Με ιστορικό φόντο, τη Γαλλία του 16ου αιώνα και κεντρικό πρόσωπο στη μυθοπλασία του την πανούργα Αικατερίνη των Μεδίκων, ο Σερό αναζητά και αποκαλύπτει στη συνέχεια με αριστουργηματική μαεστρία, τον κρυφό και ανείπωτο από την επίσημη ιστορία, κοινωνικό διάκοσμο μιας εποχής που ταλανίζεται από την υποκρισία και τη διαστροφή της τάξης των βασιλιάδων και των αυλικών τους. Το σενάριο ακολουθεί τη δραματουργική εξέλιξη και δομή ενός καλοστημένου θεατρικού, που μέσα του ενυπάρχουν και παλεύουν το πραγματικό και το φανταστικό, το καθαρά ιστορικό και το έκδηλα μυθοπλαστικό έργο του δημιουργού. Σ' αυτή την παρτίδα ζωής και θανάτου, αλήθειας και ψέματος, ενεδρεύει το χέρι του σκηνοθέτη, για να τοποθετήσει στο μέσο αυτής της διαπάλης το στοιχείο της υπέρβασης του εξωτερικού κόσμου. Πίσω από τη χλιδή και τις αλλοτριωμένες από τα δεσμά της εξουσίας πρωταγωνιστικές του μορφές και κάτω από τις παντιέρες της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, βρίσκεται η αγκυροβολημένη και άπραγη εδώ και αιώνες κοινωνικής καταπίεσης, αγνή και αδούλωτη από πλάνα συναισθήματα, επιθυμία της ελευθερίας. Ο Σερό δεν απομυθοποιεί έναν ιστορικό μύθο, ούτε κατασκευάζει μια άλλη ανύπαρκτη ιστορικά πραγματικότητα. Η σκηνοθεσία του λειτουργεί ως πολιορκητικός μηχανισμός της οχυρωμένης σε "χάρτινα" κάστρα, ανθρώπινης δουλοπρέπειας. Ως αναγεννητικό σπέρμα που βγάζει στο περιθώριο της ανθρώπινης συνείδησης την ήδη παρηκμασμένη και σάπια κοινωνική τάξη των αρχόντων και των υποτελών τους. Τα μεγαλοπρεπή σκηνικά και τα υπερφορτωμένα με "χρυσά κουμπιά" κοστούμια του θεατρικού σκηνογράφου Ρισάρ Πεντούτσι δημιουργούν στον θεατή την αίσθηση του ψεύτικου και του υποκριτικού για τον κόσμο που τα φέρει. Η θεατρικότητα στην κινηματογράφηση της ταινίας υποδηλώνει ουσιαστικά την έλλειψη της αληθινής ζωής των πραγματικών πρωταγωνιστών του Σερό. Η ερμηνεία της Ιζαμπέλ Αντζανί δεν κατορθώνει, όμως, να φτάσει στο ποθητό αποτέλεσμα, σε αντίθεση με την εκρηκτική παρουσία της Βίρνα Λίζι,που για το ρόλο της αυτό κέρδισε το Α βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο τελευταίο Φεστιβάλ Καννών.

Γ. ΒΑΚΡΟΣ