Ο πρωθυπουργός, με τη δογματική εμμονή που διακρίνει τον "εκσυγχρονιστικό" λόγο του "νέου" ΠΑΣΟΚ, έκανε ό,τι ακριβώς κάνει από την πρώτη στιγμή ανάληψης των διαχειριστικών καθηκόντων του. Επανέλαβε και ξαναεπανέλαβε ότι η λιτότητα συνεχίζεται και εντείνεται (τώρα θα δείτε τι θα πει λιτότητα, όπως έλεγε και ο Πάγκαλος σε ανύποπτο χρόνο), ενώ ταυτόχρονα διαβεβαίωσε τον ΣΕΒ και τις απανταχού πολυεθνικές πως η αύξηση της "κερδοφορίας" τους συνιστά ύψιστο κυβερνητικό μέλημα.

Επί του τελευταίου, δε, η κυβέρνηση έχει πλήθος αποδείξεων. Το γεγονός ότι στην έκθεση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών ομολογείται μεγαλοφώνως πως οι βιομήχανοι την πρώτη 5ετία εφαρμογής της πολιτικής του Μάαστριχτ σημείωσαν αύξηση κερδών της τάξης του 2.157% (!) πιστοποιεί την ειλικρίνεια των πρωθυπουργικών λόγων.

Οσο για τους υπόλοιπους, ας περιοριστούν στη χαρά να ακούν τον Κ. Σημίτη να τους λέει "σας ζητώ" να αναλάβετε "το κόστος της προσαρμογής", που "αφορά όλη την κοινωνία". Σε ό,τι αφορά το "κόστος", που πρέπει να πληρώσει ο λαός, δεν περιλαμβάνεται μόνο η οικονομική αφαίμαξη της ΟΝΕ, η οποία έχει κατρακυλήσει την αγοραστική δύναμη των μισθωτών και συνταξιούχων στα επίπεδα του 1982! Τους ζητείται να υποστούν το κόστος μιας ολομέτωπης επίθεσης αντιλαϊκού χαρακτήρα, που επεκτείνεται στο χώρο της αντιεκπαιδευτικής "μεταρρύθμισης", της περαιτέρω αντιδραστικοποίησης της Δημόσιας Διοίκησης, της αυταρχικής αιχμαλωσίας στα κυβερνητικά δόκανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του ξεθεμελιώματος των εργασιακών σχέσεων, των "θανατηφόρων" επεμβάσεων στο χώρο της υγείας...

***

Φυσικά, οι κυβερνώντες δεν είναι κουτοί. Ξέρουν ότι εκτός από τα "θεάματα" και τα "πανηγύρια"... Ολυμπιακών προδιαγραφών, χρειάζεται και λίγος "άρτος" για να αντιμετωπιστεί το κύμα της λαϊκής δυσαρέσκειας, την οποία παράγει μια πολιτική που κάνει "τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους". Γι' αυτό ήδη άρχισαν οι αναφορές στο 3ο "πακέτο" Σαντέρ, που θα αξιοποιηθεί για "να μπουκωθούν μερικά στόματα", η φιλολογία περί "ολυμπιακού χρήματος" που θα αρχίσει να κυκλοφορεί στην αγορά και, γενικώς, η προπαγάνδα του "θα γλείψετε κι εσείς κάτι από το κόκαλο"...

***

Η μικροϊμπεριαλιστική έπαρση του Κ. Σημίτη, που ανακήρυξε τον τόπο μας σε επίδοξο "εισβολέα" και "μητροπολίτη" στην "οικονομική ενδοχώρα" των Βαλκανίων, είναι συνώνυμη του τυχοδιωκτισμού του μεγάλου κεφαλαίου. Του μεγάλου κεφαλαίου, που θέλει να "πλιατσικολογήσει" στην περιοχή, να αναδειχτεί σε "γέφυρα" προέλασης των ΗΠΑ και των Βρυξελλών στα βόρεια σύνορά μας και που για να επιτύχει την εκπλήρωση των χρυσοκάνθαρων στόχων του, εμπλέκει τη χώρα σε έναν ανταγωνισμό για τη μετατροπή της σε "χωροφύλακα" των ιμπεριαλιστών στην περιοχή. Αυτοί οι ιμπεριαλιστικοί "μεγαλοϊδεατισμοί" έχουν αποδειχτεί ιστορικά ως αιτία μετατροπής των Βαλκανίων σε πυριτιδαποθήκη.

Οπως είναι αυτονόητο, αυτή η πολιτική έχει μέγιστη ανάγκη τη λειτουργία στο "φουλ" των μηχανισμών χειραγώγησης συνειδήσεων. Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός είπε ό,τι είπε στη Θεσσαλονίκη και μετά προχώρησε σε μια στημένη συνέντευξη Τύπου, απ' όπου απέκλεισε τα "ενοχλητικά" ΜΜΕ, για να μην του χαλάσουν τη "σούπα", είναι ενδεικτικό. Το γεγονός ότι ο αυταρχισμός γίνεται καθημερινά το συνώνυμο του περιβόητου "εκσυγχρονισμού", είναι συνεπής προέκταση της αντιλαϊκής πολιτικής. Μιας πολιτικής, που ο πολυμέτωπος χαρακτήρας της μόνο με ενιαία αντεπίθεση όσων την υφίστανται μπορεί και πρέπει να ανατραπεί.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Κ. Σημίτης "απείλησε" στη Θεσσαλονίκη τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους μεγαλοεργολάβους και τους λοιπούς "στυλοβάτες" του τόπου, ότι θα... υποστούν το κόστος της αγοράς κι άλλων θησαυροφυλακίων για να στριμώξουν τα υπερκέρδη τους