Στο ίδιο έργο θεατές χρόνια και χρόνια. Κύρτωσε η ράχη μας από τις υποσχέσεις και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.

Το τομάρι ο λύκος κι αν αλλάξει, δεν παύει να είναι λύκος. Ο Δούρειος Ιππος είναι μια παλιά και ξεχασμένη ιστορία και δεν πρέπει να σε ξεγελά και να σε τρομάζει. Απεναντίας πρέπει να σε ταρακουνά και να σε προβληματίζει..! Καμιά αναμονή, κανένας εφησυχασμός. Οι ανάγκες σου θα μεγαλώσουν, μια και οι καπιταλιστές δεν έχουν άλλο στόχο από το να σου τις αυξήσουν.

Σε κατακλύζουν οι νομπελίστες της Ειρήνης και της Λογοτεχνίας για να σου αποδείξουν ακόμα μια φορά - και να το καταλάβεις - πόσο «δίκαιοι και αντιαμερικανοί» και πάνω από ταξικές ανισότητες και προκαταλήψεις είναι η κοινωνία τους. Η κοινωνία των καπιταλιστών. Τρίβουν τα χέρια τους από ευχαρίστηση και ικανοποίηση και δεν παύουν να το δείχνουν. Κι εκείνοι, ακόμα και περισσότερο αυτοί, εκεί που έφτυναν, τώρα γλείφουν, γιατί έτσι επιβάλλει το συμφέρον τους.

Οταν οι καπιταλιστές χαίρονται, κοίταξε να δεις τι σε περιμένει. Το παιδί το δικό σου, το παιδί του γείτονα, το παιδί της διπλανής σου πόρτας κινδυνεύει να βρεθεί στο Αφγανιστάν και να θυσιαστεί για τα συμφέροντα άλλων.

Εσύ πρέπει να καιροφυλαχτείς, ν' ανησυχείς και να θωρακίζεσαι. Εσύ πρέπει να συνειδητοποιήσεις την ταξική σου θέση, να παίρνεις δύναμη από τη δύναμή σου, να συσπειρώνεσαι και να αντεπιτίθεσαι, οργανωμένος μέσα από τις γραμμές του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και του ΚΚΕ.