Με συγχωρείς

μα είσ' αγύριστο

κεφάλι,

αφού, Χριστούλη μου,

γεννήθηκες και πάλι,

τι ήρθες σ' ένα κόσμο

όπου, ξέρεις,

πως κυβερνούν

ο Ιούδας κι ο Ιαβέρης,

τι ήρθες, βλογημένε,

εδώ κάτω,

στον κόσμο μας

το σκάρτο, τον Πιλάτο!

Με συγχωρείς,

μα τι ζητάς μέσα

στο στάβλο,

στον κόσμο μας

τον ψεύτικο, το φαύλο,

που τελειώνει,

που αδικεί, αρπάζει

και σταυρώνει,

που παραπέμπει

απ' τον Αννα στον Καϊάφα,

την έκανες, Χριστούλη μου,

τη γκάφα!

Ο οίστρος