Καθ' όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων των εμποροϋπαλλήλων και των μικρομεσαίων εμπόρων το Νοέμβρη και Δεκέμβρη του '96 και τους δύο πρώτους μήνες του '97, ξεδιπλώθηκε μια πρωτοφανής επίθεση εναντίον τους από εργοδότες και κυβέρνηση, με την επιστράτευση αστυνομίας, ΜΑΤ, ακόμα και εισαγγελέων. Η κυβέρνηση πιστή στον προσανατολισμό της εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου - του εμπορικού στην προκειμένη περίπτωση - από την πρώτη στιγμή τάχθηκε ξεκάθαρα υπέρ του.

Η διαβόητη συμφωνία λειτούργησε αποκλειστικά ως ανάχωμα στη συσπείρωση και τη συλλογική δράση των εργαζομένων. Από την περασμένη Πέμπτη ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας άρχισε νέο γύρο κινητοποιήσεων για το ωράριο, καταγγέλλοντας ότι αυτό καταστρατηγείται συστηματικά, ενώ η επιστολή ΣΕΣΜΕ, ΣΕΛΠΕ και ΕΣΕΕ σηματοδοτεί τη νέα τους επίθεση.

Η γραμματέας του Συλλόγου Μαρία Τσαγκατάκη μίλησε στο "Ρ" για τα θέματα που άπτονται του ωραρίου και γενικότερα της κατάστασης που επικρατεί στο εμπόριο. Ξεκινάει τη συζήτησή μας κάνοντας την επισήμανση: "Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι η συμφωνία δεν άγγιξε καθόλου κυρίαρχα για μας θέματα, όπως είναι οι εργασιακές σχέσεις. Ηταν έξω από τα αιτήματά μας". Και συνεχίζει τονίζοντας: "Ισχυρίζονται ότι έβαλε κάποιο πλαίσιο, αλλά κοιτάχτε τι γίνεται. Από τη μια έχουμε το θερινό ωράριο από Μάρτη έως Οκτώβρη, παράταση δηλαδή 8 μήνες το χρόνο. Από την άλλη τους άλλους 4 μήνες έχουμε χειμερινό ωράριο, αλλά έχουμε επίσης γιορτές ή εκπτώσεις, οπότε και πάλι παράταση. Επίσης, δεκάδες αποφάσεις νομαρχιών. Δεν καταλαβαίνω πού είδαν το "πλαίσιο", για τι πλαίσιο μιλάνε; Γίνεται ένας χαμός με το θέμα του ωραρίου και θέλω να επισημάνω εδώ τις ευθύνες της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας που δέχτηκε αυτή τη συμφωνία. Μάλιστα, χρησιμοποίησε τη δυνατότητα που δίνει η συμφωνία για τοπικά μικρότερα ωράρια, ώστε να βάλει φρένο στο ενδεχόμενο πανελλαδικής συσπείρωσης".

Η συνδικαλίστρια συνεχίζει κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου, αφού όπως τονίζει: "Οι μεγαλοεργοδότες αρχίζουν και πάλι την επίθεσή τους, λοξοκοιτώντας την αργία της Κυριακής. Οι οδηγίες της Κομισιόν είναι σαφέστατες. Μιλάνε για εργάσιμη βδομάδα 7 ημερών. Η κυβέρνηση Σημίτη λέει για διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση. Δηλαδή, όσους μήνες έχει δουλιά θα δουλεύουμε 15 ώρες τη μέρα, όταν δεν έχει πέντε ώρες. Στην πρώτη περίπτωση δε θα μας πληρώνουν βέβαια υπερωρίες και στη δεύτερη για 8ωρο. Αρα, όλοι ωρομίσθιοι. Να σημειώσω εδώ ότι αν η επίθεση για παράδειγμα στην Κυριακή, γίνεται στο χώρο του εμπορίου δε θα σταματήσει εκεί. Αν δουλέψουν τα καταστήματα, θα δουλέψουν οι παραλαβές, οι αποθήκες, οι τράπεζες, σταδιακά όλα. Οι καταναλωτές είναι και αυτοί εργαζόμενοι και πρέπει να το καταλάβουν. Και επιτέλους ας σταματήσουν να επικαλούνται την εξυπηρέτηση των καταναλωτών. Το θέμα είναι αν ο κόσμος έχει τη δυνατότητα να ψωνίσει, αν έχει χρήματα, που δεν τα έχει, θα βρει χρόνο να ψωνίσει. Οι εργαζόμενοι να καταλάβουν ότι όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού τους θα καεί και το δικό τους".

Καταλήγοντας μας λέει με έμφαση: "Ο αγώνας θα συνεχιστεί. Και πρέπει να μας συντροφεύσουν εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι έμποροι και καταναλωτές. Τους καλούμε όλους να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις και να διεκδικήσουμε: Κατάργηση του ωρομισθίου και της μερικής απασχόλησης. Δευτέρα - Τετάρτη - Σάββατο κλείσιμο το αργότερο στις 3.30. Ωράριο σε εθνικό επίπεδο, που να καθορίζει συγκεκριμένο κλείσιμο και άνοιγμα των καταστημάτων χειμώνα - καλοκαίρι. Νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας. 35ωρο - 7ωρο - 5ήμερο με βελτίωση αποδοχών και κοινωνικών παροχών. Πιστεύουμε ότι γύρω απ' αυτά τα αιτήματα μπορούν και πρέπει να συσπειρωθούν ευρύτερες δυνάμεις".

Βάσω ΝΙΕΡΗ