Τις τελευταίες αντιλαϊκές πινελιές στην οικονομική πολιτική βάζουν πια οι κυβερνώντες καθώς αύριο κατατίθεται στη Βουλή ο προϋπολογισμός για το 1998. Το πρωί θα προηγηθεί συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου το οποίο υποτίθεται πως θα εγκρίνει τον υπό κατάθεση προϋπολογισμό. Μια συνεδρίαση που γίνεται μόνο για τους τύπους αφού οι σχετικοί τόμοι του προϋπολογισμού θα είναι ήδη τυπωμένοι και οι υπουργοί απλά θα περιοριστούν στο να εκφράσουν τη... σύμφωνη γνώμη τους.

Με αιχμή τις επιπτώσεις από τη συναλλαγματική κρίση που η κυβέρνηση ξεδιάντροπα επιχειρεί να εκμεταλλευτεί κατά το μέγιστο δυνατόν και σύμφωνα με πληροφορίες που εκπορεύονται από τα κυβερνητικά επιτελεία ήδη ολοκληρώθηκαν οι τελευταίες προσαρμογές των μεγεθών του προϋπολογισμού, ενώ αύριο αναμένεται να δοθεί και η τυπική έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου.

Πετώντας και το τελευταίο φύλλο συκής η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εκτιμάται ότι θα παρουσιάσει έναν προϋπολογισμό περισσότερο αντιλαϊκό, επαχθή από όσους έχουν γνωρίσει μέχρι σήμερα οι εργαζόμενοι. Σ' αυτά τα πλαίσια:

• Οι αυξήσεις εξαιτίας του 2% και 2% που οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης διέδιδαν ότι θα αποτελέσουν την εισοδηματική πολιτική του 1998, κρίθηκαν... υπερβολικές και θεωρούνται παρελθόν. Στη θέση τους είναι πιθανό να ανακοινωθεί εφάπαξ ονομαστική αύξηση 2,5% από την αρχή του χρόνου. Ασφαλώς πρόκειται για πρωτόγνωρο εμπαιγμό σε βάρος εκατομμυρίων εργαζομένων και συνταξιούχων, αντάξιο του 0% και 0% ίσον 14% της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
• Μειώνονται από 6,3% που είχε αποφασιστεί αρχικά, σε επίπεδα κάτω του 5% και οι πρωτογενείς δαπάνες του προϋπολογισμού (πρόκειται για δαπάνες που προκύπτουν μετά την αφαίρεση των δαπανών για τους τόκους εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους), πολλές από τις οποίες προορίζονται για την κάλυψη κοινωνικών, προνοιακών και ασφαλιστικών αναγκών.
• Οι τόκοι εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους για το 1998 μετά τις τελευταίες νομισματικές αναταράξεις, αυξάνουν κατά 100 δισ. δραχμές, από 3,1 τρισ. δραχμές σε 3,2 τρισ. δραχμές, ενώ αναπροσαρμόζεται και το μεσοσταθμικό επιτόκιο δανεισμού του ελληνικού δημοσίου από 8,5% αρχικά σε 8,9%.

Πάντως στο θέμα των επιπτώσεων που θα υπάρξουν στις δαπάνες εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους το 1997, από τη νομισματική κρίση, η κυβέρνηση, προκειμένου να δικαιολογήσει την επίθεση κατά των λαϊκών εισοδημάτων καταφεύγει στην εξής λαθροχειρία. Αποσιωπά το γεγονός ότι κατά το δεκάμηνο Γενάρη - Οκτώβρη 1997 υπήρξε "κέρδος" περίπου 250 δισ. δραχμές, λόγω γρηγορότερης αποκλιμάκωσης των επιτοκίων δανεισμού του δημοσίου, από τους ρυθμούς που είχαν προβλεφθεί. Ποσό το οποίο "ξεχνούν" και αναφέρουν μόνο τις εκτιμήσεις για τις ζημιές που θα υπάρξουν από τη νομισματική αναταραχή.