Αύξηση κατά 447% σημειώθηκε στο ποσό που πληρώνει κάθε Ελληνας για ασφάλιστρα ζωής στο διάστημα από το 1987 μέχρι το 1992! Το αποκαλυπτικό αυτό συμπέρασμα, το οποίο δεν είναι καθόλου άσχετο με τη δημοσιονομική πολιτική περικοπής δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, που εφάρμοσαν στο παραπάνω διάστημα οι "γαλαζοπράσινες" κυβερνήσεις, προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιριών, που επεξεργάστηκε και παρουσιάζει σήμερα ο "Ρ". Πρόκειται για την πιο πρόσφατη μελέτη που εξέδωσε το τμήμα Μελετών - Στατιστικής της Ενωσης, με τίτλο "Η Εξέλιξη του Κλάδου της Ιδιωτικής Ασφάλισης κατά το 1992" και η οποία στηρίχτηκε στα αποτελέσματα που παρουσίασαν κατά τη διάρκεια της χρήσης 1992 161 συνολικά ελληνικές και αλλοδαπές ασφαλιστικές εταιρίες.Τα στοιχεία αυτά μαρτυρούν ότι η συγκεκριμένη πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - εκτός των άλλων - είχε ως συνέπεια να οδηγήσει χιλιάδες Ελληνες εργαζόμενους κατευθείαν στην "αγκαλιά" της ιδιωτικής ασφάλισης,προκειμένου να καλύψουν τα κενά και την ανασφάλεια της δημόσιας ασφάλισης, που δημιούργησαν οι περικοπές των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, αν το 1987 κάθε Ελληνας κάτοικος πλήρωσε 2.324 δραχμές για ασφάλιστρα ζωής, το 1992 το ποσό αυτό έφθασε τις 12.716 δραχμές, σημειώνοντας αύξηση κατά 447%!!! Πέρα όμως από τον κλάδο ζωής, ο οποίος καλύπτει και το μεγαλύτερο κομμάτι της συνολικής παραγωγής ασφαλίστρων, ανάλογη ιλιγγιώδη ταχύτητα παρουσιάζει και ο ρυθμός με τον οποίο αυξήθηκε το ποσό που αντιστοιχεί ανά κάτοικο συνολικά σε ασφάλιστρα. Από την επεξεργασία των στοιχείων, προκύπτει ότι ενώ το 1987 αντιστοιχούσαν 7.488 δραχμές ανά κάτοικο σε ασφάλιστρα, το 1992 το μέγεθος υπετριπλασιάστηκε (σημειώνοντας αύξηση 252%), φθάνοντας τις 26.385 δραχμές ανά κάτοικο! Αν επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε το αντίστοιχο μέγεθος εκφρασμένο σε δολάρια ΗΠΑ, θα δούμε ότι το 1987 κάθε κάτοικος δαπάνησε 55,29 δολάρια ΗΠΑ κατά μέσο όρο, ενώ το 1992 το αντίστοιχο ποσό έφθασε τα 138,35 δολάρια ΗΠΑ.

Η αλματώδης αύξηση του τζίρου των ασφαλιστικών εταιριών στον κλάδο ζωής και η απότομη στροφή των καταναλωτών από τη δημόσια στην ιδιωτική ασφάλιση, δεν είναι καθόλου άσχετη με την όλο και πιο χαμηλή ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουν τα κρατικά ασφαλιστικά ταμεία.Φαινόμενο, που αν μη τι άλλο ενισχύεται στο έπακρο από την ίδια την (αντι)κοινωνική πολιτική που εφάρμοσαν στο παραπάνω διάστημα οι κυβερνήσεις του δικομματισμού. Επιπλέον, οι ασφαλιστικές εταιρίες μπορούν στην κυριολεξία "να τρίβουν τα χέρια τους", αν ληφθεί υπόψη ότι πρόθεση, και επίσημα πλέον, της σημερινής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι να προχωρήσει σε ακόμη μεγαλύτερες περικοπές δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα ελέω Μάαστριχτ και στο όνομα της μείωσης των δημοσίων ελλειμμάτων.

Επίσης αποκαλυπτικά, για την ανάκαμψη που εμφανίζει η ιδιωτική ασφάλιση στη χώρα μας τη συγκεκριμένη εξαετία, είναι τα στοιχεία της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιριών, που αφορούν στο ποσοστό της εγχώριας παραγωγής ασφαλίστρων από πρωτασφαλίσεις σαν ποσοστό επί του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ). Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, το ποσοστό των ασφαλίστρων επί του ΑΕΠ, από 1,37% που ήταν το 1987 παρουσιάζει μία αλματώδη αύξηση τα επόμενα χρόνια, φθάνοντας το 2,11% το 1992! Μιλάμε δηλαδή για υπερδιπλασιασμό (αύξηση 137%) του ποσοστού ασφαλίστρων επί του ΑΕΠ στο διάστημα μόλις μιας εξαετίας. Ενδεικτικά είναι και τα στοιχεία που δείχνουν ότι ο ρυθμός μεγέθυνσης του κλάδου της Ιδιωτικής Ασφάλισης είναι σαφώς μεγαλύτερος της αύξησης του ΑΕΠ,που με τη σειρά του σημαίνει ότι αυξάνει συνεχώς το ειδικό βάρος του κλάδου στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας. Πρόκειται για το αποτέλεσμα της καρατόμησης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, στο οποίο επιδόθηκαν και συνεχίζουν να επιδίδονται με περισσή επιμέλεια οι εκάστοτε κυβερνήσεις του "δικομματισμού", διοχετεύοντας την ανασφάλεια του Ελληνα εργαζόμενου για το μέλλον το δικό του και της οικογένειας στα χέρια της "υγιούς" ιδιωτικής πρωτοβουλίας...