Κυριευμένος από το - μεγάλο - σκοπό σου, δε δίνεις την πρέπουσα σημασία, σε όσα φτάνουν στα αυτιά σου. Δεν "ξεκαθαρίζεις" τους ήχους που γρατζουνάνε γύρω σου και φτιάχνουνε τις - μελλοντικές - ακουστικές επιλογές σου. Δε φροντίζεις την αισθητική σου. Παραβλέπεις τις ανάγκες των ματιών σου να επικοινωνούν - και να συναναστρέφονται - με άρτιες εικόνες. Κάνεις υποχωρήσεις - και συμβιβασμούς - σε αυτά που διαβάζεις. Δεν αναζητάς - πάντα - το ολοκληρωμένο. Βολεύεσαι - άστοχα - και με τα υποκατάστατα. Δεν είσαι απόλυτος στην επαφή σου με την τέχνη. Θεωρείς, ίσως, ότι το εποικοδόμημα δεν είναι - τόσο - επικίνδυνο!

Φοβάσαι - και συ - πως η επιμονή στην αναζήτηση του ωραίου, ίσως σε οδηγήσει στον αισθητισμό. Σε μπλέξει σε άλλου είδους περιπέτειες. Και παραδίδεσαι - από φόβο - στο πρόχειρο. Δε θέλεις να δώσεις τη μάχη με τα υψηλά και να κερδίσεις τον αγώνα να συναναστρέφεσαι μόνο με τις κορφές. Φοβάσαι μην υποκύψεις στη δύναμη της τέχνης να σου ζητάει ακόμα περισσότερα. Και να είσαι υποχρεωμένος να τρέχεις - πάντα - σε νέες αναζητήσεις. Εκεί που κάθε κατάκτηση είναι μια ακόμα λεωφόρος που διασχίζει παρθένες περιοχές.

Θεωρείς, ίσως, πως όλα ετούτα δεν έχουν να κάνουν με την επανάσταση! Πως αυτές οι ενασχολήσεις είναι για τις μελλοντικές κοινωνίες. Για τις κοινωνίες εκείνες που οι άνθρωποι, αφού θα έχουν λύσει τα προβλήματα, θα ρίχνουνε το ακόντιο όχι για να περάσει ο ένας τον άλλον, αλλά - και οι δυο μαζί - να το πάνε, για το καλό της ανθρωπότητας, ακόμα μακρύτερα.

Πρέπει - συνεπώς - να εμπλουτίσουμε με καινούρια αιτήματα τις διαδηλώσεις μας. Να πολεμήσουμε σε όλους τους χώρους τη φτήνια. Ολη αυτή η κουρελαρία, που μας τυλίγει, χαλάει την ποιότητα των ανθρώπων μας. Δυσκολεύει την κατανόηση της πραγματικότητας. Φέρνει εμπόδια στον αγώνα μας. Διαλύει την ενότητα. Δεν είναι, απλώς, "λεπτομέρεια" η λετσαρία. Είναι μέσο καταπίεσης των μαζών. Πρέπει - όπως κάναμε πάντα - να γίνουμε παραδείγματα. Πρώτοι εμείς οφείλουμε να χωρίσουμε - οριστικά - με το πρόχειρο. Πρέπει να μπούμε - και να βάλουμε και την κοινωνία - απέναντι στο πρόβλημα. Δεν είναι η ζωή που μας πρέπει αυτή που μας προσφέρεται. Εχουμε και εμείς ευθύνες. Δεν προσέχουμε - όσο πρέπει και επιβάλλεται - τις "ασήμαντες λεπτομέρειες".