Για Τοπική Αυτοδιοίκηση

μαχητική, διεκδικητική, με το λαό για το λαό

Εισαγωγή

Η ΚΕ του ΚΚΕ, τον περασμένο Ιούνη 1997, έδωσε στη δημοσιότητα την απόφασή της για την τακτική του Κόμματος στη μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, που θα πραγματοποιηθούν τον Οκτώβρη του 1998.

Το Τμήμα της ΚΕ για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και το Περιβάλλον δίνει στη δημοσιότητα τις θέσεις για το πλαίσιο συσπείρωσης των λαϊκών δυνάμεων στη μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Μάχη, που έχει διπλό νόημα:

Να εκδηλωθεί η αγανάκτηση για την κυβερνητική πολιτική απέναντι στα λαϊκά προβλήματα, αλλά και να δοθεί η δυνατότητα να αναδειχτούν δήμαρχοι, νομάρχες, σύμβουλοι, διατεθειμένοι να αντιπαλέψουν τα νεοφιλελεύθερα θεσμικά πλαίσια που αφορούν την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα κοινωνικά λαϊκά προβλήματα.

Οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες σε κάθε δήμο και νομαρχία θα στηρίξουν πλατιά, ενωτικά και αγωνιστικά ψηφοδέλτια που διεκδικούν νίκη στις εκλογές. Ψηφοδέλτια, που παρέχουν όλες τις απαιτούμενες εγγυήσεις ότι οι εκλεγμένοι και εκλεγμένες, την άλλη μέρα κιόλας, θα οργανώσουν ένα πολυμέτωπο αγώνα, με επίκεντρο τα μεγάλα κοινωνικά, πολιτιστικά και δημοκρατικά προβλήματα του λαού μας, με μοχλό τους δήμους και τις νομαρχίες. Θα αναπτύξουν πρωτοβουλίες για να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα: Ανεργία και ιδιωτικοποιήσεις, η δυσβάσταχτη φορολογία. Τα της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής προστασίας των λαϊκών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου, η μάστιγα των ναρκωτικών, τα προβλήματα του αθλητισμού και του πολιτισμού.

Το ΚΚΕ θα στηρίξει τις αγωνιστικές συμπαρατάξεις των δυνάμεων εκείνων, που σε τοπικό επίπεδο είναι αποφασισμένες να ορθώσουν ανάστημα στην παραπέρα μετατροπή των δήμων και των νομαρχιών σε υπαλλήλους της κυβερνητικής πολιτικής, όργανα των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, υποτακτικούς των μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ).

Ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχει γνωρίσει πολλές περιπέτειες στη μεταπολεμική Ελλάδα. Ολες οι κυβερνήσεις έκαναν συστηματικές προσπάθειες να αφαιρέσουν από το θεσμό κάθε στοιχείο δυναμικής που το λαϊκό κίνημα τού είχε προσδώσει με αγώνες και θυσίες. Οι κυβερνήσεις βρήκαν και αιρετούς που τους βοήθησαν να εφαρμόσουν αυτήν την πολιτική.

Η μεταπολεμική Ελλάδα, και πριν από τη δικτατορία, αλλά και στη μεταπολίτευση, γνώρισε ένα σημαντικό αριθμό δημάρχων και δημοτικών συμβούλων, που αψηφώντας τους κυβερνητικούς και κρατικούς περιορισμούς οργάνωσαν τη λαϊκή πάλη και πέτυχαν να πραγματοποιηθεί ένα σημαντικό σχετικά τοπικό έργο που βοήθησε να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής των εργαζομένων.

Αρκετοί δήμαρχοι δε φοβήθηκαν τους νόμους και την κρατική αυθαιρεσία. Μπήκαν μπροστά και κατάφεραν να πάρουν πίσω καταπατημένη γη από παλιούς και νέους μεγαλοϊδιοκτήτες, που έκαναν τσιφλίκι τους τη δημόσια περιουσία.

Αρκετοί δήμαρχοι, την ίδια περίοδο, με σωστή διαχείριση, κατάφεραν με τα ψίχουλα του κρατικού προϋπολογισμού, να κάνουν σημαντικό έργο και με κύριο κριτήριο τι συμφέρει κατ' αρχήν τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας μας.

Ενας σημαντικός αριθμός δημοτικών συμβουλίων, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, κατάφεραν να προσφέρουν ευκαιρίες στη νεολαία να αθλείται, να ψυχαγωγείται, να γνωρίζει τον πολιτισμό.

Ολα αυτά τα χρόνια, οι δημότες με τους αγώνες τους, εκεί ιδιαίτερα που οι τοπικές αρχές είχαν διάθεση να αντισταθούν στον κρατικό μηχανισμό και την κυβερνητική πολιτική, κατάφεραν να αποσπάσουν ορισμένες κατακτήσεις. Οι δήμοι και οι κοινότητες, που επικεφαλής τους ήταν αριστεροί και κομμουνιστές - κομμουνίστριες, έγιναν μπροστάρηδες, αποτέλεσαν το θετικό παράδειγμα και για άλλους δήμους και κοινότητες.

Αντιπάλεψαν την τρομοκρατία, πάλεψαν για πολιτικά δικαιώματα και συνέβαλαν στην ανάπτυξη της πάλης για την ειρήνη και την εθνική ανεξαρτησία.

Ο λαός διαθέτει συσσωρευμένη πείρα, που πρέπει να τη χρησιμοποιήσει σωστά στις επόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.

Η επόμενη εκλογική μάχη, αν και έχει τις ιδιαιτερότητές της σε σχέση με τη μάχη των εθνικών εκλογών, έχει σημαντικό πολιτικό χαρακτήρα. Η ψήφος του λαού χρησιμοποιήθηκε και θα χρησιμοποιηθεί και τώρα για να επιδοκιμαστεί η κυριαρχούσα πολιτική απέναντι στα λαϊκά προβλήματα (εισόδημα, εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικά δικαιώματα, ανεργία, μερική απασχόληση, παιδεία, υγεία, κ. ά.).

Οι εργαζόμενοι που υποφέρουν, η εργατική τάξη, η φτωχή αγροτιά, οι μικρομεσαίοι που αντιμετωπίζουν ασφυκτικά προβλήματα, οι γυναίκες, οι νέοι και οι νέες, η εργαζόμενη διανόηση, οι συνταξιούχοι, έχουν κάθε λόγο με την ψήφο τους στις δημοτικές εκλογές να αποδοκιμάσουν την επιδρομή στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους, την προσπάθεια να καταργηθεί το 8ωρο και 7ωρο απασχόλησης. Εχουν κάθε λόγο να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για το "δουλεμπόριο" της μερικής απασχόλησης και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης, των συντάξεων πείνας, της ωμής επίθεσης, που δέχονται η παιδεία, η υγεία και η κοινωνική πρόνοια. Εχουν κάθε λόγο να ψηφίσουν διαφορετικά από αυτούς, που ξέρουν να υπερασπίζονται μόνο τα κέρδη των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων, των τραπεζιτών και των τρωκτικών των δημοσίων έργων, καθώς και των κοινοτικών κονδυλίων.

Οι εργαζόμενοι του χεριού και του πνεύματος, αυτοί που παράγουν τον πλούτο της χώρας, που υποφέρουν, έχουν κάθε λόγο να εμπιστευτούν τις συσπειρώσεις, όπου οι κομμουνιστές, μαζί με άλλους αγωνιστές θα δώσουν τη μάχη για να μη μετατραπεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση σε ένα στυγνό μηχανισμό ιδιωτικοποιήσεων, διασπάθισης των κοινοτικών κονδυλίων, φορομπηχτικής πολιτικής.

Οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα οι κάτοικοι των φτωχών αγροτικών περιοχών, έχουν κάθε λόγο να εμπιστευτούν τους κομμουνιστές, τις κομμουνίστριες, τους άλλους αγωνιστές, που δίνουν με συνέπεια τη μάχη κατά του "Καποδίστρια" που δίνει τη χαριστική βολή.

Με την ψήφο του, ο λαός μπορεί και πρέπει να μη νομιμοποιήσει την πολιτική εκείνη που μετατρέπει τους δήμους και τις νομαρχίες σε επιχειρήσεις. Να μη νομιμοποιήσει αντιλαϊκά σχέδια και σενάρια που πρόκειται να δρομολογηθούν και μέσω των δημοτικών εκλογών από τις δυνάμεις του δικομματισμού και των παραφυάδων του.

Γι' αυτό, δεν αρκεί να καταδικαστεί μόνο η κυβερνητική πολιτική, αλλά και η συναίνεση που εκφράζεται σ' αυτήν την πολιτική από τις άλλες δυνάμεις, οι οποίες, παρά την κριτική που κάνουν, τελικά, αναγνωρίζουν ή συμβιβάζονται με το μονόδρομο της λιτότητας και της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων και κερδών. Αρα, ανεξάρτητα από τις επιμέρους προτάσεις τους, τελικά μετατρέπουν το θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε μοχλό εφαρμογής της γενικότερης πολιτικής.

Ο πολιτικός χαρακτήρας των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών γίνεται πιο έντονος σήμερα και από το γεγονός ότι έχουν δρομολογηθεί γενικότερες αλλαγές και αναδιαρθρώσεις στο θεσμικό πλαίσιο, που, τελικά, μετατρέπει τα όργανα αυτά σε μηχανισμούς και μακρύ χέρι της κρατικής - κυβερνητικής πολιτικής, της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ουσιαστικά, είναι αδύνατος ο διαχωρισμός ανάμεσα στις επιπτώσεις της γενικής πολιτικής και της πολιτικής που ασκείται στους δήμους και τις νομαρχίες. Αρα, η ψήφος στην κρίσιμη επόμενη 4ετία θα χρησιμοποιηθεί για να παρθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα, με πρωτεργάτες δήμους και νομάρχες, στο όνομα της "αποκέντρωσης" και των "τοπικών κοινωνιών".

Ο πολιτικός χαρακτήρας των εκλογών συνδέεται, επίσης, αναπόσπαστα και με τα σχέδια και σενάρια που υπάρχουν για να προληφθεί η ανάπτυξη του εργατικού λαϊκού κινήματος και η αμφισβήτηση της πολιτικής που ακολουθείται. Σενάρια "κεντροαριστερά", ακόμα και "κεντροδεξιά", θα αξιοποιηθούν για να αναβιώσει πλατιά η γνωστή ψευδεπίγραφη διαίρεση "Δεξιά - Αριστερά", "Κεντροδεξιά - Κεντροαριστερά".

Βεβαίως, η μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών δεν ταυτίζεται με τις εθνικές εκλογές. Από τη φύση της, μπορεί να διευκολύνει να εκφραστεί σχετικά καλύτερα η λαϊκή θέληση και οι προσανατολισμοί των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από τις συνέπειες της κρίσης και της πολιτικής λιτότητας, τις ιδιωτικοποιήσεις και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων - κοινωνικών κατακτήσεων.

Προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη να ενισχυθεί η αντίληψη του ΚΚΕ για την Τοπική Αυτοδιοίκηση στα πιο πλατιά στρώματα.

Επιβάλλεται η πρωτοπόρα συμβολή των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, για να ενισχυθεί η παρουσία και δράση των ενωτικών αγωνιστικών Δημοτικών Κινήσεων και να δημιουργηθούν Κινήσεις όπου δεν υπάρχουν.

- Να συμβάλουν, ώστε να αναδειχτούν οι Κινήσεις αυτές σε χώρους δουλιάς πλατιών συσπειρώσεων, μελών, φίλων, οπαδών, εργαζομένων του χεριού και του πνεύματος.

• Σε χώρους προβολής και διεκδίκησης λύσεων στα προβλήματα που απασχολούν το λαό.
• Σε χώρους ανάδειξης αγωνιστών, που θα ενταχθούν στα ψηφοδέλτια, ώστε ο ευρύτερος χαρακτήρας της δράσης τους να αποτελέσει πηγή ενίσχυσης και ανανέωσης των δυνάμεων του κινήματος.
• Σε χώρο ανάδειξης των δυνατοτήτων των εργαζομένων, που θα βοηθά το συντονισμό και τη δράση των εργαζομένων σε ένα ευρύτερο αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό, δημοκρατικό μέτωπο.

Οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες, πριν απ' όλα και κυρίως, απευθύνονται:

• Στους εργάτες, στη νεολαία, σε άλλους εργαζόμενους, σε άνεργους, φτωχούς αγρότες και μικρομεσαίους, στους επιστήμονες, σε όλους όσοι πλήττονται.
• Σε χώρους και τμήματα εργαζομένων, που το προηγούμενο διάστημα ανέπτυξαν αγωνιστικές κινητοποιήσεις και γενικότερη διεκδικητική δράση.
• Σε χώρους όπου προδιαγράφεται μια δυναμική ανάπτυξη του κινήματος.

Σε αντίθεση με τις πολιτικές συμφωνίες κορυφής, το ΚΚΕ υποστηρίζει Κινήσεις και ψηφοδέλτια που εκφράζουν την απαίτηση για Τοπική Αυτοδιοίκηση, παράγοντα ανάπτυξης, εκφραστή των προβλημάτων του λαού, σύμμαχο και υπερασπιστή των αγώνων του, εμπόδιο στον αυταρχισμό και ακόμα μεγαλύτερο συγκεντρωτισμό της κεντρικής εξουσίας, σε αντίθεση με την κατεύθυνση για Τοπική Αυτοδιοίκηση ως μέσο διοχέτευσης και εφαρμογής αντιλαϊκών επιλογών.

Είναι φανερό ότι δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία με εκφράσεις της πολιτικής των άλλων κομμάτων, αλλά ανοίγεται ένας πλατύς ορίζοντας συνεργασίας με δυνάμεις και πρόσωπα που αναδεικνύονται στους καθημερινούς αγώνες για τα οικονομικά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά και άλλα ζητήματα που απασχολούν το λαό.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν πρέπει να γίνει εφαλτήριο αντιλήψεων και ανθρώπων που συμβιβάζονται με τη συντηρητική πολιτική που εφαρμόζεται για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και το λαό.

Κάθε υποψήφιος και κάθε Συνδυασμός υποστηρίζει και δρα για την προώθηση μιας συγκεκριμένης πολιτικής.

Είναι αποπροσανατολιστικοί οι όροι: "αντάρτης", "υπερκομματικός", "ανεξάρτητος", στην περίπτωση που χρησιμοποιούνται για να κρύψουν την ουσία της πολιτικής που υπερασπίζονται, για να απορροφήσουν την έκφραση διαμαρτυρίας και να διαθέσουν, τελικά, την όποια δύναμή τους στην προώθηση των συντηρητικών επιλογών, στην εξασφάλιση θέσεων κλπ. Αυτό διδάσκει η εμπειρία δεκάδων αναμετρήσεων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και σε μαζικούς χώρους.

Οι υποψηφιότητες έχουν να κάνουν με τη στάση των υποψηφίων στη ζωή και στη δράση τους. Με την ανιδιοτέλεια, με την ηθική, με την τιμιότητα στη δράση τους, να δίνουν κάποια εχέγγυα για αγωνιστική, διεκδικητική στάση στα θέματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μαζί με τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, μπορεί να δράσουν άνθρωποι που ψηφίζουν ή είναι μέλη άλλων κομμάτων, που έχουν συναντηθεί στον αγώνα για δουλιά, στο κίνημα της αγροτιάς, της παιδείας, των συνταξιούχων, στην πάλη κατά των ναρκωτικών και του διαχωρισμού τους κλπ., που συνειδητοποιούν την ανάγκη για μια άλλη πολιτική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και γενικότερα για μια ανάπτυξη με πρωταγωνιστή τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Δεν μπαίνει θέμα αναγωγής προσώπων σε κομματικούς χώρους, αλλά κυρίως αναγωγή σε πολιτική στάση και δράση.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση συνεχώς, αλλά και στην πορεία προς τις εκλογές, οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες επιδιώκουν τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση, που θα στηρίζεται, αλλά και θα προωθεί την αναβαθμισμένη ποσοτικά και ποιοτικά δημιουργική συμμετοχή του λαού.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση σήμερα

α) Για την άρχουσα τάξη και τους πολιτικούς φορείς της, η Τοπική Αυτοδιοίκηση χρησιμοποιείται ως συμπληρωματικός μηχανισμός εφαρμογής της πολιτικής της και μέσο για την παρέμβαση των μηχανισμών της κεντρικής εξουσίας στην κοινωνικο-οικονομική ζωή, με στόχο τον εγκλωβισμό του λαού στη λογική του συστήματος.

Οι θεωρίες περί "αποκέντρωσης" και "αυτοδιαχείρισης" που λανσάρονται, έχουν στόχο τον αποπροσανατολισμό του λαού, το ξεστράτισμα του κινήματος και τον υποβιβασμό των δημοκρατικών και αντιμονοπωλιακών διεκδικήσεων στο επίπεδο περιορισμένων, επιφανειακών μεταρρυθμίσεων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, χωρίς ταυτόχρονα ριζοσπαστικές αλλαγές στο επίπεδο της κεντρικής εξουσίας.

β) Ολες οι κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως μέσο διοχέτευσης και εφαρμογής αντιλαϊκών επιλογών.

Χρησιμοποιούν κυρίως την επαφή και επικοινωνία που έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση με το λαό:

• Για να καλλιεργήσουν στη συνείδησή του την αντίληψη ότι πρέπει να αποδεχτεί τις ιδιωτικοποιήσεις, την πρόσθετη φορολογία και την ανταποδοτικότητα, για να επιτελείται δήθεν το έργο των κοινοτήτων, των δήμων, των νομαρχιών γρήγορα, αποτελεσματικά και με μικρότερες δαπάνες.
• Για να αναπτύξουν πελατειακές σχέσεις με διάφορες μορφές, μέσω δημοτικών επιχειρήσεων, ΕΟΚικών προγραμμάτων, προμηθειών και έργων.