Η συναλλαγματική κρίση, που εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη, αναδείχνει με επώδυνο για τη χώρα και τους εργαζόμενους τρόπο τις τεράστιες ευθύνες που επωμίζεται η κυβέρνηση - και όσοι πιστά την παρακολουθούν - στην πορεία της πλήρους μετατροπής της χώρας σε ξέφραγο αμπέλι για τις πολυεθνικές.

Δυο - τρεις μέρες συναλλαγματικής αναταραχής ήταν αρκετές ώστε να αποκαλυφθεί τι κρύβεται πίσω από τα "παχιά λόγια" των κυβερνώντων για τη δήθεν καλή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και την ακόμα καλύτερη τροχιά στην οποία κινείται. Το μόνο κατόρθωμά τους φαίνεται πως είναι η εξασφάλιση κάποιας καλής απεικόνισης ορισμένων οικονομικών δεικτών, πίσω από τους οποίους, όμως, εκτός από την ανάλγητη και κλιμακούμενη αντιλαϊκή πολιτική, κρύβεται μια συνεχώς διευρυνόμενη κρίση της παραγωγικής βάσης της χώρας. Η συνεχής υποβάθμιση του παραγωγικού δυναμικού, η πολιτική εκχώρησης πλήρους ασυδοσίας στις πολυεθνικές, με το πρόσχημα της "ελεύθερης" κίνησης κεφαλαίων, η προσπάθεια λογιστικής αντιμετώπισης των δημοσίων ελλειμμάτων και του εξωτερικού χρέους, η αποχή από κάθε πολιτική και μέτρο που θα εξασφάλιζε σε κάποιο ικανοποιητικό βαθμό την πραγματική ανάπτυξη, η ταύτιση της ίδιας της ανάπτυξης με τα προσφερόμενα κέρδη προς το μεγάλο κεφάλαιο, όλα αυτά αποδεδειγμένα πλέον καθιστούν τη χώρα και την οικονομία της διάτρητη στις επιδιώξεις και τις παρεμβάσεις του μεγάλου κερδοσκοπικού κεφαλαίου. Επιδιώξεις που κύρια απευθύνονται στις χώρες με οξυμένα οικονομικά προβλήματα και με κυβερνήσεις διατεθειμένες να υποκύψουν στις επιδιώξεις αυτές και οι οποίες μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με την εφαρμογή μιας άλλης, πραγματικά αναπτυξιακής, προς όφελος του συνόλου του λαού πολιτικής, της μόνης ικανής να θωρακίσει τη χώρα από τις άνομες ορέξεις και επιθέσεις του μεγάλου πολυεθνικού κεφαλαίου.

Τα νύχια που δείχνουν αυτές τις μέρες οι διεθνείς κερδοσκόποι, οι εκπρόσωποι δηλαδή της διεθνούς χρηματιστικής ολιγαρχίας, δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως ένα επεισόδιο με τέλος. Οσο η κυβέρνηση περιορίζει το εύρος της πολιτικής της ανάμεσα στη λογική "ή διολίσθηση της δραχμής, ή υψηλά επιτόκια", τόσο οι προοπτικές της οικονομίας θα βολοδέρνουν ανάμεσα στους κερδοσκόπους, που προσβλέπουν σε κέρδη από την υποτίμηση, και τους συναδέλφους τους, οι οποίοι καραδοκούν να εισβάλουν ως επίσημοι τοκογλύφοι - δανειστές. Από εκεί και πέρα, σε κάθε περίπτωση τα σπασμένα θα καλείται να τα πληρώσει ο ελληνικός λαός, πρώτα και κύρια οι εργαζόμενοι.

Κόντρα βέβαια στην κοινή λογική, οι "εκσυγχρονιστές" όχι μόνο επιμένουν στην αδιέξοδη πολιτική τους, αλλά με τη μεγαλύτερη δυνατή θρασύτητα προετοιμάζουν το έδαφος για νέα αντιλαϊκά μέτρα, με το επιχείρημα της ανάγκης αντιμετώπισης της κατάστασης που δημιουργήθηκε εξαιτίας ακριβώς της πολιτικής που ασκούν...