Του Γιώργου ΠΟΝΤΙΚΟΥ*
Οπως αναφέρεται εισαγωγικά, οδηγούμαστε σε μια ουσιαστική αλλαγή της οργάνωσης εργασίας, μια μετάβαση από "άκαμπτα συστήματα παραγωγής", για μια ευέλικτη επιχείρηση.
Η λέξη που ξεχωρίζει μέσα σ' ένα κείμενο γραμμένο με την "ξύλινη γλώσσα" των κοινοτικών εγγράφων είναι η "ΕΥΕΛΙΞΙΑ". Θα τη συναντήσουμε σε κάθε παράγραφο Πράσινης Βίβλου όπως: "Η νέα οργάνωση της εργασίας αμφισβητεί τα βασικά θεμέλια πάνω στα οποία στηρίζονται η εργατική νομοθεσία και οι εργασιακές σχέσεις. Η πιθανή εξέλιξή τους είναι να περάσουν σε πιο ευέλικτα εσωτερικά σχήματα"... "Τα μισθολογικά συστήματα που εφαρμόζονται σήμερα αναπτύχθηκαν πριν από 40 - 50 χρόνια στα πλαίσια μιας ιεραρχικής οργάνωσης με άκαμπτο καταμερισμό εργασίας και εμποδίζουν σήμερα την εισαγωγή πιο ευέλικτων δομών στο εσωτερικό των επιχειρήσεων. Το περασμένο έτος το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ένα σημαντικό ψήφισμα που αφορά την ευελιξία του ωραρίου"... "Ο χρόνος σε ετήσια βάση, η επέκταση της μερικής απασχόλησης παρέχουν μεγαλύτερη ευελιξία όσον αφορά την οργάνωση της παραγωγής... " κ.ά.
Αγνοούν συνειδητά την καταστρατήγηση θεμελιωδών εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων όπως τις αλλεπάλληλες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τις λανθάνουσες μισθωτές σχέσεις εργασίας που φέρνουν τον μανδύα της σύμβασης έργου και εντάσσονται στην κατηγορία των "ελεύθερων" επαγγελμάτων, τους "δανεισμούς" εργαζομένων, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη μη εφαρμογή των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας.
Αλλωστε, το κλίμα αυτής της συνεργασίας που προκύπτει από τις συζητήσεις του "κοινωνικού διαλόγου" θα αποτελέσει για τους "Ευρωπαίους εταίρους", την πολιτική υπόσχεση της ελληνικής πλευράς για την εφαρμογή των κατευθυντήριων γραμμών που θα χαράξει η Διάσκεψη Κορυφής του Λουξεμβούργου (20 - 21 Νοέμβρη).
Οσο και αν προσπαθήσουν οι κοινοτικοί ιθύνοντες, οι επιτελείς και οι υποτελείς της κυβερνητικής πολιτικής για να επιβάλλουν την "πράσινη" ευελιξία, είναι σίγουρο ότι θα συναντήσουν την ισχυρή αντίσταση των εργαζομένων καθώς οι κατακτήσεις των 80 τελευταίων χρόνων έχουν γραφτεί με το άλικο χρώμα των αγωνιστών της τάξης μας.
Στο επόμενο διάστημα θα εξελιχθούν σκληροί ταξικοί αγώνες για διεκδικήσεις αιτημάτων. Και αυτό το γνωρίζει η άρχουσα τάξη, όπως γνωρίζει ότι δεν εξαφανίστηκε ο "κόκκινος κίνδυνος".