Νέες προκλητικές αξιώσεις για τη χρηματοδότηση των μεγάλων έργων προβάλλει το κατασκευαστικό κύκλωμα, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο των συγκαλυμμένων απειλών, ότι αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν ικανοποιήσει τις νέες του απαιτήσεις έργα δε γίνονται. Είναι εμφανές πλέον ότι ο κύκλος εκβιασμών και διαπλοκών πολιτικοοικονομικών συμφερόντων που ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια με αφορμή την ανάθεση των μεγάλων έργων της χώρας, όχι μόνο δεν έκλεισε, αλλά συνεχίζεται και σήμερα. Μοναδικό βέβαια θύμα ο ελληνικός λαός, ο οποίος θα κληθεί να πληρώσει τον τελικό λογαριασμό.

Οι νέες "αιτιάσεις" των κατασκευαστών για τον τρόπο χρηματοδότησης συγκεκριμένων έργων (Σταυρός - Ελευσίνα, Ρίο - Αντίρριο) προβλήθηκαν χτες στο πρωτοσέλιδο, ανυπόγραφο, άρθρο της οικονομικής εφημερίδας "Κέρδος", συμφερόντων Λιακουνάκου.Ο τελευταίος, εκτός από ιδιοκτήτης της εφημερίδας, έχει αναπτύξει και άλλες δραστηριότητες ως έμπορος όπλων, συμμετοχή σε κατασκευαστικά έργα του δημοσίου. Αποτελεί επίσης κοινό μυστικό, ότι έχει στενές σχέσεις με τους ομίλους επιχειρήσεων Κόκκαλη,Μπόμπολα κλπ.

Ο συντάκτης του άρθρου, αφού υποστηρίζει ότι οι ελληνικές εμπορικές τράπεζες... δεν έχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν τις εταιρίες που έχουν αναλάβει τα έργα, ρίχνει την ιδέα της έκδοσης ιδιωτικών ομολόγων (προφανώς από τις ίδιες τις κατασκευαστικές εταιρίες). Το θέμα όμως, κατά την άποψή του συντάκτη του συγκεκριμένου άρθρου, σκοντάφτει στο σημερινό φορολογικό καθεστώς έκδοσης ιδιωτικών ομολογιακών δανείων. Θεωρείται δηλαδή "εμπόδιο" το γεγονός ότι η απόδοσή τους (οι τόκοι) φορολογούνται με συντελεστή 20%, ενώ τα έσοδα που προσπορίζεται κάποιος κάτοχος ιδιωτικών ομολόγων, θεωρούνται εισόδημα και φορολογούνται στη φορολογική του δήλωση με βάση την κλίμακα... Ζητούν εμμέσως πλην σαφώς την τροποποίηση του φορολογικού καθεστώτος έκδοσης ιδιωτικών ομολογιακών δανείων... γιατί αυτός είναι ο βασικός λόγος που έργα όπως αυτά του Σταυρού - Ελευσίνας και Ρίου - Αντίρριου καθυστερούν... Απειλούν, μάλιστα, ότι αν δεν υπάρξει αλλαγή του φορολογικού καθεστώτος... η μόνη λύση για να προχωρήσουν τα έργα αυτά είναι να εξασφαλιστεί χρηματοδότηση από ξένες τράπεζες οι οποίες θα έχουν ανάλογα οφέλη...

Στην προκειμένη περίπτωση προκύπτουν τεράστιες ευθύνες για την κυβέρνηση, η οποία:

• Υιοθέτησε το σύστημα της "αυτοχρηματοδότησης" των μεγάλων έργων, δηλαδή την ιδιωτική μακροχρόνια εκμετάλλευση των έργων αυτών, όταν ολοκληρωθούν, άλλα οι ιδιώτες κατασκευαστές συμμετέχουν στην κατασκευή με ένα 8% - 10% του συνολικού κεφαλαίου, ενώ τα υπόλοιπα είναι συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου και της Κοινότητας, δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και από ιδιωτικές τράπεζες, συνήθως με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.
• Από το ίδιο το κείμενο των κατασκευαστών προκύπτει ότι η κυβέρνηση τους ανέθεσε τα συγκεκριμένα έργα (Σταυρός - Ελευσίνα και Ρίο - Αντίρριο) τη στιγμή που υπήρχαν αρνητικές εκθέσεις σκοπιμότητας (περίπτωση Ρίου - Αντίρριου) ενώ σήμερα αποδεικνύεται ότι δεν είχε διασφαλιστεί από πού θα αντληθούν τα απαιτούμενα κεφάλαια.
• Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να χαθούν δεκάδες δισεκατομμύρια από μικροεπενδυτές. Και αυτό θα συμβεί αν κυβέρνηση και εταιρίες προωθήσουν τη λύση της έκδοσης ιδιωτικών ομολόγων. Με δεδομένη την αφερεγγυότητα των κατασκευαστών, ο κίνδυνος να χαθούν χρήματα ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων είναι υπαρκτός.