Από τον Δ. Παπαχρήστο πήραμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή:

"Προς τη Διεύθυνση της Εφημερίδας "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ"

Αθήνα 8.1.1998

Στην εφημερίδα σας επί δέκα ημέρες δημοσιεύτηκαν άρθρα με τον τίτλο: "Ο Πλουμπίδης. Εμείς και οι άλλοι. Η τραγική μοίρα του υπόθεση ανίερης εκμετάλλευσης".

Τα άρθρα υπογράφονται από τον κ. Γιώργη Μωραϊτη, αλλά προφανώς αποτελούν τις θέσεις και απόψεις της πολιτικής ηγεσίας του ΚΚΕ.

Μέσα από τα μακροσκελέστατα αυτά άρθρα προσπάθησα να ξεχωρίσω ποιο ήταν το ουσιαστικό τους περιεχόμενο και ποιοι ήταν οι πραγματικοί στόχοι αυτών που εμπνεύστηκαν και συνέταξαν αυτά τα άρθρα.

Ετσι ξεχώρισα επτά (7) κύρια σημεία:

1. Στρέφονται με απαράδεκτο και συκοφαντικό τρόπο κατά επωνύμων και πολύ γνωστών δημοσιογράφων, εμφανίζοντάς τους σαν "καλοπληρωμένους" κονδυλοφόρους, που ασχολήθηκαν και σχολίασαν το βιβλίο μου "Ν. Πλουμπίδης - Ντοκουμέντα" με μοναδικό στόχο και σκοπό, όπως ισχυρίζεται ο "Ριζοσπάστης", να συκοφαντήσουν και βλάψουν το ΚΚΕ.

Ιδια θέση έχει εκφράσει και το μέλος του ΠΓ του ΚΚΕ Σπύρος Στριφτάρης, μιλώντας στις 7.9.97 σε εκδήλωση για τον Πλουμπίδη στον τόπο εκτέλεσής του, όπου αναφέρθηκε σε "καλοπληρωμένους κονδυλοφόρους από τους μεγαλοεκδότες και μεγαλοκαναλάρχες...".

2. Επαναλαμβάνουν για μια ακόμη φορά τη γνωστή από το 1975 μέχρι σήμερα στερεότυπη δημοσίευση κάθε χρόνο, στην επέτειο εκτέλεσης του Ν. Πλουμπίδη, επαίνων για τον ηρωισμό και την πίστη του Πλουμπίδη στο ΚΚΕ. Επαίνων, που στην πραγματικότητα αποβλέπουν στο να αποκρύψουν την ουσία της τραγικής υπόθεσης Πλουμπίδη, να παρασιωπήσουν τις ευθύνες των ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ, τόσο στην περίοδο της ζαχαριαδικής ηγεσίας, όσον και των μεταζαχαριαδικών ηγεσιών και, τέλος, παρουσιάζοντας την ηρωική μορφή του Πλουμπίδη, αποβλέπουν στο να αποφύγουν την αναγκαία πολιτική ανάλυση των γεγονότων, που οδήγησαν στη βρωμερή καταγγελία του Πλουμπίδη σαν "χαφιέ και από 27ετίας πράκτορα του εχθρού"...

3. Φανερά και χωρίς δισταγμό θέτουν θέμα αποκατάστασης του Ζαχαριάδη: "Ηρωα δεσμώτη του χιτλερικού Νταχάου. Ηγέτη στον ηρωικό τρίχρονο ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ. Δυστυχώς και αυτός είχε άδοξο τέλος. Και πρέπει κάποτε να αποκατασταθεί".

Για τις συνθήκες κράτησης του Ζαχαριάδη (που δεν έμενε στο στρατόπεδο), παραπέμπω στο βιβλίο του Γιάννη Ιωαννίδη, σελ. 249.

Ξεχνάνε οι συντάκτες των 10 άρθρων (και ο Γ. Μωραϊτης) ότι ο Ζαχαριάδης έχει καταδικαστεί αμετάκλητα από την 7η ολομέλεια του ΚΚΕ του 1964, η οποία, μεταξύ άλλων, διαπίστωσε ότι ο Ζαχαριάδης "οδήγησε το 1949 το κόμμα και το κίνημα στην ήττα, στην απομόνωση και τη διάλυση και έκανε όλες εκείνες τις ενέργειες που συντέλεσαν στο να πραγματοποιηθεί το σχέδιο που κατάστρωσαν η ελληνική αντίδραση και Αγγλοαμερικανοί καταχτητές".

Οσο για τον "Βάρδο του ιστορικού ανοιχτού γράμματος από το μπουντρούμι της Ασφάλειας στον αντιφασιστικό Πόλεμο του 1940", σας υπενθυμίζω ότι η Γ Διεθνής (της οποίας ήταν τμήμα το ΚΚΕ) με απόφασή της στις 10 Γενάρη 1941, καταδίκασε σαν λαθεμένη τη θέση του Ανοιχτού Γράμματος του Ζαχαριάδη και, στην ουσία, ενέκρινε τη στάση του Ν. Πλουμπίδη.

Με το δεύτερο γράμμα "Προς Μεταξάν, Πρωθυπουργόν", που έστειλε στις 26.11.1940 ο Ζαχαριάδης, αλλά δεν το δημοσίευσε ο Μανιαδάκης, στην ουσία ανέτρεψε το πρώτο γράμμα του και πήρε θέση παραπλήσια προς την άποψη του Πλουμπίδη. Αποδεικνύοντας, έτσι, ότι η αρχική του θέση ήταν λαθεμένη και σωστή ήταν η θέση του Πλουμπίδη.

4. Αποφεύγεται συστηματικά στα 10 αυτά άρθρα η αναφορά στην ουσία των πολύτιμων σημειωμάτων του Πλουμπίδη και τη σημασία τους για τη διευκρίνιση και διερεύνηση της ιστορίας του ΚΚΕ, αλλά και της ειδικής σημασίας τους στη διερεύνηση της Ιστορίας της Ελλάδας, της περιόδου 1940 - 1952.

Στο 8ο άρθρο σας αναφέρεται ότι το ΚΚΕ: "Ο,τι γραφτό υλικό άφησε ο αείμνηστος σύντροφος το θεωρεί πολύτιμη παρακαταθήκη. Θα διαφυλαχτεί. Θα ταξινομηθεί και θα αξιοποιηθεί με την ολοκλήρωση των Αρχείων του κόμματος. Θα έχει τη θέση του στη μελέτη της ιστορίας του ΚΚΕ".

Και διερωτώμαι: Πέρασαν ήδη 45 χρόνια από τότε που έγραψε τα σημειώματά του ο Πλουμπίδης. Μήπως χρειάζεται ακόμη μισός αιώνας, για να γίνει ταξινόμησή τους και αξιοποίησή τους; Και εν τω μεταξύ να παραμένουν στο σκοτάδι ή να παραποιείται η ιστορία;

5. Με επιλεγμένη αναφορά σε μερικά μόνον σημεία των σημειωμάτων και με αυθαίρετη παρερμηνεία τους, γίνεται συστηματική προσπάθεια να αποκρυβεί το πραγματικό τους περιεχόμενο, και να πειστούν οι αναγνώστες του "Ριζοσπάστη" ότι δεν είχα εγώ το δικαίωμα να δημοσιεύσω αυτά τα σημειώματα. Είναι προφανές ότι η ηγεσία του κόμματος ενοχλήθηκε βαθύτατα για τη δημοσίευση των σημειωμάτων του Πλουμπίδη, γιατί επιθυμία της και επιδίωξή της ήταν να μείνει εφτασφράγιστη η ουσία της υπόθεσης Πλουμπίδη. Να αποφευχθεί η σε βάθος ανάλυση των αιτίων που προκάλεσαν αυτή τη θλιβερή υπόθεση. Γιατί μια τέτοια ανάλυση, θα οδηγούσε αναγκαστικά και σε πλήρη και σε βάθος διερεύνηση της πολιτικής του ΚΚΕ στα έτη 1940 - 1952 και σε αποκάλυψη των αιτίων, που αρχικά οδήγησαν στην παράδοση της εξουσίας το 1944 στους Αγγλους ιμπεριαλιστές και στην ντόπια αντίδραση, και αργότερα οδήγησαν "το 1949 το κίνημα στην ήττα, στην απομόνωση και τη διάλυση...".

Γι' αυτό καταφέρεστε εναντίον μου ότι δεν είχα εγώ το δικαίωμα να δημοσιεύσω τα γράμματα του Πλουμπίδη.

Από τα αποσπάσματα των σημειωμάτων του Πλουμπίδη, που δημοσιεύονται στο 9ο άρθρο σας προκύπτει σαφώς το πόσο αστήρικτο είναι το επιχείρημά σας:

Στα σημειώματα που αποσπάσματά τους δημοσιεύσατε στα άρθρα σας, ο Πλουμπίδης γράφει:

α) "... να παραδοθούν στο Πολιτικό Γραφείο του κόμματος όποτε αυτό καταστεί δυνατόν, αλλά να μην μάθει κανείς άλλος ΠΙΟ ΠΡΙΝ την ύπαρξη αυτών των σημειωμάτων".

β) "... Αυτά που σου στέλνω δεν πρέπει να γίνουν γνωστά σε κανένα ΤΩΡΑ...".

γ) "Αγαπητέ μου, όλα όσα σου γράφω είναι για το ΚΟΜΜΑ. Πρόσεχε, αν τα διαβάσει μόνο το ΠΓ, όλα αυτά είναι καλά και χρήσιμα για το κόμμα. Αν όμως τα διαβάσει ΣΗΜΕΡΑ ξένος, τότε μεταβάλλονται σε αντικομματικά κείμενα..."

Είναι σαφές ότι ο Πλουμπίδης τα σημειώματά του τα προόριζε για το ΚΟΜΜΑ. Και προφανώς, κόμμα, δεν είναι μια μικρή ηγετική ομάδα, αλλά το σύνολο των οργανώσεων και μελών του κόμματος. Ο Πλουμπίδης, όταν έγραψε στα σημειώματά του, δεν ήξερε ότι την εναντίον του κατηγορία την είχε εξυφάνει η τότε ηγεσία του κόμματος, αλλά πίστευε ότι εχθρικά και ύποπτα στοιχεία έστελναν από την Αθήνα στο κόμμα τις συκοφαντικές κατηγορίες.

Οταν μετά το 1977, πληροφορήθηκα ότι η όλη συκοφαντική εκστρατεία κατά του Πλουμπίδη οργανώθηκε από την ηγετική ομάδα του ΚΚΕ και έγινε παθητικά δεκτή από όλα τα ανώτατα και ανώτερα στελέχη (με εξαίρεση τον Κ. Θέο και την Ελλη Παπά) και όταν, στη συνέχεια, πείστηκα ότι οι μεταζαχαριαδικές ηγεσίες κρύβουν την αλήθεια και δεν ενημερώνουν το ΚΟΜΜΑ για την τραγική υπόθεση Πλουμπίδη, θα 'πρεπε, τάχα, να συνεργήσω στην απόκρυψη των σημειωμάτων του Πλουμπίδη, πράγμα που ισοδυναμεί με παραχάραξη της ιστορίας της Ελλάδας της περιόδου 1938 μέχρι σήμερα;

Η σιωπή μου θα ήταν απαράδεκτη και εγκληματική ενέργεια. Οφειλα οπωσδήποτε να δώσω στη δημοσιότητα το υλικό αυτό.

6. Στα τρία τελευταία άρθρα περιέχονται ανεπίτρεπτες προσωπικές προσβολές εναντίον μου: Γράφουν ότι: η δημοσίευση των σημειωμάτων του Πλουμπίδη από εμένα αποτελεί πράξη "πολιτικά ανεπίτρεπτη και ηθικά ανέντιμη".

Και στο άρθρο της 3.1.1998, στην παράγραφο 4, παραποιώντας σκόπιμα τα όσα γράφω στο γράμμα μου, με το οποίο παρέδωσα στον Χ. Φλωράκη τα σημειώματα και απομονώνοντας λίγες μόνο φράσεις μου, σαφώς προσπαθούν να με παρουσιάσουν σαν ύποπτο, δηλαδή σαν όργανο εχθρών του ΚΚΕ, και πιθανό συνεργάτη της Ασφάλειας (κατά τη γνωστή τακτική του Ζαχαριάδη και της κλίκας του).

Ετσι θίγουν την τιμή και την αξιοπρέπειά μου, πράγμα το οποίον βέβαια συνεπάγεται βαρύτατες ευθύνες για αυτούς που αδίσταχτα θίγουν την προσωπική μου τιμή. Το μόνο που θα μπορούσα να σημειώσω εδώ είναι: "έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν".

7. Το τελευταίο δέκατο άρθρο της Κυριακής 4 Ιανουαρίου 1998, περιορίζεται σε δικολαβικά και ανακριβή επιχειρήματα, με τα οποία προσπαθεί να πείσει ότι "αποκατάσταση του Πλουμπίδη έχει γίνει" και μάλιστα πανηγυρικά. ΟΧΙ.Πραγματική αποκατάσταση του Πλουμπίδη και μάλιστα όπως αυτή προβλέπεται από το καταστατικό του κόμματος, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ και ούτε είστε διατεθειμένοι να κάνετε, γιατί αποφεύγετε και θα συνεχίσετε να αποφεύγετε να το κάνετε.

Αλλωστε, η άρνησή σας για ουσιαστική αποκατάσταση του Πλουμπίδη, αποδεικνύεται και από την τύχη του υπομνήματος, που είχαμε υποβάλει προς την ΚΕ του ΚΚΕ το 1978, εν όψει του 10ου συνεδρίου. (Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του υπομνήματός μας το έχω δημοσιεύσει στο βιβλίο μου).

Η πραγματική αποκατάσταση του Πλουμπίδη και άλλων συντρόφων του, που εξ ίσου άδικα συκοφαντήθηκαν ή εξοντώθηκαν (περίπτωση Καραγιώργη, Γιαννούλη και λοιπών) ΜΟΝΟΝ με μια πραγματική πολιτική ανάλυση των όσων έγιναν τότε μπορεί να γίνει. Και κάτι τέτοιο απέφυγαν και εξακολουθούν να αποφεύγουν όλες οι μεταζαχαριαδικές ηγεσίες του ΚΚΕ.

Υστερα από τα παραπάνω, θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να διαθέσετε και σε μένα μια σελίδα της εφημερίδας σας...".

Η απάντηση του "Ριζοσπάστη"

Σχετικά με τα παραπάνω, έχουμε να πούμε τα εξής: Δημοσιεύουμε ολόκληρη την επιστολή του κ. Παπαχρήστου για πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών μας και για βαθύτερη κατανόηση και γνώση των απόψεων του εν λόγω συγγραφέα. Βέβαια, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι δεν προσθέτει τίποτε καινούριο ο επιστολογράφος σε σχέση με αυτά τα οποία καταπιάστηκε ο"Ριζοσπάστης" στη σειρά άρθρων του Γ. Μωραϊτη. Την άποψη, λοιπόν, της εφημερίδας οι αναγνώστες μας, ήδη, την ξέρουν. Επαναλαμβάνοντας σήμερα τις απόψεις του κ. Παπαχρήστου, μπορούν να βγάλουν πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα. Μπορούν να κατανοήσουν ακόμη καλύτερα την ουσία και το περιεχόμενο της σειράς των άρθρων που γράφτηκαν, την κριτική που ασκήθηκε, το σκοπό της, αλλά και το σκοπό που ο επιστολογράφος καταπιάστηκε τώρα μ' αυτή την υπόθεση. Μπορούν πράγματι να κατανοήσουν γιατί το κάνει. Η ιστορία και η αλήθεια, για την αποκατάσταση των οποίων υποτίθεται ότι κόπτεται ο επιστολογράφος, δεν είναι ουδέτερη. Ο Νίκος Πλουμπίδης ανήκει στο ΚΚΕ, εκτελέστηκε κρατώντας ψηλά τη σημαία του Κόμματος, κάνοντας επιλογή ζωής. Η ίδια η επιστολή του Δημ. Παπαχρήστου αποκαλύπτει δυστυχώς ακόμη πιο πειστικά μόνο την αντικομμουνιστική του εμπάθεια και τις προθέσεις του.