Στους πρόποδες της Πάρνηθας, σε μια έκταση 830 στρεμμάτων, η οποία ανήκει κατά 50% στο δημόσιο και 50% σε ιδιώτες, προβλέπεται να κατασκευαστεί το Ολυμπιακό Χωριό. Στην πραγματικότητα μιλάμε για μια μεγαλούπολη, ικανή να φιλοξενήσει μέχρι και 5.000 οικογένειες.

Σύμφωνα με τα σχέδια που είχε εκπονήσει ο καθηγητής πολεοδόμος Γιώργος Κανδύλης τη δεκαετία του '80, όταν η Αθήνα διεκδικούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 και στα οποία στηρίχτηκε ο φάκελος υποψηφιότητας για το 2004, 23 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας θα κατασκευαστούν 249.000 τ.μ. κτιριακών εγκαταστάσεων. Αναλυτικά, θα κατασκευαστούν 10.000 δωμάτια, εκ των οποίων τα 5.000 θα είναι μονόκλινα και άλλα τόσα δίκλινα. Συνολικά, στο Ολυμπιακό Χωριό θα φιλοξενηθούν στο δεκαπενθήμερο των αγώνων 15.000 άτομα, από τα οποία 10.000 θα είναι αθλητές κι 5.000 προπονητές και παράγοντες. Το μονόκλινο θα έχει εμβαδό 10,08 τ.μ. και το δίκλινο 17,60 τ.μ. Καθώς η ΔΟΕ απαιτεί να υπάρχουν στο Ολυμπιακό Χωριό τα πάντα, σε κάθε άτομο θα αναλογούν συνολικά 16.60 τ.μ. Μόνο για το φαγητό των αθλητών, προβλέπονται 6 ρεστοράν των 1.000 τ.μ., 3 των 3.000 τ.μ. και 7 των 500 τ.μ. Αν υπολογίσει κανείς ότι στο χώρο των 830 στρεμμάτων θα υπάρχουν επίσης, καταστήματα, χώροι προπόνησης, γήπεδο ποδοσφαίρου, κλειστό γυμναστήριο, πισίνα, κινηματογραφική και θεατρική αίθουσα, χώροι διασκέδασης, πάρκο, ταχυδρομείο, τράπεζες, χώροι για τις θρησκευτικές ανάγκες των αθλητών, θα αντιληφθεί ότι στην Πάρνηθα προβλέπεται να κτιστεί όχι ένα οποιοδήποτε χωριό.

Με βάση τον προϋπολογισμό που η Επιτροπή Διεκδίκησης κατέθεσε στη ΔΟΕ, το κόστος κατασκευής θα φτάσει τα 12 δισ. δρχ. με τιμές 1995, ενώ τα λειτουργικά έξοδα, πριν και στη διάρκεια των αγώνων, τα 22 δισ. δρχ. Τα ποσά αυτά είναι αστεία, μπροστά σε εκείνα που πραγματικά θα απαιτηθούν όχι μόνο για τις κτιριακές εγκαταστάσεις, αλλά και για τον περιβάλλοντα χώρο, εκτός κι αν δεχτεί κανείς ότι στη σημερινή Αθήνα μπορούν να κτιστούν σύγχρονες κατοικίες με κόστος 58.000 δρχ. το τετραγωνικό μέτρο.

Ο φάκελος υποψηφιότητας προβλέπει ότι η κατασκευή του Ολυμπιακού Χωριού θα χρηματοδοτηθεί από ιδιωτικά κεφάλαια, έναντι δικαιώματος πωλήσεως μετά τους Αγώνες. Ολα αυτά βέβαια στα χαρτιά, γιατί στην πράξη η ιδιωτική πρωτοβουλία το μόνο που έχει αποδείξει ότι γνωρίζει να κάνει στη χώρα μας, είναι να επενδύει ελάχιστα και να εισπράττει πολλαπλάσια. Καλοθελητές να επενδύσουν σε δημόσια γη και με την κυβέρνηση να αναλαμβάνει το κόστος των απαλλοτριώσεων του 50%, σίγουρα θα υπάρξουν. Κυκλοφορούν μάλιστα διάφορες φήμες ότι η κατασκευή θα ανατεθεί σε γερμανική εταιρία, η οποία θα εισάγει προκάτ κτίρια χαμηλού κόστους. Από τον τρόπο που η κυβέρνηση θα λύσει το συγκεκριμένο θέμα, το οποίο θα πέσει πρώτο στο τραπέζι των συζητήσεων, θα φανούν οι πραγματικές της προθέσεις για Ολυμπιακούς Αγώνες χωρίς ρεμούλες και αρπαχτές.

Το θέμα της κατασκευής και χρηματοδότησης του Ολυμπιακού Χωριού δεν έχει κλείσει, καθώς η ΔΟΕ δε δεσμεύει τη διοργανώτρια χώρα ως προς τον χαρακτηρισμό του έργου σε δημόσιο ή ιδιωτικό. Κάτω από ορισμένες συνθήκες και πίεση εκ μέρους των ενδιαφερόμενων φορέων και των πολιτικών δυνάμεων, το έργο μπορεί να αποτελέσει στοιχείο αναβάθμισης της ζωής 5.000 οικογενειών εργαζομένων.

Για την ιστορία του θέματος, το πρώτο Ολυμπιακό Χωριό, ουσιαστικά λειτούργησε το 1896 στην Αθήνα, όταν η οργανωτική επιτροπή των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων, χρησιμοποίησε το Ζάππειο για τη διαμονή των ξένων αθλητών. Επίσημα καθιερώθηκε το 1932 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες και έκτοτε έγινε συστατικό στοιχείο των εκάστοτε Ολυμπιακών Αγώνων.