Κέρδη σημαίνουν ανταγωνιστικότητα, αποδιάρθρωση εργασιακών σχέσεων και μείωση του κόστους (κατά προτίμηση εργατικού). Με αυτό το τρίπτυχο επιτυχίας βαδίζουν από την πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους - με τη συγκατάβαση της κυβέρνησης του "εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ" - στα "Τσιμέντα Χαλκίδας" οι Ιταλοί της Κονγκρέτουμ (θυγατρική της "Καλτσεστρούτσι") και με αυτό συνεχίζουν σχεδόν δύο χρόνια μετά. Το ερώτημα όμως που πρέπει να απαντηθεί, είναι αν από αυτή τη διαδικασία ωφελήθηκαν οι 750 εργαζόμενοι της τσιμεντοβιομηχανίας και αν το ξεπούλημά της ωφέλησε την παραγωγική βάση της χώρας. Ξεκινώντας από το τελευταίο, ο κάθε καλόπιστος παρατηρητής διαπιστώνει ότι η πώληση των "Τσιμέντων Χαλκίδας", που ακολούθησε αυτήν του ξεπουλήματος της ΑΓΕΤ, ολοκλήρωσε το έγκλημα που είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση της ΝΔ το 1992 - 93. Και τούτο για δύο πολύ ουσιαστικούς λόγους: Πρώτον, ο όμιλος ΑΓΕΤ στον οποίο εντάχθηκαν και τα "Τσιμέντα Χαλκίδας", μπορούσε να αποτελέσει βασικό στήριγμα της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, με βασικό ρόλο σ' αυτή του δημοσίου τομέα της οικονομίας. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε "έρμαια" των διαθέσεων του ξένου κεφαλαίου και του Καρτέλ του τσιμέντου, ασχέτως αν προς το παρόν οι Ιταλοί της "Καλτσεστρούτσι" "κρατάνε κάποιες αποστάσεις" από τις αποφάσεις του. Δεύτερον, όπως δείχνουν τα στοιχεία (ισολογισμοί), τα κέρδη του ομίλου, βαδίζουν από το καλό στο καλύτερο. Οι πωλήσεις του ομίλου ΗΡΑΚΛΗΣ κατά το 9μηνο (Γενάρης - Σεπτέμβρης '97) παρουσίασαν αύξηση κατά 30,4% και έφθασαν συνολικά το ποσόν των 108,7 δισεκατομμυρίων δραχμών έναντι 83,4 δισεκατομμυρίων της αντίστοιχης περυσινής περιόδου. Τα κέρδη του ομίλου προ φόρων ανήλθαν σε 13 δισεκατομμύρια δραχμές στο ίδιο διάστημα του 1997 έναντι κερδών 10 δισεκατομμυρίων δραχμών της αντίστοιχης περυσινής περιόδου του προηγούμενου έτους (αύξηση 29,9%). Στα προαναφερθέντα ποσά συμπεριλαμβάνεται η θυγατρική εταιρία "Τσιμέντα Χαλκίδας" που αποκτήθηκαν από την ΑΓΕΤ το Νοέμβρη του '96. Σημαντική οικονομική ανάπτυξη το ίδιο διάστημα (Γενάρης - Σεπτέμβρης '97) παρουσίασαν και τα "Τσιμέντα Χαλκίδας", των οποίων οι πωλήσεις ανήλθαν σε 25,2 δισεκατομμύρια δραχμές σημειώνοντας αύξηση κατά 19,7% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο, ενώ την ίδια περίπου περίοδο τα κέρδη προ φόρων ανήλθαν σε 414 εκατομμύρια δραχμές σε σύγκριση με τη ζημιά των 4,035 εκατομμυρίων που παρουσίασαν το αντίστοιχο εννιάμηνο του 1997.

Τρελά κέρδη λοιπόν για τους Ιταλούς ιδιοκτήτες που θα μπορούσε, επαναλαμβάνουμε, να είναι και του ελληνικού δημοσίου, αλλά και "τρελές" θυσίες για τους εργαζόμενους που: Εξ αρχής κλήθηκαν να προσφέρουν - συναινώντας - στη "νέα" στρατηγική των νέων ιδιοκτητών που απέβλεπε στην αναδιάρθρωση (βλέπε αποδιάρθρωση) των εργασιακών σχέσεων, στη μείωση του κόστους (οι καπιταλιστές εννοούν πάντα το εργατικό), με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης της επιχείρησης. Οχι όμως για να πάρουν μερίδιο από την πίτα και οι εργαζόμενοι, αλλά για να είναι ανταγωνιστική η επιχείρηση και να προσφέρει περισσότερα κέρδη στον κεφαλαιοκράτη.

Στηρίγματα σ' αυτή την αντεργατική επίθεση των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου εκτός της κυβέρνησης, αποδείχτηκαν και οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ στην ΑΓΕΤ και τα "Τσιμέντα Χαλκίδας" που δεν έχουν φέρει αντιρρήσεις στη "λογική" των Ιταλών. Ετσι στους δύο κυριότερους στόχους της "Καλτσεστρούτσι", δηλαδή τη συρρίκνωση του προσωπικού στον όμιλο και την αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, είναι και να επιτευχθεί συναίνεση. Γίνεται φανερό λοιπόν ότι μπροστά σ' αυτή τη συναινετική επίθεση κυβέρνησης - "Καλτσεστρούτσι" - συνδικαλιστικών φορέων και το ψευτοδίλλημα "δεχτείτε τις οικειοθελείς αποχωρήσεις, για να μην προχωρήσουμε σε απολύσεις", που καλλιεργούν, επιβάλλεται να δοθεί απάντηση συλλογικά, ενωτικά και αγωνιστικά. Οι ταξικές δυνάμεις επιμένουν: καμιά υποχώρηση από κατακτήσεις και δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί με θυσίες και αγώνες, απόρριψη των ψευτοδιλημμάτων.