλων των δικαιωμάτων χάραξης και ελέγχου της οικονομικής πολιτικής στα κοινοτικά κέντρα, ο εγκλωβισμός των θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής στην κηδεμονία "συμμάχων" και "εταίρων", αποτελούν την κοινή πολιτική "εναγόντων" και "εναγομένων".

***

Για τον Ελληνα εργαζόμενο, για τον Ελληνα πολίτη, πίσω από τη "σκόνη" που σηκώθηκε τις τελευταίες μέρες για το θέμα της αναστολής των διώξεων στις υποθέσεις της ΑΓΕΤ και των τηλεφωνικών υποκλοπών, υπάρχουν τα ίδια αγωνιώδη ερωτήματα, που αφορούν στις ανάγκες της καθημερινής μάχης για την επιβίωση, το μέλλον των παιδιών του, το μέλλον του τόπου. Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά θα είναι το ίδιο σκληρές και ίσως σκληρότερες, όταν η "σκόνη" θα κατακαθίσει. Κανένα τέχνασμα, όπως κι αυτό, δεν μπορεί να αλλάξει ούτε τα ερωτήματα, ούτε τις απαντήσεις.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Δεν υπάρχει σχεδόν καμία από τις βασικές επιλογές, είτε αφορούν στην οικονομική πολιτική, είτε στην εξωτερική πολιτική που να μην υπάρχει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό "συναίνεση"