ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΠΟΥΝΤΖΟΓΛΟΥ (Γιάγκος),Πειραιάς. Ενα από τα κυριότερα μελήματα της βασιλομεταξικής δικτατορίας της 4ης Αυγούστου ήταν και ο εξανδραποδισμός της νεολαίας. Γι' αυτό ίδρυσε οργάνωση φασιστικής νεολαίας την ΕΟΝ, με αρχηγό το γιο του βιομήχανου Ν. Κανελλόπουλου. Είχαν γράψει μάλιστα και τον εμετικό ύμνο τους, που άρχιζε έτσι: "Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα;".

Ο "Ριζοσπάστης" το 1938 - που εκδιδόταν σε βαθιά παρανομία - σε ένα φύλλο του σατιρίζοντας τον ΕΟΝίτικο "ύμνο" τον παραποίησε ως εξής:

Γιατί κρύβεται ο κόσμος και κρυφομιλάει πατέρα;/ Ποια φροντίδα τόνε δέρνει ποια τον κυνηγάει φοβέρα;/ Γιατί τον τριγυρίζουν όλες τούτες οι τσαλακωμένες μούρες;/ με κατεβαστά καπέλα και στα χέρια τους μαγκούρες;/ Γιατί σαν κι αυτή παιδί μου την καταραμένη μέρα του μεταξισμού η λέρα που εξαπλώθη στην Ελλάδα μόλεψε όλες τις πηγές./ Μάρανε παντού τα στάχυα και πληθύναν τα βατράχια/ κι είν' η χώρα μας γεμάτη από έλη και πληγές./ Μιαν ημέρα σαν ετούτη που την καταριούνται οι μάνες/ μερικοί πλιατσικολόγοι και καμπόσες καραβάνες/ με απάτη και με αίμα και με βοηθό το ψέμα/ καταλάβαν την αρχή./ Κι από τότε η εξουσία βασιλεύει των τραμπούκων/ ενώ πλήθη μαμελούκων παρελαύνουν σιωπηλά/ γιατί τάσκιαζ' η φοβέρα και τα πλάκων' η σκλαβιά./ Μιαν ημέρα σαν ετούτη 800 χρόνια τώρα/ μαύρη ερημιά θανάτου σκέπασε παντού τη χώρα./ Παραιτήθηκαν υποσχέσεις, λόγοι, όρκοι και τιμή/ κι έτσι δίχως αφορμή, απ' τη δόλια μας πατρίδα/ έφυγε χαρά κι ελπίδα και στο ντροπιασμένο χώμα/ όπου σκλάβος πια πατάς/ η σημαία κυματίζει μ' ένα "άρπαξε να φας".

Αυτό το γεγονός, μου θύμισε ένα ανέκδοτο που κυκλοφορούσε την περίοδο 1945-1946 μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας με το Νόμο περί "φυσικού και ηθικού αυτουργού". Κάποιος καροτσέρης αμαξάς πήγαινε με τ' αμάξι του στο κέντρο της πόλης σιγοτραγουδώντας. Κάποια στιγμή δίνει μια καμουτσιά στ' άλογο και αυτό άρχισε να τρέχει. Στη γωνιά του δρόμου παίζανε κάτι πιτσιρικάδες και τ' αμάξι χτυπάει ένα μικρό. Φωνές, κακό στη γειτονιά, κατάρες και αναθέματα στον καροτσέρη που χτύπησε το παιδάκι και γίνεται μήνυση στον καροτσέρη για "ανθρωποκτονία εξ αμελείας". Οταν ήρθε ο καιρός της δίκης και άρχισε η διαδικασία, η Πολιτική Αγωγή υποστήριξε ότι έφταιγε ο αμαξάς που ήταν στο "τσακίρ κέφι" έτρεχε και δεν πρόσεξε το παιδί. Ομως η υπεράσπιση στηρίχτηκε στο Νόμο περί "ηθικού και φυσικού αυτουργού" και τους κατατρόπωσε, λέγοντας ότι δεν ήταν ο καροτσέρης που πάτησε με τα πόδια του το παιδί, αλλά οι ρόδες του αμαξιού του. Αρα ο φυσικός αυτουργός του εγκλήματος ήταν οι... ρόδες του αμαξιού του, και όχι ο ίδιος αμαξάς! Κόκαλο το ακροατήριο.

Κάτι τέτοιο νομίζω συμβαίνει και τώρα, με τ' αυτοκίνητα.